Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Φοινικωτά

Το άκρως σπαστικό τζετ-λαγκ καλά κρατεί αλλά περνώ καλά απλώνοντας ζάμπα! Αν τύχει τζαι δεις μιαν με μαλλίν φριζαρισμένο που ήρτεν του κάπως απότομα η αλλαγή του κλίματος τζαι νερού, με πουά πυζάμα πουκατινή, να την κωλοσύρνει ένα κίτρινο λαμπραντόρ ε τότε κονκρατζουλέισιονς! Μόλις με είδες!

Ένιγουέι, προχτές έκαμα φοινικωτά με την θεία μου τζαι είπα να μοιραστώ την συνταγή γιατι εν εύκολη τζαι ωραία.Αντέχουν καιρό πολύ τζαι εν βολικά τώρα που όλο τζαι κάποιος μπορεί να εμφανιστεί τζαι θέλεις να το παίξεις προκομένη/ος τζαι νοικοτζυρά/ης.

Λοιπον, πιάνεις 1.5 κιλά φοινίτζια τζαι κόφκεις τα μιτσά (η θεία μου λαλεί εκοψα τα μεγάλα (σι φώτο) αλλα εγώ εμενα αρέσκει μου να εν λίο πιο χοντροκομμένα. Κόφκεις ή αλέθεις χοντρά ή κουπανιείς που λαλουμεν τζαι στα κυπριακά, 1/2 κιλό καρύθκια. Ανακατώνεις τα φοινίτζια με τα καρύθκια σε μια μεγάλη κούπα.

Σπάζεις σε μικρά κομματούθκια, 3 πακέτα μπισκότα Μόρνινγκ Κκόφι. Τα βάλλεις σε μια δεύτερη κουπα.

Πιανεις ~400γρ βουτηρο ανάλατο τζαι λιώνεις το. Σhιονώνεις τον μέσα στα φοινίτζια με τα καρύθκια τζαι ανακατώνεις.

Χτυπάς 5 αυγά (ή αβγά, ό,τι προτιμάς) με το μίξερ μαζί με 3 φακελάκια βανίλιες. Σhιονώνεις τα αυγά μέσα στα μπισκότα. Ανακατώνεις καλά.

Μετά σμί(γ)εις τις 2 κούπες και ανακατώνεις καλά. Πλάθεις τα φοινικωτά σε μικρές μπαλίτσες ή σε μεγάλες. Τις μεγάλες εν ωράιες να της κόφκεις τζαι να τις σερβίρεις να φαίνουνται που μέσα σαν μοσαικό. Όταν πλάθεις, πιέζεις για να σφίξουν καλα για να μεν σπάζουν μετά. Βαλλεις γυρώ-γυρώ τρυμμένο κόκονατ. Βάλλεις τα στο ψυγείο (καννότ σκιπ δις στεπ) και ξι-παγώνεις τα λίο πριν τα σερβίρεις. Εγώ προτιμώ τα να είναι σε θερμοκρασία δωματίου.

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Σάιπρους κόλλινγκ!

Πακετάρω τα τελευταία πραματα τζαι ερκουμαι. Επείδη είμαι γνήσια Κυπραία, δεν με χωρούν οι βαλίτσες. Σας αποχαιρετώ με ένα επίκαιρο τραγούδι τζαι τοκ του γιού φρομ Σάιπρους.

Υ.Γ. Σhιονίζει ασταμάτητα έτσι ελπίζω να τα καταφέρω να έρτω!


Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Τί άλλο θα δω!

