Γουάν κλικ αγουέι

Το πρωί επία τζαι εξιφριθκιάστηκα επίτελους γιατί ειχα γίνει κατι μεταξυ του μακαρίτη του Καραμανλή τζαι του Πασχάλη Τερζή. Εκαμα τζαι ένα πετικιουρ. Στο πετικιουρ αντάλλασα η-μειλ με την Μπέιμπι σις. Εστειλε μου ένα γιουτιουμπ βίτεο του Λεωνίδα Μπαλάφα. Εκπλάγηκεν που το ήξερα τζαι ότι μου άρεσκε....Μετα έπιασα που το Σκάιπ τηλέφωνο στο χρυσοπράσινο τζαι εμίλησα με την Πρασινομάδερ τζαι τον Πρασινοφάδερ. Μετα έκαμα λίο τσατ με φίλους. Το απόγευμα μου επέρασα το καθαρίζοντας το σπίτι τζαι ακούοντας γιουτιουμπ. Ακουσα συναυλίες που θα ήθελα να εχω πάει, τραγουδια που αγαπημένους, επανεκτελέσεις...... Εκάμναν μου παρέα σαν έκαμνα δουλειές, κάτι που το θεωρώ μεγάλη αγγαρεία.

-------------------------
Θυμουμαι οταν επρωτοήρτα στην Αμερική, εγνώρισα μιαν 65άραω Ελληνίδαν που ήρταν πριν >40 χρόνια. Είσhεν μου πει να μεν ανησυχώ, ουλλα θα παν καλά. "Μην ξεχνάς" ειπεν μου "οι δικοί σου είναι ενα τηλεφώνημα μακρια". Μετα είπεν μου την ιστορία της όταν ήρτεν τζείνη στην Αμερική που το χωρκόν της. Επιανε τηλέφωνο τον καφενέ του χωρκου τζαι ελαλουσεν του καφετζή να πάει να φωνάξει της μάνας της. Εκλείαν το τηλέφωνο, επίαινεν η μάνα της στον καφενέ τζαι εκαρτέραν το τηλέφωνο να κτυπήσει για να μιλήσουν. Τι να μιλήσουν δηλαδή...ουτε 5 λεπτά εν εμιλουσαν. Τζαι τουτο είπεν μου μια φορα τον μήνα ή καθε τρεις εφτομάδες στην καλύτερη τον περιπτώσεων.


Εμείς της δικής μου γενιάς (~30) εμεγαλώσαμεν χωρίς κινητα τζαι γιουτιουμπ. Θυμουμαι είχα μιαν μικρή τηλεόραση στο δωμάτιο μου, κάτι πολλά προχωρημένο για την εποχή. Η τηλεόραση κάθε νύχτα ήταν αναμένη στο ΡΙΚ2. Επερίμενα πως τζαι πως την να βάλλουν κανένα φιλμάκι στο πίντωμα των προγραμμάτων...μπας τζαι προλάβω να δω κανένα φιλμάκι του Κότσιρα ή του Αλκίνοου......

Εν θα εμπορούσα να διανοηθώ την ζωή μου σήμερα, τόσο μακρια που το σπίτι μου χωρις την βοήθεια της τεχνολογίας. Αγαπώ πολλά την τεχνολογία γιατι με φέρνει κοντά στους δικους μου. Οι μικρές χαρες που με κάμνουν να νοιώθω κοντα τους. Τες Κυριακές το καλοκαίρι ας πουμε φκαλει η Ξιπ το κομπιουτερ της στην βεράντα τζαι ενωνουμαστε με Σκάιπ τζαι μιλουμε ουλλοι...Ως τζαι ο σκύλλος μας περνά που τη οθονή τζαι τον διαβεβαιώνω για να μεν ανησυχεί οτι θα έρτω τα Χριστούγεννα τζαι θα του φέρω τα αγαπημένα του Αμερικάνικα σνακς!

Σκέφτουμαι αμαν εγω στα σχεδόν 30 μου είδα τοσες ραγδαίες εξελίξεις τις τεχνολογίας, πόσες ακόμα θα δω που δαμέ τζαι δα. Σπουδαίο πράμα η τεχνολογία για την ανθρώπινη επαφή. Μπορεί πολλοί να την κατηγορουν για την αποξένωση των ανθρώπων, ότι κλει τους νέους στα δωμάτια τους πίσω που μιαν οθόνη αντι να φκαίνουν να παίζουν στους δρόμος, τζαι εν αλήθκεια. Όμως η τεχνολογία κρατα τζαι τες ανθρώπινες σχέσεις ζωντανές. Εν θα ξεχάσω ποτέ των πρώτο μου χρόνο στην Αμερική που κάθε απογευμα επερίμενεν με ονλάιν η μάμα μου να μιλήσουμε τζαι κάθε πρωί έπιανε με τηλέφωνο ο παπας μου. Χωρις την καθημερινή επαφη με την οικογένεια μου, εστω με ένα τους, νοιώθω οτι κάτι εν πάει καλά.Το ότι έχουμε πλέον την ευχέρια να φκάλει η Ξιπ ή εγω μιαν φώτο/βιτεο τζαι σε λια δευτερόλεπτα να την στέλλουμε της άλλης, ή να μιλουμε με τον τους γονεις σαν  καθουνται στην βεράντα, ή να μιλουμε με την Πελλ σαν ντύνεται για να πάει κάπου, μονο για καλο ένι. Εν θα σας κρύψω ότι μερικές φορές με στεναχωρεί γιατί εν μπορω να είμαι τζαι εγω τζαμέ....αλλά τουτο εν άλλον θέμα άλλων ποστ φιλοσοφημένων........

Θεωρώ ότι τεχνολογία τζαι η ανάπτυξη της μονο κάλο πράμα ένι. Τζείνη εν έσhει ευθύνη για όσα "κακα" της κατηγορούν. Για τζείνα φταιει η ανθρώπινη χρήση, ή μάλλον η ανθρώπινη κατάχρηση. Οτιδήποτε πέραν του μέτρου εν κατάχρηση......Εν τζαι φταίεν οι σhοκολάτες, τα γλυκά τζαι τα τσιζκέικ  που πασhινίσκουμε, φταίουμεν εμείς που τες τρώμεν πέραν του κανονικου.....

Εβριθινγκ ις γουάν κλικ αγουέι......