Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Άρχων

Άρχων αποκαλώ τον μάστρον μου. Εφκάλαμεν του τούτο το παρατσούκλι με την Ξιππασμένη γιατί το μικρό του όνομα θα μπορούσε κάλλιστα να ένι όνομα ενός πραματουθκιού που τον Άρχοντα τον Δακτυλιδιών (όι πως είδαμε ποττέ τις ταινίες). Ο Άρχων είναι από τους πιο έξυπνους ανθρωπους που εγνώρισα. Ένεν τυχαία που έφτασε ως δαμέ που έφτασε. Καθηγητής πανεπιστημίου, εγινε φουλ προφέσσορ απο ασσίσταντ προφέσσορ σε χρονο ρεκορ! Εργασιομανής ως τζαμέ που εν πάει! Πιστεύκει όμως ότι δεν δούλεψε ούτε μια μέρα στην ζωή του γιατί οπως λαλεί “If you love your job, then it’s like you never worked a day of your life!” Τζαι εγώ αγαπώ, λατρεύω την δουλεία μου άλλα θέλω και την άδεια μου κάθε τόσο για να πάω στο «χρυσοπράσινο φύλλο»! Συν τοις άλλοις, ο Αρχων συμπαθεί με (και νομίζω με θεωρεί και πιο έξυπνη από ότι είμαι στην πραγματικότητα) και μου έχει δώσει τοοοοόση ελευθερία στην δουλεία που δεν ξέρω τι να την κάνω τόση ελευθερία! Είμαι και η μοναδική γύναικα στο γκρουπ και έτσι χαιρω και καποιας άλφα μεταχείρισης. Για παράδειγμα αμα χρησιμοποιά κατα λάθος το εφ γουόρντ μπροστά μου, ζητά μετά συγνώμη και είπε και στους υπόλοιπους ττου γουότς δέαρ λάνγκουειτζ μπροστά μου!

Ένιγουει, το ππόιντ είναι οτι επιβεβαιώνει την θεωρία του ότι οι έξυπνοι είναι και ιδιόρυθμοι εντ/ορ ιδιόμορφοι. Στην δουλεία έρκετε με το ποδήλατο, βρέξει χιονίσει (και μιλώ κυριολεκτικά). Ξαπολά το ποδήλατο στο γραφείο του, το οποίο είναι ένα αχούρι και συχνά κυκλοφορεί στους διαδρόμους και στο εργαστήριο με το σκουτεράκι! Και όταν λέω σκουτεράκι εννοώ τζείνο το πραματούιν που πατάς πάνω με το ένα πόδι και με το άλλο κάμνεις ταχύτητα, και κρατας με τα χέρια ενα χερούλι. Σκέφτου πάνω στο σκουτεράκι ενα τύπο μεσαίου αναστήματος, με γυαλιά στρογγυλά Τζον Λένον αλλα πιο μεγάλα και χρυσά (όου γιές, μπιλίβ ιτ!). Προτιμά να κάθετε μαζί μας ως κοινός θνήτος παρά να εν κλεισμένος στο γραφέιο του και βάλλει μας και Παντώρα (όι τους φουρνους - που καλή τους ώρα έτρωα μιαν τασσινόπιττα τωρά- αλλά τον ονλάιν ντου ιτ γιουαρσέλφ ραδιοσταθμό). Το τοπ οφ δε τοπς του είναι αμα μας τραγουδά το χοτέλ Καλιφόρνια με την «φωνούλα» του!

Ενώ είναι τζει-που-γκικ, είναι και πολλά αθλητικός τύπος και μάλιστα αρκετά γυμνασμένος! Με κάτι αλλους δαμέ στο πανεπιστήμιο εκάμαν ομαδα μάππας, και μάλιστα είναι και ο παίχτης κλειδί πολλές φορές! Σύχνα τις Δευτέρες έρκετε καταφατσελομένος απο το ματς της Κυριακής. Περιττον να σας πω ότι στο μουντιαλ, δεν εχασε κανένας μας ούτε ενα ματς! Αμαν έπαιζε η Γιου Ες Έι, εκλέιαν το κονφερενς ρουμ και εθωρούσαν το ματς που το προτζέκτορ.
Στην δουλέια μας παρέχει καφέ και καθε Δευτέρα στο γρουπ-μίτινγκ μας παρέχει και λαντς. Το ψυγείο έχει πάντα μπύρες όλων τον είδων, χαουέβερ γουί καν όνλι ντρινκ άφτερ φάιβ!

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Κυριακή στην δουλειά

Δουλεία και σήμερα! Έχω παρουσίαση αύριο και έτσι επέρασα το γουικέντ στο εργαστήριο. Ο καιρός έχω εν χάλια, 13 βαθμοί Κελσίου και φύσα ένας πελλοαέρας που πέρνει τα πάντα, άρα τζαι να μεν εδούλευκα σίουρα εν θα ήθελα να πάω πούποτε.

Όταν ήταν η Ξιππασμένη στην Αμερική είχαμε συμφωνήσει ότι άμαν εβάλλαμε μουσίκη δυνατά, τότε έπρεπε να ήταν κάτι που αρέσκει και στις θκύο μας. Στο αυτοκίνητο για παράδειγμα, είχαμε διάφορα σι ντι, μερικά κοινά και μερικά αμα είμουν μόνη μου στο αυτοκίνητο. Έτσι τωρά που έφυε η Ξιπ, ακούω τα δίκα μου...σήμερα η πόρωση της ημέρας είναι αυτή.