Εσχόλασα πριν λίο τζαι είπα να περάσω να πιάσω ένα γάλα. Δίπλα που το διαμέρισμα μου έχει ενα φαρμακείο που εν τσέιν στορ τζαι πουλά που ούλλα. Έπιασα το ένα γαλόνι γάλα μου τζαι επία στο ταμείο. Η κοπέλα στο ταμείο εξυπηρετούσε ενα "τυπάν". Ειπέν του την τιμή τζαι ο τυπάς έσhυψε τζαι έκαμε πάνω το ποινάριν του, έκαμε κάτω την κλάτσαν του τζαι έφκαλε κατι χαρτονομίσματα τζαι έδωκεν της τα.  "αααααααΠαναγία μου τζαι εν να τζίσει η ταμίας πας το γάλα μου που έτζισε πάνω στα λεφτά που ήταν μες την κλάτσα!". Η ταμίας έπιασεν τα λεφτά, έδωκεν του ρέστα χώρις ίχνος απορίας, λες τζαι ήταν ότι πιο φυσιολογικό.  Ο τυπάς έπιασε τα ρέστα, έβαλλεν τα μες την κλάτσα, έκαμε κάτω το ποινάριν του τζαι έφιεν "κύριος"!

Ελεος πιον!!!!

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Γουίς λιστ για την κάθοδον μου στην Κύπρο!

Την άλλη εβδομάδα έτσι ώρα θα είμαι ήδη στο χρυσοπράσινο αποξηραμένο φύλλο. Τα Χριστούγεννα, όπως είπα τόοοοσες φορές αρεσκουν μου πολλά. Την ήμερα των Χριστουγέννων κάμνουμε μεσημεριανο τραπέζι σπίτι μας για τους πιο κοντινους συγγενείς (δλδ μονο καμια 25-30 άτομα) γιατί είναι η γιορτή της αγαπημένης μου μάμας. Θα καμουμε την γαλοπούλα μας με την πατροπαράδοτη γέμιση με τα κάστανα και τα σταφυδάκια, το κρασι κτλ κτλ που είναι μπάι φαρ η σπεσιαλιτέ της μάμας τζαι θα την ψήσουμε στο φουρνο με τα ξύλα που έχει η θεία μου δίπλα. Φέτος ακόμα να αποφασίσω τι θα είναι το κατι καινούριο που θα κάμω......Σκέφτουμε το αν τζαι έχω κάτι ιδέες.  Θα κάμουμε και γλυκά με την θεία γιατί της μάμας εν της αρεσκει η ζαχαροπλαστική.

Και ενώ τα Χριστούγεννα εν η αγαπημένη μου γιορτή, δε νεξτ μπεστ, για μένα εν η Καθαρή Δευτέρα γιατι αμα ήταν καλος ο καιρός επιαίναμε πικ-νικ με το σόι τζαι επερνούσαμε πολλα ωραία. Καθαρή Δευτέρα εσhει 10 χρόνια να κάμω τζαι το τελευταίο πικ-νικ που επία ήταν στο Μασhαιρά πριν 3-4 χρόνια! Γι'αυτο μάμα, θέλω να οργανώσουμε πικ νικ!! Να κάμουμε τα σουβλάκια μας τζαι τα άλλα διάφορα τζαι να απλώσουμε ζάμπα στην εξοχή. Να πάρουμε τζαι τον “έι μανς μπεστ φρεντ!” Να κάμουμε με τες αδερφές μου τζαι το μίνι-τουρνουά τάβλι μας....

Τζαι μιάς τζαι έφερεν το η κουβέντα με πράματα που επεθύμησα, θα γράψω ακόμα λίγα (μάδερ άκου τζαι πε τα τζαι του φάδερ).

1.    σουβλάκια με μυλλούδαν, σεφταλιά τζαι τασhιν ον δε σάιτ.
2.    κουλούρι που τον φούρνο βραστό
3.   κλεμεντίνες που τζέινες με το λεπτό το φύλλο τες γλυτζές που εν εχουν κοκκόνες.
4.   Κάστανα
5.   Πούλες λεμονάτες
6.  Κολοκάσι
7.   Συκωτάκι της κατσαρόλας
8.   Καπίρες που ψωμί κυπριακό με μαρμελάδαν μοσφίλου με ελιες τσακιστες τζαι τομάταν.
     
     Αυτά προς το παρόν. Αν θυμηθώ αλλο τίποτε λαλώ σας. Τελικά αρέσκουν μου τα “χωρκάτικα”, εντ αι αμ πράουντ οφ ιτ!
       
