Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Αποφράδαι ημέραι

Διανύουμεν τις μέρες που ειμαι ετοιμη να «περιοδεύσω» όπως το τσιρκο! Θελω να φάω τα πάντα τζαι νευριάζω με το παραμικρό. Νοιωθω ότι θα μεινω για πάντα στο ραφι μαζι με ένα σκυλάκι για συντροφιά….νοιωθω ότι ειμαι μια πασhιά ασhημη που κανένας δεν θα γυρισει να με δει. Νοιωθω ότι τα πάντα εν ματαιότης ματαιοτήτων. Θωρω σκυλάκια που ψαχνουν σπιτι που το φέισμπουκ τζαι θελω να τα υοθετήσω ουλλα! Μια λεπτη κλωστη με χωρίζει από το να λουθω τα κλάματα ανα πάσα στιγμή! Το μονο πράμα που με καμνει να νοιωθω καλυτερα είναι καμια σοκολάτα τζαι κανενα ετσι λιξιό! Νευριαζω με τα πάντα τζαι ειμαι όπως την χύτρα ταχυτητας που πιάνει φουλ δουλεια τζαι ξικαπνίζει!

Στην Αμερική τις δυσκολες μέρες ετουτες, εκλεινουμουν στον εαυτο μου. Απεφευγα τα πολλα παρε-δωσε τζαι ετρωα τζαι κανενα λιξιο για φαρμακο! Στην Κύπρο τουτο εν δυσκολο εώς ακατόρθωτο. Αρα πρεπει να βρεθει  μια λύση. Να φευκω 3-4 μερες τον μήνα τζαι να πιαινω σε ένα χωρκό στα βουνά παρέα με μια τσέντα σοκολάτες, εν γινεται! Να σπάζω στο ξυλο κανενα ηλιθιο που καμνει βλακείες σαν οδηγα, εν γινεται γιατι θα με κλεισουν μέσα. Πνιουμαι!

Σκεφτουμαι ότι μετα τουτα ουλλα τα βάσανα, θα ερθουν οι αγιες εκεινες μέρες οπου θα νοιωθω ότι ειμαι μια θεογκόμενα. Ότι στο ραφι δεν θα μεινω τζαι αν μεινω εν γιατι πεφτω πολλή σε ουλλους τζαι ο,τι εν τζεινοι που χανουν!! Σκεφτουμαι ότι οσα νοιωθω τωρα, ενεν εγω που τα νοιωθω αλλα εν οι ορμόνες μου που κάμνουν πάρτυ. Σκεφτουμαι ότι ενεν το βυζί μου που φταίει που πετασσετε που το σουτιεν αλλά εν οι ορμόνες που το κυριεύουν τζαι βουρά το καημένο να φυει!

Οποια μου τολμήσει τζαι αφήσει κομμεντ, ότι τζεινη δεν νοιωθει τιποτε τζαι ότι ουτε νοιωθει την περιοδεια της, να ξερει θα υποστει πολλές συνέπειες τζαι να μεν πει ότι δεν την επροετοιμασα!

Πάω να δω αν εμεινε σοκολατα που τζεινη που εφερεν η συνάδελφος που ηρτεν που τις διακοπες, περκει φκάλουμεν την μέρα.

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Τείχη

Κατα τον Φρόιντ, οι αμυντικοί μηχανισμοί είναι ψυχολογικοί μηχανισμοι που χρησιμοποιούμε ασυνείδητα για να καταπολεμήσουμε καποιου ειδους άγχος για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα.

Τωρα θα μου πεις εθέλαμεν τον Φρόιντ να μας το πει τουτο;;;!!! Αλλωστε χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει! Μπορώ να πω ότι ετυχε να γνωρίσω ανθρωπους που απλα γνωρίζω τον εαυτό τους που είναι η προσωποποίηση του αμυντικού τους μηχανισμού παρα ο πραγματικός τους εαυτος. Ο Φρόιντ συνεχιζει αναλύοντας τα ειδη αμυντικού μηχανισμού αλλα επειδη εγω δεν κατέχω το αθλημα τζαι δεν θελω να το παιζω ειδήμων σε χωράφκια αλλων, ας αφησουμε τον Φρόιντ τζαι ας μιλήσουμεν για οσα βλέπουμε καθημερινά γυρω μας.

