Το φόρεμα

Στα εφηβικά μου χρόνια, μια βολτα στα καταστηματα για ψωνια ηταν αρκετή να μου χαλάσει την ψυχολογία τζαι να με ρίξει στα πατώματα. Τα παραπάνω ρούχα εν μου εκάμναν τζαι αν κατι μου εκαμνε ηταν συνηθως κατι πολλα «μεγαλίστικο» ή ανιαρό. Τζαι τούτα τα εζησα εγω, που δεν υπήρξα ποτέ υπέρβαρη, αλλά απλά μια κοπέλα με περιττα κιλα τζαι που τότε ειχε ελαχιστη αυτοπεποιηθηση οσο αφορα την εμφάνιση.

Τζαι μετά επια στην Αμερική οπου τα περιττά μου κιλά ηταν στα πλαίσια του «φυσιολογικού» τζαι που πλεον εμπορουσα να πάω στα καταστηματα τζαι να εβρω ρουχα που να μου κάμνουν αλλα τζαι που μου αρέσκαν! Η αυτοπεποίηθηση δεν ηταν πλεον στα πατώματα!

Τζαι μετα εξαναήρτα Κύπρο τζαι η εξοδος στα καταστήματα αναποφευκτη. Ο γάμος της ikoumeras κοντεύκει τζαι αρα ως κουμέρα τζαι ως υποψήφια Οσκαρ Β’ γυναικείο ρόλου σε γάμο, πρεπει να φανώ αντάξια των προσδοκιών. Με λιο φόβο να υποβόσκει αρχισα το ψάξιμο. Επεσα πάνω τζαι σε πωλητρια του τύπου «τζεινο αγάπη μου μεν το θωρείς καν, εν κάμνει για σένα». Η εφηβη Πρασινάδα μπορεί να ελουνετουν το κλάμα, αλλα η Πρασινάδα του σήμερα δεν πτοείται που την κάθε αγενέστατη.

«Κάτι σαν έτσι αρέσκει σου;;;; Εφορεθηκεν πάρα πολλα φέτος που κοπέλες της ηλικίας σου» ειπεν μου μια πωλήτρια.

«Ευχαριστώ» ειπα της, «αλλα ενεν του στυλ μου εμένα».

«Μα γιατί, εφορησαν το 4-5 κοπελες οπως εσένα τζαι επιαινεν τους!»

«Μα εν τζαι αντιλέγω ότι τους επιαινεν! Απλα εμεναν ενεν το στυλ μου».

Εν τέλει ηβρα ένα φόρεμα. Ένα φόρεμα που νομίζω ότι μου πάει τζαι που με εκφράζει σαν προσωπικότητα. Απλο, λιτό, αλλα ξεχωριστό τζαι που εγω φορώντας το νοιώθω άνετα.

Υ.Γ. Η ιδέα για το τίτλο του ποστ είναι από τούτο το τραγούδι