       Υ.Γ. Έτο γιατί η μάμα μου λαλεί ότι είμαι τέλεια κόρη του παπά μου.....

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Το σπιτ φιξ ή πως ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης.

Δεν θύμουμαι να επίστευκα ποτέ ότι υπάρχει ο Άγιος Βασίλης. Πάντα μας έφερνε δώρα την Πρωτοχρονιά  γιατί έτσι λαλεί το κυπριακό έθιμο και γιατί η μάμμα μας ελάλεν ότι δεν προλαβαίνει να πάει σε όλα τα παιδάκια τα Χριστούγεννα έτσι σε εμας έρχετε Πρωτοχρονιά. Η αδερφή μου όμως η Ξιππασμένη επίστευκε στον Άγιο Βασίλη και εγώ η κακούργα ελάλουν της ότι τούτα εν πελλάρες. Επείδη όμως από μιτσά είχα το επιστημονιλίκι μέσα μου, ήθελα να έχω αποδείξεις για να την πείσω. Τωρά μιλούμε ότι εγώ ήμουν 6-7 και η Ξιπ 2-3. Ελάλουν της ότι τα γράμματα πάνω στις καρτούδες εν της μάμμας τζαι η Ξιπ επίαινε στην μάμμα τζαι έρωταν την αν εν δικά της. Η μάμμα ελάλεν της ότι ναι εν δικά της γιατί είχεν πολλές δουλειές ο Άγιος (ένας ένει, πόσους να προλάβει;) τζαιαι εβοήθησεν τον να γράψει τις κάρτες. Μικρή, αθώα και ξανθή (όταν ήταν μιτσά) η Ξιπ, επιίστευκεν την μάμμα. Ο παπάς ένιξερεν τι να πει σε έτσι περιπτώσεις, ελάλεν της "ρώτα την μάμμα που είδεν και τον 'Αγιο και εβοήθησεν τον" Εγώ όμως ατου ο Γαβρίλης, ήθελα να την πείσω ότι τούτα ούλλα εν τσόφτες.

Τότε η μάμμα εδούλευκε σε μια μέγαλη εταιρία, η οποία εμένα άρεσκεν μου πολλά γιατι είχαν πολλά ωραία είδη αλληλογραφίας, πέννες, μολύφκια κτλ, (ακόμα έχω αδυναμία σε τούτα τα πράματα) και εφερνέν μας σπίτι η μαμμα κόλλες με το λόγκο της εταιρίας,  πέννες κτλ. Έφερνε μας και σπιτ φιξ (άλλως πισφιξ) που το "καλο" (σι μπιλόου τεκμήριο 1). Ενώ οι παραπάνω τότε στην Κύπρο έιχαν που τζείνο το σπιτ φιξ το σκουρο-καφετί που ήταν και πολλά πιο λεπτό, εμείς είχαμε που τούτο. Εγώ είδα τα δώρα που ήταν τυλιμένα και είχαν πάνω τούτο το σπιτ φιξ και είπα της Ξιπ (πράιβετλι πάντα) ότι μόνο εμέις είχαμε που τουτο το σπιτ φιξ. "Είδες καμιά άλλη οικογένεια να εχει που τούτο; Άρα εν η μάμμα ο Άγιος Βασίλης!" Επίεν η Ξιπ τζαι ερώτησεν την μάμμα τζαι η μάμμα της είπε, "αγαπουλίτσα μου εβιάζετουν ο Άγιος Βασίλης τζαι απλά έφερεν μου τα δώρα τζαι ετύλιξα τα εγώ". Το και το λαλεί μου η Ξιπ τζαι "είδες ότι έχει Άγιο Βασίλη;" Εγώ ενευρίασα, ενιξερα τι άλλο να κάμω για να την πείσω. Επίστευκα πραγματικά ότι εν για το καλο της για να μεν παραμυθιάζετε ότι έχει Αγιο Βασίλη. Ήθελα να την προστατεύσω!

