Τείχη

Κατα τον Φρόιντ, οι αμυντικοί μηχανισμοί είναι ψυχολογικοί μηχανισμοι που χρησιμοποιούμε ασυνείδητα για να καταπολεμήσουμε καποιου ειδους άγχος για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα.

Τωρα θα μου πεις εθέλαμεν τον Φρόιντ να μας το πει τουτο;;;!!! Αλλωστε χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει! Μπορώ να πω ότι ετυχε να γνωρίσω ανθρωπους που απλα γνωρίζω τον εαυτό τους που είναι η προσωποποίηση του αμυντικού τους μηχανισμού παρα ο πραγματικός τους εαυτος. Ο Φρόιντ συνεχιζει αναλύοντας τα ειδη αμυντικού μηχανισμού αλλα επειδη εγω δεν κατέχω το αθλημα τζαι δεν θελω να το παιζω ειδήμων σε χωράφκια αλλων, ας αφησουμε τον Φρόιντ τζαι ας μιλήσουμεν για οσα βλέπουμε καθημερινά γυρω μας.

Όπως ούλλοι οι άνθρωποι, ετσι τζαι εγω εχω τους αμυντικούς μηχανισμούς μου. Νομίζω η πήγη είναι η επιθυμία μας να καλύψουμε ή να κρύψουμε τις αδυναμίες τζαι τα κόμπλεξ μας. Συνήθως κρύβομαι πίσω που ένα δυναμισμό που εκπέμπω τζαι πίσω από το οσο χιούμορ που θελω να πιστευω οτι διαθέτω τζαι που καμιά ετσι ατάκα της στιγμής. Δεν είναι ότι δεν ισχύουν τουτα τα χαρακτιριστικά, αλλα πολλές φορές εκοψα  τον εαυτό μου να τα προβάλλει παραπάνω για να κρυψει ισως την άλλη πλευρα της Πρασινάδας που εν πιο ευαισθητη και τρυφερη…τζεινη που ο ηλιος δεν την βλέπει συχνα τζαι δεν καμνει τόση φωτοσύνθεση. Οσο μεγαλώνω τοσο τους αποβάλλω τους μηχανισμούς….what you get is what you see…τζαι τουτο γιατι ωριμάζω με τα χρονια, ξεπερνώ καποια κομπλεξ αλλά παλε τζαι τουτο εν ως ένα βαθμο.

Κατά διαστήματα εχω δει διαφορα ντιφένς μέκανισμς. Στην Κύπρο νομίζω ουλλοι έχουμε που 2-3…. ετσι για να βρέθουνται!! Πρώτη φορά παρατηρώ την Κυπριακή κοινωνία τοσο κοντά τζαι μπορώ να πω εν σαν να τζαι γνωρίζω την ξανά που την αρχή. Εχω δει ανθρωπους να εκπέμπουν τόση μεγάλη αυτοπεποίθηση που εν φως φανάρι ότι εν απλα μια κάλυψη του αντίθετου. Εχω δει ανθρωπους να λεν ασπρο, ενώ πραγματικά προτιμούν το μαύρο αλλα εν θελουν να το αφήσουν να φανεί. Χτίζουμε ισως την εικόνα που θελουμε να εχουμε αλλα που όμως δεν εχουμε!Παιζουμε το άνετοι για πραματα που εν τέλει δεν ειμαστε τζαι γενικά η λίστα εν ατέλειωτη.

Οι αμυντικοί μας μηχανισμοί εν σαν τείχη που κτιζουμε γυρώ μας για να μας προφυλάξουν. Μερικοί χανουμε το μέτρο…χτιζουμεν τα τειχη τοσο ψηλά που εν φαινουμαστε καν ποιοι ειμαστε. Μερικοί περιμένουμεν τον καταλληλο ανθρωπο που θα μας τα γκρεμίσει, μερικοι θα μείνουμε για πάντα μέσα. Φοουμαστεν ότι ο ανθρωπος που κρύβουμε μέσα εν θα εν τοσο αρεστός τζαι κοινωνικά δεχτος ετσι φορουμε την μάσκα ενός ρόλου….;;;

Πιο παλιά, ως πιο νέα και ως πιο αφελης, εβλεπα τα τειχη των αλλων τζαι υψωνα τα δικά μου. Θελω να πιστευκω ότι τωρα πλεον αρχισα χαμηλώνω τα δικά μου τζαι ότι αρχισα πλεον να βλεπω την διαφανεια στα τείχη των αλλων τζαι να βλεπω μέσα τον πραγματικό ανθρωπο.


Τείχη  (Κ. Π. Καβάφης)
 
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.