Όπως ούλλοι οι άνθρωποι, ετσι τζαι εγω εχω τους αμυντικούς μηχανισμούς μου. Νομίζω η πήγη είναι η επιθυμία μας να καλύψουμε ή να κρύψουμε τις αδυναμίες τζαι τα κόμπλεξ μας. Συνήθως κρύβομαι πίσω που ένα δυναμισμό που εκπέμπω τζαι πίσω από το οσο χιούμορ που θελω να πιστευω οτι διαθέτω τζαι που καμιά ετσι ατάκα της στιγμής. Δεν είναι ότι δεν ισχύουν τουτα τα χαρακτιριστικά, αλλα πολλές φορές εκοψα  τον εαυτό μου να τα προβάλλει παραπάνω για να κρυψει ισως την άλλη πλευρα της Πρασινάδας που εν πιο ευαισθητη και τρυφερη…τζεινη που ο ηλιος δεν την βλέπει συχνα τζαι δεν καμνει τόση φωτοσύνθεση. Οσο μεγαλώνω τοσο τους αποβάλλω τους μηχανισμούς….what you get is what you see…τζαι τουτο γιατι ωριμάζω με τα χρονια, ξεπερνώ καποια κομπλεξ αλλά παλε τζαι τουτο εν ως ένα βαθμο.

Κατά διαστήματα εχω δει διαφορα ντιφένς μέκανισμς. Στην Κύπρο νομίζω ουλλοι έχουμε που 2-3…. ετσι για να βρέθουνται!! Πρώτη φορά παρατηρώ την Κυπριακή κοινωνία τοσο κοντά τζαι μπορώ να πω εν σαν να τζαι γνωρίζω την ξανά που την αρχή. Εχω δει ανθρωπους να εκπέμπουν τόση μεγάλη αυτοπεποίθηση που εν φως φανάρι ότι εν απλα μια κάλυψη του αντίθετου. Εχω δει ανθρωπους να λεν ασπρο, ενώ πραγματικά προτιμούν το μαύρο αλλα εν θελουν να το αφήσουν να φανεί. Χτίζουμε ισως την εικόνα που θελουμε να εχουμε αλλα που όμως δεν εχουμε!Παιζουμε το άνετοι για πραματα που εν τέλει δεν ειμαστε τζαι γενικά η λίστα εν ατέλειωτη.

Οι αμυντικοί μας μηχανισμοί εν σαν τείχη που κτιζουμε γυρώ μας για να μας προφυλάξουν. Μερικοί χανουμε το μέτρο…χτιζουμεν τα τειχη τοσο ψηλά που εν φαινουμαστε καν ποιοι ειμαστε. Μερικοί περιμένουμεν τον καταλληλο ανθρωπο που θα μας τα γκρεμίσει, μερικοι θα μείνουμε για πάντα μέσα. Φοουμαστεν ότι ο ανθρωπος που κρύβουμε μέσα εν θα εν τοσο αρεστός τζαι κοινωνικά δεχτος ετσι φορουμε την μάσκα ενός ρόλου….;;;

Πιο παλιά, ως πιο νέα και ως πιο αφελης, εβλεπα τα τειχη των αλλων τζαι υψωνα τα δικά μου. Θελω να πιστευκω ότι τωρα πλεον αρχισα χαμηλώνω τα δικά μου τζαι ότι αρχισα πλεον να βλεπω την διαφανεια στα τείχη των αλλων τζαι να βλεπω μέσα τον πραγματικό ανθρωπο.


Τείχη  (Κ. Π. Καβάφης)
 
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω. 

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Tων φρονίμων τα παιδιά.........