Επια στην μάμμα μου και είπα της ότι έχω αποδείξεις  τζαι λαλεί μου, "καλά κόρη, εσύ οκέι, εν πιστεύκεις στον Άγιο Βασίλη, του μωρού γιατί του το χαλάς;" Μέτα αφού επαραδέχτηκεν μου το η μάμμα, επαρέτισα τζαι άφηκα την Ξιπ να το καταλάβει μόνη της. Πολλά χρόνια μετά,  την μιτσά μου την αδερφή την Πελλαμένη άφηκα την να πιστεύκει στον Άγιο, ως που ήρτε μια μέρα τζαι είπεν μου ότι ξέρει ότι εν υπάρχει Αγιος Βασίλης απλα εν το λαλεί γιατι εν θέλει να σταματήσει να πιάνει δώρα...

Έτσι και φετός την Πρωτοχρονιά όταν ξυπνήσουμε θα πάμε κάτω απο το δέντρο τζαι θα εύρουμε τα δώρα του "Άγιου Βασίλη", τυλιγμένα προσεχτικά, παντα με το ίδιο σπιτ φιξ που τωρά ειναι τόσο διαδεδομένο που ακόμα τζαι ο ίδιος ο Αγιος αυτοπροσώπος τούτο χρησιμοποιά!!!!


                                                              Τεκμήριο 1.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

It's the most wonderful time of the year!

Επειδή τα Σι Ντι του αυτοκινήτου μου έμαθα τα πόξω τζαι ανακατωτά, σήμερα ειπα να ακούσω λίο ράδιο. Με το που ανάφκει το ράδιο ακούετε η φράση "Have yourself a merry little Christmas now"! Μα που τα τωρά αρκέψαν τα Χριστουγεννίατικα;;;;;; Μέτα έβαλλε το "It's the most wonderful time of the year"...Τούτον όμως  άλλαξε μου την διάθεση!

Τούτην την εφτομάδα χτυπώ δωδεκάωρα στην δουλεία...πάω σπίτι ενα πτώμα. Τρώω, θωρώ κανένα επεισόδιο καμιάς σειράς και πέφτω. Ήταν όμως μια επικοδομητική εφτομάδα. Έφκαλα καλά αποτελέσματα (άρα πίεση για παραπάνω). Αν εξαιρέσουμε εναν στην δουλειά (τζεινου του αργόσχολου που του έκαμα την τιμή να του αφιερώσω ολόκληρο ποστ) ήταν μια καλή εφτομάδα. Εχτές παρολίγο να βρεθει ο συγκεκριμένος στο χώμα και εμείς οι άλλοι στην φυλακή! Αλλά επειδή της φυλακής τα σίδερα δεν ειναι για χαμπολ σάιεντιστς, είπαμε να δώσουμε τόπο στην οργή.

Τό "It's the most wonderful time of the year" όμως εκαμεν με να σκεφτώ ότι σε 1 μήνα πάω Κύπρο! Έχει 9 χρόνια να πάω Κύπρο που τόσο νωρίς. Το καλοκαίρι δεν έπιασα άδεια για να πάω τωρά παραπάνω μέρες! Θα με περιμένουν να στολίσουμε το δέντρο και η θεία μου δίπλα με περιμένει να κάμουμε τις μαγειρικές μας! Να πω την αλήθκειαν ανυπομόνω! Εμέις να στολίζουμε το δέντρο και κάποιος να το ξιστολίζει και να φακκά γύρους με ενθουσιασμό!
Η μάμα να λαλεί άτε τζαι δεν θα σας αφήκω να μεσομερκάσετε μες τα κρεβάθκια, η ώρα 10 το αργότερο θα σας φωνάξω, και το άλλο πρώι να ακούω "Πρασινουλάκι, ξύπνα, εν 10.45 η ώρα, και να νοιώθω ότι είμαι 18 χρονών ξανά!  Να φεύκω τζαι να με ρωτά ι η μάμα αν έπιασα κλειδί και και ο παπας αν έπιασα λεφτά, αν και κλείω 10 χρόνια μακριά τους. Ο παπάς να μου φέρνει τα αγαπημένα μου φρούτα και φαγιά και να μιλούμε με την Πελλαμένη ως αργά μες το κρεβάτι για τα πάντα! Το πρώι ~8 να έρκετε κάποιος να χτυπά την πόρτα και να θέλει να πέσει μαζί μου στο κρεβάτι.... Όσο και να μου αρέσκει το καλοκαίρι και η θάλασσα, φέτος εν επια γιατι τα Χριστούγεννα αρ δε μοστ γουάντερφουλ τάιμ οφ δε γίαρ!!!!!

