The Big Prasinada Theory

Κάθε πρωί στις 6 κτυπά το ξυπνητήρι του κινητού. Πατώ σνουζ και στις 6:09 ξανακτύπα. Ξαναπατώ σνουζ. Στις 6:18 ξανακτύπα και αναγκαστικα πρέπει να σηκώθω. Αν αρκήσω στην δουλειάν δεν θα μου πει κανένας τίποτε γιατί έχουμε φλέξιπολ ωράριο. (‘Οι εν είμαι ο μάστρος!). Το πρόβλημα ομώς είμαι εγω! Αν δεν έχω ρουτίνα και ενα συγγεκριμένο πρόγραμμα, δεν φκάλω δουλεια! 8 φεύκω που σπίτι και ως τις 8:45 ειμαι δουλειάν. Τι κάμνω που τις 6:18 ως τις 8; Μια ιεροτελεστια, που αν χαλάσει, νοιωθω οτι δεν θα πάει καλά η μέρα μου! Θα κάμω το μπάνιο μου με την ησυχία μου, θα δω τα η-μειλ μου (τωρα με το αι-φοουν θώρω τα και πριν καν συκώθω που το κρεβάτι!), θα θκιαβάσω μπλόγκς κτλ, και το πιο μαστ, θα κάμω καπήρες με τύρι και χαμ! Πριν επαναπατριστεί η Ξιππασμένη, έκαμνα της τζαι τζεινης, αλλά τωρά αναγκαστικά τρώω καπήρες μόνη μου λύνοντας σταυρόλεξο (που τζείνα τα ΤΕΣΤ και ΓΡΙΦΟΣ που μου έστειλαν από Κύπρο). Μπάι δε γουέι, θέλω την τοστιέρα που ειχε ο Ινβίκτους σε πρόσφατο ποστ, αλλά θα την πιάσω οταν θα έχω κάποu να αφίνω μηνύματα.8:45 είμαι η πρώτη στην δουλειάν και απολαμβάνω την ησύχια. Στην δουλειάν εχώ παλε ρουτίνα, δηλαδή κατα τις 10 θα καμω καφέ, lunch κατά τις 1, στις 3 αλλο καφέ κτλ κτλ...και αν όλα παν καλά θα σχολάσω ως τις 7.

Ο λόγος που τα γράφω τουτα, είναι γιατι εψες, μετά από αρκετά επεισόδια Μπιγκ Μπαγκ Θιορι, συνειδητοποίησα ότι ίσως (λέμε ίσως) να πάσχω από ενα μάιλντ σύνδρομο Sheldon. Όι ότι είμαι φανατική καθαριότητας ή της τάξης, απλά ρε παιδί μου αρέσκουν μου τα πράματα να έχουν μια σειρά. Με την Ξιππασμένη όταν ειμασταν μιτσιές και την Πελλαμένη αργότερα (γιατι κτύπω της και κάτι χρόνια) είχαμε η κάθεμιά μας θέση στο καναπέ, στο αυτοκίνητο, στο τραπέζι της κουζίνας, στο τραπέζι τις κουζίνας της γιαγιάς κτλ κτλ. Μετά στην Αμερική η κάθε μια είχε την θέση της στον καναπε, στο τραπέζι της κουζίνας κτλ. Της Ξιππασμένης και της Πελλαμένης αρέσκουν τους πολλά οι αλλαγές. Εμένα παλε όι. Ουτε συνήθειες αλλάζω, ουτέ χώρους, ουτε τίποτε. Οι μεγαλύτερες αλλαγες ήταν σε κίλα ανα διαστήματα, και πριν ενα χρονο που έκοψα τα μαλλιά μου. Και συν τοις άλλοις, ειμαι και σάεντιστ οπως τον Sheldon καλή ώρα (αλλα ντοντ γορι, εν επιασα το Ππι Ειτch Ντι στα 16), ασε που με την Ξιππασμένη και με αλλες φίλες/συναδελφισσες κάμνουμε συνέχεια σαινς τζόουκς. Τελικά ίσως το σύνδρομο Sheldon να μεν ένι τόσο μάιλντ στην περιπτωση μου. Λαλείς να χρίζω παρακολούθησης από ειδικό;