Παρ'ολο που τον τελευταίο καιρο εγινα ετσι λιο πιο αυθόρμητη, εξακολουθω να ειμαι ενα ατομο που του αρέσκει να εσhει ένα προγραμμα για να είναι όλα άντερ κοντρόλ. Δηλαδή είμαι ενα παιδί φρονίμων.

Ετσι και εγω εχω ήδη αποφασίσει τι θα ντυθώ του χρονου τα καρναβάλια!!! Εν η τέλεια ιδέα νομίζω! Οταν μου εστειλε η ikoumera την φωτογραφία ειπα της οτι ναι, εκφραζει με απολύτα. Εκφραζει με ως ιδιοσυγκρασία, ως προσωπικότητα.........ως Πρασινάδα!

Σας παρουσιάζω λοιπόν το φορεμα που θα φορεσω στα καρναβάλια.......................





























 .......................Ταταααααααααααααααααμ!!!




Ναι καλά εκαταλαβες ντήαρ αναγνωστη! Θα ντυθω.........Πρασινάδα!!!! Ενταξει εσhει λιο μπλινκ τζαι γκλιτερ τζαι στρας που δεν το συνηθιζω αλλα νομιζω επειδη θα εν για τα πανυγύρια καρναβάλια, νομίζω εν οκέι.

Παρ'ολα τα στρας ομως επειδη θα ειναι στα πλαισια του παναϋρκού, θα βαλλω τζαι ενα κολιεδάκι. Τιποτε το πολλά φανταχτερο....κατι πολλά μινιμαλ θα ειναι η επιλογη μου.........Θα παραγγείλω το όνομα μου σε αμινοξέα που δαμε. Θα βαλλω ετσι ενα απαλο μέικ απ σε πρασινες αποχρώσεις τζαι θα είμαι έτοιμη!!

Τζαι επειδη εχω μια πόρωση με το να πέρνω γλυκά σε πάρτυ, θα καμω ετσι τζαι λία που τούτα τα καπ κέικς για να εχουμε να τσιμπούμε.......... Γι'αυτο αναμένω προσκλήσεις για κανένα καρναβαλίστικο πάρτυ!!


Υ.Γ. Αν θελετε μπορείτε να κάμετε Χαλουίν παρτυ που κοντεύκει παρά να καρτερούμεν τα καρναβάλια γιατι ανυπομονώ να κάμω την εμφάνιση μου.



Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Το βάρος μου σε χρυσάφι

Το να με αποκαταστήσει ενα άξιο παλλικάρι ειναι ονειρο ζωής για πολλους. Πολλοί μάλιστα με κατηγορούν οτι δεν εχω κάμει αρκετές προσπάθειες για να τυλίξω κανένα παλλικάρι, τζαι δεν εχουν άδικο. Φταίω και το ομολογω. Ετσι αποφάσισα να πάρω την αποφαση στα χέρια μου.


Μόρφωση τσεκ!
Χιούμορ θέλω να πιστευκω τσεκ!
Τρόπους τσεκ!
Νοικοκυρα τσεκ!
Άνθος της νιότης τσεκ!
Ολίγα περιττά κιλά τσεκ!

Τζαι μετα ερχεται το φλέγον θέμα της προίκας. Ενεν οτι δεν εμερίμνησαν οι γονείς, αλλα δεν με λές τζαι Πρασινάδα Ωνάση,  ούτε ειμαι κόρη κανενός χρυσοπράσινου εμίρη.

Το Ντουμπάι ομως αγαπημένοι μου αναγνώστες εμεριμνησεν για κοπέλες σαν και του λόγου μου. Εδω εμας "οι κυβερνήσεις πέφτουνε, αλλα τα κιλά μενουν" για να παραλλάξω το ασμα. Στο Ντουμπάι ομως δεν ισχυει τουτο. Χανεις κιλά τζαι η πρόικα σου μεγαλώνει. Για να καταλάβετε τι εννοώ, κλικ δαμέ στο λινκ.  Εν ολιγοις, οι Ντουμπαϊότες τζαι η Ντουμπαϊότισσες που θα δηλώσουν συμμετοχή, θα ζυγιστούν τζαι αν χάσουν σε 1 μήνα 2 κιλά, η κυβέρνηση 2 γραμμάρια καθαρού χρυσου. Για κάθε εξτρα κιλό, θα τους διουν ακομα 1 γρ χρυσου.......Και ετσι χανεις και κιλά, και εμπλουτιζεις και την πρόικα σου! Με ενα σμπάρο, 2 τριγόνια!




Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Το φόρεμα

Στα εφηβικά μου χρόνια, μια βολτα στα καταστηματα για ψωνια ηταν αρκετή να μου χαλάσει την ψυχολογία τζαι να με ρίξει στα πατώματα. Τα παραπάνω ρούχα εν μου εκάμναν τζαι αν κατι μου εκαμνε ηταν συνηθως κατι πολλα «μεγαλίστικο» ή ανιαρό. Τζαι τούτα τα εζησα εγω, που δεν υπήρξα ποτέ υπέρβαρη, αλλά απλά μια κοπέλα με περιττα κιλα τζαι που τότε ειχε ελαχιστη αυτοπεποιηθηση οσο αφορα την εμφάνιση.

Τζαι μετά επια στην Αμερική οπου τα περιττά μου κιλά ηταν στα πλαίσια του «φυσιολογικού» τζαι που πλεον εμπορουσα να πάω στα καταστηματα τζαι να εβρω ρουχα που να μου κάμνουν αλλα τζαι που μου αρέσκαν! Η αυτοπεποίηθηση δεν ηταν πλεον στα πατώματα!

Τζαι μετα εξαναήρτα Κύπρο τζαι η εξοδος στα καταστήματα αναποφευκτη. Ο γάμος της ikoumeras κοντεύκει τζαι αρα ως κουμέρα τζαι ως υποψήφια Οσκαρ Β’ γυναικείο ρόλου σε γάμο, πρεπει να φανώ αντάξια των προσδοκιών. Με λιο φόβο να υποβόσκει αρχισα το ψάξιμο. Επεσα πάνω τζαι σε πωλητρια του τύπου «τζεινο αγάπη μου μεν το θωρείς καν, εν κάμνει για σένα». Η εφηβη Πρασινάδα μπορεί να ελουνετουν το κλάμα, αλλα η Πρασινάδα του σήμερα δεν πτοείται που την κάθε αγενέστατη.

«Κάτι σαν έτσι αρέσκει σου;;;; Εφορεθηκεν πάρα πολλα φέτος που κοπέλες της ηλικίας σου» ειπεν μου μια πωλήτρια.

«Ευχαριστώ» ειπα της, «αλλα ενεν του στυλ μου εμένα».
«Μα γιατί, εφορησαν το 4-5 κοπελες οπως εσένα τζαι επιαινεν τους!»
«Μα εν τζαι αντιλέγω ότι τους επιαινεν! Απλα εμεναν ενεν το στυλ μου».

Εν τέλει ηβρα ένα φόρεμα. Ένα φόρεμα που νομίζω ότι μου πάει τζαι που με εκφράζει σαν προσωπικότητα. Απλο, λιτό, αλλα ξεχωριστό τζαι που εγω φορώντας το νοιώθω άνετα.



Υ.Γ. Η ιδέα για το τίτλο του ποστ είναι από τούτο το τραγούδι

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Λάιφ ιν Σάιπρους (16)

Η εμπειρίες μου στο χρυσοπράσινο φύλλο δεν παύουν να με ψυχαγωγούν!

Ερωτηση 1 από ένα γνωστό γνωστού.
-Τζαι πέ μου Πρας, τζαμέ στην δουλειά σου γίνουνται ανακαλύψεις;;;
-Καλό! Πάρα πολλες! Ανακαλύπτονται εκατοντάδες τασhινόπιττες επι καθημερινής βάσεως! Ουτε γνωστές αλυσίδες φούρνων εν παράγουν τόσες τασhινόπιττες την ημέρα!