Ιδού και το cheesy τραγουδάκι!



Υ.Γ. 12 του Νίοβρη εν πολλά νωρίς για Χριστουγεννιάτικα...και κάθε χρόνο νευριάζω που τα βάλλουν κάθε χρόνο και πιο νωρίς αλλα φέτος νομίζω εν θα με πειράξει!!

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Κραsh Κορς στον Παππού επειγόντως

Εχτές ειχαμεν (είχασιν δηλαδή) εκλογές.... Στο Ιλλινόις έχασε ο Αλέξη Γιαννούλιας (πλίς νόουτ ο Αλέξη δεν έχει ς στο τέλος) παρά ~80,000 ψήφους.  Μια πολιτεία 13 εκατομμυρίων ανθρώπων και εψηφίσαν ούτε καν 3.5.  Ώς και ο Ομπάμας ήρτεν το Σάββατο να στηρίξει τον φίλο του τον Αλέξη, αλλά οι Ντεμοκρατς εχάσαν την έδρα τους στην Γερουσία. Δεν ασχολούμαι με πολιτικά αλλά που τον τζαιρό που αλλαξε ο πρόεδρος, τα πράγματα στον κλάδο μου παν προς το καλύτερο γιατι ήρταν παραπάνω κονδύλια στην έρευνα.
Ένιχάο, άλλο εν το θέμα μου. Λογώ της περίστατης, εσκέφτουμουν εψές οτι σε όλη μου την ζώη, εψηφισα μόνο 2 φορές. Στην Αμερική δεν ψηφίζω και απο την Κυπρο λείπω...και έπιασεν με ένα αγχος γιατί αντιλύφθηκα ότι δεν ξέρω καν ποιο εν υπουργοί στην Κυπρό....Οι παράπανω που αναγνωρίζω εν πεθαμένοι και οι υπόλοιποι άστα να πάνε! Και τι θα εψήφιζα στην Κυπρο (λέμε τώρα!); Οου Γκοντ!

Μιά φορά σαν ερκουμουν Κύπρο μέσο Κρυοχώρας, ειχεν ενα κύριο κουστουμάτον στο γκέιτ για Κύπρο και επρόσεξα μες την νύστα μου ότι τον αποκαλούσαν υπουργό. Μετα είπα το του παππού μου, ο οποίος θκιαβάζει καθε μέρα εφημερίδα και θα σου κλείσει το τηλέφωνο αν τον πίασεις την ωρα των ειδήσεων.

Πρ =εγώ, ΠΠ=Παππούς Παντογνώστης

Πρ. Παππού  είχε ένα υπουργό στο αεροπλάνο σαν έρκουμουν που Κρυοχώρα!

Π.Π. Μα ο τάδε ήταν στην Κρυοχώρα τούτες τις μέρες για μια σύνοδο της ΕΕ. Πέ μου ήταν ένας ασπρομάλλης με γένια;

Πρ. Ναι!

Π.Π. Ε καλά σου το είπα! Τουτος εν της ηλικίας μου, κόφκει που την Πάφο και που το ταδε χωρκο....

Και ο Π.Π. είπεν μου όλο το βιογραφικό του υπουργού.  Ήβρα την λύση!! Οταν θα πρέπει να ψηφίσω ξανά θα πάς να κάμω κρας κορς στον παππού!