Ενώ άλλοι θέλουν να παν Αθήνα να δουν Πλούταρχους και Ρέμους και Ζήνες και ξέρω γω τι, εγώ θέλω να παω στον Χαρούλη!

'Ατε πίσω να τελειώσω το ππάγουερ ππόιντ για να πιαίνουμε τζαι σπίτι σιγά σιγά.

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Σάββατο στην δουλεία

Σήμερα επήα με φίλους για λαντς και μέτα ήρτα στο εργαστήριο. Μέτα που λίην ώρα εφύαν οι άλλοι θκυό που ήταν δαμέ τζαι έμεινα μόνη μου. Ούτε στα διπλανά εργαστήρια ύπηρχεν κάνενας τζαι αφού δεν θα ένοχλούσα κανένα, έκαμα ενα πλέιλιστ με τα ορχιστρικά του συμπατριώτη μας Σταύρου Λάντσια και έδωκα με τα μούτρα στην δουλέια. Ήταν η τέλεια παρέα!  Είπα να μοιραστώ μαζί σας ενα απο τα αγαπημένα μου πριν φύω να παω σπιτί. Εντζόι!!!!



Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

The Big Prasinada Theory

Κάθε πρωί στις 6 κτυπά το ξυπνητήρι του κινητού. Πατώ σνουζ και στις 6:09 ξανακτύπα. Ξαναπατώ σνουζ. Στις 6:18 ξανακτύπα και αναγκαστικα πρέπει να σηκώθω. Αν αρκήσω στην δουλειάν δεν θα μου πει κανένας τίποτε γιατί έχουμε φλέξιπολ ωράριο. (‘Οι εν είμαι ο μάστρος!). Το πρόβλημα ομώς είμαι εγω! Αν δεν έχω ρουτίνα και ενα συγγεκριμένο πρόγραμμα, δεν φκάλω δουλεια! 8 φεύκω που σπίτι και ως τις 8:45 ειμαι δουλειάν. Τι κάμνω που τις 6:18 ως τις 8; Μια ιεροτελεστια, που αν χαλάσει, νοιωθω οτι δεν θα πάει καλά η μέρα μου! Θα κάμω το μπάνιο μου με την ησυχία μου, θα δω τα η-μειλ μου (τωρα με το αι-φοουν θώρω τα και πριν καν συκώθω που το κρεβάτι!), θα θκιαβάσω μπλόγκς κτλ, και το πιο μαστ, θα κάμω καπήρες με τύρι και χαμ! Πριν επαναπατριστεί η Ξιππασμένη, έκαμνα της τζαι τζεινης, αλλά τωρά αναγκαστικά τρώω καπήρες μόνη μου λύνοντας σταυρόλεξο (που τζείνα τα ΤΕΣΤ και ΓΡΙΦΟΣ που μου έστειλαν από Κύπρο). Μπάι δε γουέι, θέλω την τοστιέρα που ειχε ο Ινβίκτους σε πρόσφατο ποστ, αλλά θα την πιάσω οταν θα έχω κάποu να αφίνω μηνύματα.8:45 είμαι η πρώτη στην δουλειάν και απολαμβάνω την ησύχια. Στην δουλειάν εχώ παλε ρουτίνα, δηλαδή κατα τις 10 θα καμω καφέ, lunch κατά τις 1, στις 3 αλλο καφέ κτλ κτλ...και αν όλα παν καλά θα σχολάσω ως τις 7.


Ο λόγος που τα γράφω τουτα, είναι γιατι εψες, μετά από αρκετά επεισόδια Μπιγκ Μπαγκ Θιορι, συνειδητοποίησα ότι ίσως (λέμε ίσως) να πάσχω από ενα μάιλντ σύνδρομο Sheldon. Όι ότι είμαι φανατική καθαριότητας ή της τάξης, απλά ρε παιδί μου αρέσκουν μου τα πράματα να έχουν μια σειρά. Με την Ξιππασμένη όταν ειμασταν μιτσιές και την Πελλαμένη αργότερα (γιατι κτύπω της και κάτι χρόνια) είχαμε η κάθεμιά μας θέση στο καναπέ, στο αυτοκίνητο, στο τραπέζι της κουζίνας, στο τραπέζι τις κουζίνας της γιαγιάς κτλ κτλ. Μετά στην Αμερική η κάθε μια είχε την θέση της στον καναπε, στο τραπέζι της κουζίνας κτλ. Της Ξιππασμένης και της Πελλαμένης αρέσκουν τους πολλά οι αλλαγές. Εμένα παλε όι. Ουτε συνήθειες αλλάζω, ουτέ χώρους, ουτε τίποτε. Οι μεγαλύτερες αλλαγες ήταν σε κίλα ανα διαστήματα, και πριν ενα χρονο που έκοψα τα μαλλιά μου. Και συν τοις άλλοις, ειμαι και σάεντιστ οπως τον Sheldon καλή ώρα (αλλα ντοντ γορι, εν επιασα το Ππι Ειτch Ντι στα 16), ασε που με την Ξιππασμένη και με αλλες φίλες/συναδελφισσες κάμνουμε συνέχεια σαινς τζόουκς. Τελικά ίσως το σύνδρομο Sheldon να μεν ένι τόσο μάιλντ στην περιπτωση μου. Λαλείς να χρίζω παρακολούθησης από ειδικό;