Ερώτηση 2 από σύζυγο μιας ανηψιάς μου ο οποιος εν Ελλαδίτης αλλα ζει 20 χρονια στην Κύπρο, εξου και το καλαμάρισμα.
-Ρε συ Πρας, δεν θες δηλαδή ένα αντρα να τον υπηρετείς;;
-Αν ηθελα αντρα να υπηρετώ θα επίαινα σε χαρέμι για να ειμαστε τζαι πολλές για να μοιραζουμαστε τζαι τες δουλειές!
-Όχι ρε συ, εννοώ να του μαγειρεύεις να του πλένεις….
-Πολύ ευχαριστως να τον του μαγειρεύω τζαι να του πλένω αλλά να πλυνίσκει τζαι τζεινος κανένα πιάτο, να διπλώνει κανένα ρουχο κτλ
-Ναι βρε αυτό εννοω ακριβως!
(Εντερ ανιψιά που ως τωρα με το ζόρι εσυγκρατιέτουν)-Ναι ρε γιατι εσυ βοηθάς με;;;!!! Που θελεις τα ουλλα έτοιμα, που εν ταράσσεις το μικρό σου δαχτυλάκι….. μπλα μπλα, μπλα, μπλα, μπλα
-Εεεε εγω εφυα παιθκιά….μιλουμεν…

Ερωτηση 3 που θεία:
-Δηλαδή Πρας μου εν είσαι θρήσκα….
-Εε….όι…….(τζαι επειδη εβλεπα το εμφραγμα να ερκεται) ιδιαίτερα……. (εσωσα το λαλείς;;)
-Μμμμμμμμμμμμμμμμμ εν μπορώ να καταλάβω…Εν τζαι εν αμαρτία να πιστεύκετε τζαι λίο!
(αχα γουότ γιου σεντ μέικς τοταλ σένς).


Ερωτηση 4 στην δουλεια:
-Μα εν αλήθκεια ρε Πρας εσυ που καταλάβεις  ότι η ψευδοπανώλη ηρτεν που τα κατεχόμενα;;;
-Ε βέβαια, το «ψεύδο» τι νομίζεις σημαίνει;;;
(Οκ μετα ειπα της ηταν αστειο τζαι ειπα της τα λία που ηξερα περι του θέματος)

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Επιλογές


Του αγαπημένου μου δαμέ στην φωτογραφία, εγορασα του νέες μπάλες. Εδωσα του μια, εβουρησεν την πουπίσω λιο τζαι μετα εβαρεθηκεν την. Μετα εσυρα του ακομα 2 τζαι επιασεν τζαι τις τρεις τζαι εβαλεν τες ούλλες κοντα του τζαι εκατσεν.

Τελικά δυσκολο πράμα τα διλήμματα και δη τα τριλήμματα! Αμαν εχουμε επιλογες, καμιά φορά θέλουμε τα ουλλα γιατι εν δυσκολο να θκιαλέξουμε ενα. Αν παεις σε ενα παγωτάδικο τζαι εχει 2 γευσεις, εε είτε θα θκιαλέξεις μιά είτε θα πεις βαλλε μου τζαι που τες δύο. Αν δεν σου αρέσουν, θα πεις εν ήταν καλό το παγωτό. Αν ομως πάεις κάπου που εχει 100 γευσεις, το πολύ να μπορεσεις να βάλλεις 3-4, άτε 5  τζαι αν δεν σου αρέσουν θα πεις, ισως εκαμα κακή επιλογη.

Το να εχουμε επιλογές ειναι ελευθερία και δικαίωμα αλλα ειναι τζαι πολλές δύσκολες αποφάσεις. Ομως καλύτερα να εχει 100 γευσεις παγωτού τζαι ας επιλέξεις 4 που μπορεί να μεν σου αρέσουν, παρα να εχεις μονο 2 επιλογες.

Η οικονομική κριση αρχισε να μας στερεί τις επιλογές.....Ευχομαι πάντα να εχουμε μια πληθώρα επιλογων, τζαι αν επιλέξουμε γευση κεράσι τζαι φκει μας τελικα γευση "φαρμακου του βήχα" εμπειραζει!.