Υ.Γ. Σε ένα επεισόδιο της αγαπημένης σειράς «Της Ελλάδος τα παιδιά» ο Κάκαλος αποφάσισε οτι πρέπει να καμουν πάρτυ για τα καρναβάλια και οι σμινίτες για να χουμιστουν ότι ξέρουν σελεπριτις, ειπαν θα τους καλέσουν αυτοί. Επειδή ομως ενιξεραν κανέναν, εκάμαν τους μόνοι τους. Η αγαπημένη μπουμπού εντύθηκε Αλέξια και είπεν (με πλέι μπακ Αλέξια) το «Ορκίσου, να μη χωρίσουμε, ποτέ ποτέ  ποτέ ξαναααα» και στο τέλος είπε «χαιρετίσματα στον πρόεδρο Κυπριανού». Ο πτέραρχος εγύρισε τζαι είπε του Κάκαλου «μα κύριε Κάκαλε, ο Κληρίδης είναι ο πρόεδρος της Κυπρου!» και ο Κάκαλος απάντησε «η Αλέξια έχει φύγει χρόοοοοοονια απο την Κυπρο!»  Ετσι θα πάθω τζαι εγώ αλλόπως.  Σε λία χρόνια θα λαλώ «Τα χαιρετισματα μου στον Γλαυκο!» 

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Κόμμον Σένς και Αμερικάνικες Πυζάμες

Πολλά πράματα εν κόντα στον νουν που λαλούμε και εμείς στην Κύπρο. Αλλά επειδή ο νους του καθένος εν διαφορετικός, άρα τα πράματα που εν κοντά στον νουν θα είναι και αυτά διαφορετικά. Μερικά πραματα όμως εν γιουνιβέρσαλ ρε παιδί μου...εν κόμμον σενς τα γέριμα! Για παράδειγμα, εψές την νύχτα έβρεshεν συνέχεια (σύντομα δύστυχώς θα είναι πιο επίκαιρο το κυπριακό ασμα, εψές την νύχτα εshιονιζε ρούλα μου μαρούλα μου). Νερά καταρρακτώδεις με κεραυνούς (οι του Στροβόλου ομως) και όλα τα συναφί. Έιχε και τορνέιτο αλέρτ! Σήμερα το πρώι, ήταν  χάλια. Ο αέρας έπερνεν τα ωραία φυλλα του παλιού ποστ και εκάμναν μαζί εναν ωραιότατο μίνι χαρικέιν....τα νέρα έρκουνταν πού ούλες τις κατευθύνσεις τζαι γενικά μια χάλια μουντή μέρα.  Και ερώτω αγαπημένε «αθκιεσερέ» που διαβάζεις αυτο το ποστ μιας άλλης «αθκιασερής»! Έν λογικό να κυκλοφορείς με σακακι βαρύ shιμωνίατικο που πάνω και που κάτω φλι-φλό; Εν λογικό να κυκλοφορείς με μια κοντομάνικη φανέλα χώρις ομπρέλλα αλλά με μπότες πουκάτω; Εν λογίκο να είσαι με φλι-φλο και πυζάμα;;;;;;;;;;;;;;;;;; Ενευρίαζα μόνο και μόνο που τους εθώρουν πρώι πρωί!

Απαναγία μου τωρά εθυμίθηκα τις πυζάμες! Οι Αμερικάνοι φοιτητές έχουν μία μανία να κυκλοφορόυν με τες πυζάμες εκτος σπιθκιου! Μεν με ρώτας γιατί, άβυσσος η ψύχη του Αμερικάνου! Οι συμμαθητές μου παλία και μετά οι μαθητές μου έρκουνταν μάθημα με τις πουκατινές τις πυζάμες, καροτές, πουά και με σχεδιοούθκια.  Είμαι άτομο που στην Κύπρο σπάζουν τα νευρα μου όποτε έρτω γιατί οι παραπάνω ντύνονται στην τρίχα και για να παν στο σουπερμάρκετ και επικρατεί το «φορώ μάρκες αρα υπάρχω». Αλλα ρε παιδί μου δαμε εν το άλλο άκρο! Για παράδειγμα, κάθε φορά στο τηλέφωνο, η μάμα μου θα πει «και φρόντισε να πάεις να γοράσεις τιποτε ρούχα, όι να έρτεις Κυπρο τωρα τα Χριστούγεννα και να μεν έshεις τιποτε τις προκοπης να φορήσεις!» Ον δε άδερ χαντ στην Αμερική θεωρούμαι σχετικά καλοντυμένη. Όταν άρχισα στην νέα μου δουλειά, είχαν μου πει ότι καμνο «ρέιζ το φαshιον μπαρ!» Στο θέμα μας όμως (;) Γιατί δεν μπορουν να καταλάβουν ότι οι πυζάμες εν για το σπιτι και το ο μόνος λόγος που μπορείς να φκείς έξω με πιζάμα  (εκτος φώτιας, σεισμόυ και καταποντίσμου) είναι για να φκάλεις τα σκουπίδια. Ευτυχώς που θα πάω Κύπρο τα Χριστουγεννα και θα γλιτώσω απο τις πυζάμες με ταράνδους και Άγιους Βασίληδες!