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Sweets of the spoon

Την τελευταία μέρα του χρόνου  ειχα σας γράψει οτι ενα νιου γιαρ ρεζολούσιον μου ηταν να προσπαθήσω να κάμω γλυκό καρπουζι. Η αγαπημένη μου μάμα, ενω αρχικά εμουρμουραν οτι πάει εχασαν τον τέλεια τον νου μου τζαι θα μείνω στο ραφι, οταν εκοψεν ενα πασhύφυλλο καρπουζι σαν εγω εζουμπαρίζουμουν στην ζούμπα, εφυλαξεν μου τα φυλλα.

Το προτζεκτ αρχισεν την Παρασκευή νωρίς το απογευμα τζαι  ετέλειωσε το Σαββατο τη νύχτα οταν εμπήκε στο ψυγείο.

Ηταν η πρώτη μου προσπάθεια για γλυκο του κουταλιού τζαι ειμαι ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Δεν ειναι το πιο ωραίο γλυκό καρπούζι που εφα, αλλα εχω φάει τζαι πολλά χειροτερα. Γενικα ενα 8/10 πιάνει το άνετα κατα την γνώμη μου.

Η διαδικασία παραγωγης ειχεν πολυ ενδιαφέρον και πολύ χημεια. Απορω πως ανακαλύψαν την διαδικασία οι παλιοι...... Γενικά αγαπώ πολλά την παραδοσιακή Κυπριακή μαγειρική τζαι θελω να μαθω οσο πιο πολλά μπορω γιατι νομιζω πρεπει οι νέες να διατηρούμεν την παραδοση. Στην δική μου οικογένεια η πιο νεαρή που ασχολείται με ετσι θέματα εν η θεία μου που εν πλέον 60 τζαι ξέρει πολλα πράματα που τις γιαγιαδες μου τζαι θεωρω το σημαντικό να συνεχίσει καποιος τουτη την παραδοση. Τζαι αφου κανενας αλλος δεν ενδιαφέρεται, αναλαμβάνω εγω!!








Y.Γ. Οταν εκαμνα το διδακτορικό μου η καθηγήτρια μου ηρτεν διακοπες Κυπρο ενα καλοκαιρι. Την μια μέρα επερασεν την μαζι με την οικογένεια μου στην Λευκωσία. Ετζερασαμεν την γλυκά του κουταλιού τζαι ηθελεν να μαθει πως τα λαλουμεν στα ελληνικά τζαι πως ακριβώς μεταφράζεται στα αγγλικά. Που τοτε αμαν την ερώτουν αν θέλει κατι που Κύπρο, ελαλεν μου "Some sweets of the spoon if you can!"

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Γάμος αλά επιστημονικά!

Με βάση μια ερευνα που αφορά την δεκαετία του 1950, η πιθανότητες μιας κοπέλας με πτυχίο πανεπιστημίου να μείνει για πάντα στο ράφι ανύπαντρη για όλη της την ζωή ηταν πολύ πιο αυξημένες σε σχέση με γυναίκες που δεν τέλειωσαν ένα πανεπιστήμιο. 25% των πτυχιούχων γυναικών κάτω τον 40 ηταν ανύπαντρες ενώ στις μη-πτυχιούχες το ποσοστό αυτό ηταν μόνο 7%. Με την πάροδο όμως των χρόνων και συγκεκριμένα για οσους γεννηθήκαν μετα το 1958 οι πιθανότητες αντρών και γυναικών για να κανουν έστω ενα γάμο ηταν οι ίδιες, ανεξάρτητα από το μορφωτικό επιπεδο. Η διαφορά όμως ειναι ότι τα ατομα με πιο ψηλό μορφωτικό επιπεδο παντρευονται σε πιο μεγάλη ηλικία. (Ρεφερενς 1)

Στο χώρο τον θετικών επιστημών, ερευνες δείχνουν ότι οι επιστήμονες επιλέγουν να παντρεύονται με αλλους επιστήμονες με βάση αριθμων των 1990’ς. 70% των παντρεμένων γυναικών που ασχολουνται με φυσική, είναι παντρεμένες με αντρες του επιστημονικού κλάδου, ενώ 80% των παντρεμένων γυναικων που είναι μαθηματικοί είναι παντρεμένες με γκες γουότ…… μαθηματικούς! Το 60% των παντρεμένων γυναικών που είναι κάτοχοι διδακτορικών τίτλων είναι παντρεμένες με ξανα γκες γουότ………αντρες που επίσης κατέχουν διδακτορικό τίτλο!!  ( Ρεφερενς 2).

Οι αριθμοί και γενικά οι εμπειρία και η δική μου αλλά και πολλών φίλων μου στον χώρο επιβεβαιώνει τους αριθμούς. Με λία λόγια οι γυναικες με υψηλότερο μορφωτικό επιπεδο προτιμουν τους άντρες με το ιδιο ή ακομα υψηλότερο μορφωτικό επιπεδο, ενώ οι αντρες δεν είναι τοσο επιλεκτικοί οσον αφορά αυτό το κριτήριο.

Ξέρω οτι πολύ πιθανών να ακολουθήσουν σχόλια τυπου "μορφωση δεν σημαινει παιδεία κτλ κτλ" αλλα ας δεχτουμε οτι οι αριθμοί απλα χρησιμοποιουν ενα πτυχίο ως ένα απλα ευκολο τροπο για να καταγράψουν τα επίπεδα της "μόρφωσης".

Y.Γ. Αυτό το ποστ το αφιερωνω σε οσους με ρωτουν αν σκέφτουμαι τον γάμο….απο ότι βλέπετε, σκεφτουμαι τον!!

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Λάιφ ιν Σάιπρους (15)

Η αποφαση για να επιστρέψω Κύπρο δεν ήταν μια αποφαση μεταξύ Αμερικής και Κύπρου. Ηταν μια αποφαση μεταξυ καριέρας τζαι ζωής. Εμιλουσαμεν πριν λιες μέρες με ένα συνάδελφο που ειμαστε στην ιδια μοίρα περίπου, ότι πρεπει να δεχτούμε το γεγονός ότι ζωντας στην Κύπρο η καριέρα μας όπως την εξέραμε τελειώνει. Πρεπει να κτίσουμε μια νέα καριέρα, που ακομα τζαι επιτυχημένη να είναι, δεν θα είναι ποτέ όπως θα ηταν στο εξωτερικό. Η Κύπρος όμως θα μας προσφέρει μια ζωή που το εξωτερικό εν θα εμπορουσε να μας προσφέρει.

Δεν λέω ότι η ζωή στην Αμερική εν μόνο δουλεια. Σιουρα εν ισχύει για ολους. Αλλα στον κλάδο το δικό μου ετσι ηταν. Δουλεια από τις 8:30-9 το πρωί τζαι αν την νύχτα εσχολανα κατά τις 7, ελαλουν ότι εσχόλασα νωρίς. Ασε που επιαινα τζαι τα Σαββατα. Μετα εμεινισκεν μου η Κυριακή. Λίο να καθαρίσεις το διαμέρισμα, λιο να πάεις σουπερμάρκετ, λιο να μιλησεις με την οικογένεια στο Σκάιπ, επερναν τζαι η μια μέρα ξεκούρασης. Τις υπολοιπες μέρες επροσπάθας να πιντώνεις ποτζει ποδά κανενα καφέ, κανενα εστιατοριο Σαββατο νύχτα, καμια μαγειρική. Ημεϊλς 24 ώρες το 24ώρο τζαι το ιδιο τζαι οι έγνοιες.  Τζαι τουτα μετα μια μέρα με κούραση τζαι ενταση στην δουλεια. Στην Κύπρο σχολανω το αργοτερο κατά τις 5. Εχω μέρες που εν μιση μέρα η δουλειά. Φκαινω πιο συχνα εξω, περιποιούμαι τον εαυτο μου παραπάνω, περνω χρονο με την οικογένεια.  Στην ζωη μου στην Αμερική, δεν ειχα χρονο για νέες σχέσεις. Στο πρόγραμμα μονο τις λίες μου φιλίες εμπορούσα να διατηρω. Για σχέση αλλου ειδους δεν ειχα χρονο. Αν υπήρχε μια σχέση άλλη, θα ηταν σιγουρα παραμελημένη.

Από μια μέρα στην άλλη εβρέθηκα από ένα κόσμο σε ένα άλλο τελείως διαφορετικό. Επροσαρμόστηκα ως ένα βαθμο στο νέο τροπο ζωής αλλα δεν θελω ποτέ να πω επροσαρμοστηκα τελείως γιατι μετα  νοιωθω ότι θα είναι ένα βημα πιο κοντα στο να με καταπιεί το «Κυπριακό συστημα» τζαι είναι κατι που δεν θέλω.

Πεθυμώ πολλά πράματα που την Αμερική. Κυριως όμως πεθυμώ καποιες μικρές ελευθερίες. Να ειμαι σπίτι για παραδειγμα με το νυχτικό ή τα εσωρουχα χωρις να φοουμαι ότι ανα πάσα θα κτυπήσει το κουδουνι. Λειπει μου το πράιβασι. Τζαι ενεν ότι εν που ζω με τους γονεις μου. Τζεινο δεν με πειραζει καθόλου. Εν το ουσιαστικό πράιβασι που μου λείπει.

Στον νέο τουτο κόσμο που ζω, παραπάνω σημασία πιάνει το χρώμα του μανικιουρ μου (ναι γιατι τωρα εχω χρονο και για μανικιουρ αγαπητε αναγνώστη), τζαι το γεγονός ότι δεν κάμνω αποτρίχωση τα χέρια μου σε μια χωρα που οι μισοί αντρες εν πιο αποτριχωμένοι από τις γυναίκες.  Στο νέο τουτο κόσμο όμως εχω και χρονο να καλλιεργω νέα χομπυ, να ασχολουμαι παραπάνω με τον εαυτό μου, τον οποιο κακά τα ψέματα τον ειχα παραμελημένο.


Εκλεισα αισίως 7 μήνες επαναπατρισμού…..Περνώ καλα τζαι τουτο εν σημαντικό, αλλα εν σας κρυβω ότι υποβόσκει τζαι μια μεγάλη φοβία. Στην Αμερική, τζαι κυρίως στο πιο πανεπιστήμιο που ημουν πιο πρόσφατα, ημουν περικυκλωμένη από ανθρωπους πολλα πιο εξυπνους τζαι μορφωμένους που μένα. Τουτο με επορωνεν, εκαμνεν με να θελω να φανω αντάξια των προσδοκιών των άλλων αλλα τζαι του ίδιου του εαυτού μου. Με ρίσκο να ακουστώ ψωνάρα, θα σας πω ότι δαμέ που δουλεύκω στο χρυσοπράσινο, ενεν έτσι. Κάθε τοσο θα εβρω καποιον να μιλουμε «επι ισοις όροις». Λειπει μου τουτη η πνευματική πρόκληση δαμε τζαι φοουμαι μην επαναπαυθώ με τουτο. Μεν σκουριάσω….

Στους 7 μήνες του επαναπατρισμού, νοιωθω ότι δεν θέλω να φύω. Μεσα σε τουτους τους δυσκολους καιρούς ειμαι θετική. Περνώ καλα τζαι χαιρομαι που επήρα την αποφαση.  Στα γεράματα, αν καταφέρω τζαι τα φτάσω, θελω να σκέφτουμαι ότι έζησα μια ζωή γεμάτη από ολες τις πλευρές τζαι όταν κοιτάζω πίσω να μην βλέπω ότι το μονο που ειχα ηταν μια καριέρα. Εν σημαίνει ότι δεν θέλω μια καριέρα, αλλα σημαινει ότι δεν θέλω ΜΟΝΟ μια καρίερα. Ετσι λοιπόν ψαχνω ακόμα τις ισορροποίες τζαι παραμένω αισιόδοξη.