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

ΓκρικΤάουν

Αύτες είναι οι παπαρατσικές φώτος που κατάφερα να φκάλω εψές. Είναι απο κατάστημα στο ΓκρικΤάουν! Μεν φανταστείς Αστόρια, απλά καμία δεκαπενταρία ελληνικά (και ενα κυπριακό) εστιατόρια. Ήθελα να φκάλω και την άλλη ταπέλα που έγραφε Ελληνικη Πόλι, αλλα εκαταλάβαν το ορθογραφικό και εσάσαν την και γράφει Ελληνική Πόλη. Βεβαίως δεν λείπουν τα κλισέ όπως "Parking only for Greeks" ή τι-σερτς "I love my yiayia and pappou"ή "Little Greek Princess". Στους δρόμους ακόμα ακούεις έλληνικά και μπορείς να έβρεις μελομακάρονα ολόχρονα. Για αυτόυς που ζουν Ελλάδα ή Κύπρο φαίνεται πολύ μπανάλ και κλισέ αλλα για μένα τούτη η γειτονία είναι το δεύτερο σπίτι μου (το πρώτο βέβαια εν το πατρικό στην Κύπρο). Πρόσφατα επήρεν φωτιά ενα εστιατόριο και μαζί με άλλα 2 καταστήματα δίπλα έκρουσαν ολοσχερώς. Πόλλοι λεν ότι εν επίτηδες για να πιάσουν λεφτα απο την ασφάλεια και να χτίσουν κοντομίνιουμς...ίδωμεν. Ον δε μπράιττερ σάιτ όμως χτίζετε με ταχύτατους ρυθμόυς το Χελλένικ Μιουζίουμ...

Παραθέτω τις φώτο και τις αφιερώνω στην μπέιμπι σις, Πελλαμένη,  που επερνούσε  έξω που το κατάστημα  κάθε μέρα,  και κάθε μέρα εφύρνετουν με τις "Μβομβονίερες" και τα "Κανδύλια"(που να τα δείτε και τα στέφανα που εν στην βιτρίνα που τον τζαιρό του Νώε και εγίναν γκρίζα που άσπρα!)


Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Ιστορίες πίσω από τραγούδια (1)

Άρεσκουν μου πάρα πολλά οι ιστορίες πίσω από τα τραγούδια...
Αυτό είναι απο την αγαπημένη μου Χαρούλα Αλεξιού που το έγραψε περίπου το 1990 για την μητέρα της Ιφιγένεια και περιγράφει την ιστορία της ζώης της Χαρούλας απο τότε που έφυγαν που την θήβα τζαι επίαν στην Αθήνα μέχρι το σήμερα του 1990.

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Χρώματα του Φθινοπώρου

Ένεν τέλεια που σήμερα επάρκαρα ανάμεσα στα χρώματα του φθινοπώρου;!
Όλα τα δέντρα εν κιτρινο-πορτοκαλο-καφετιά τζαι η πόλη εν πιο όμορφή αυτή την επόχη. Έτο ώσπου να γίνουν ούλλα άσπρα τζαι να λύσουν τα νεύρα μας!


ΥΓ: Όι εν φαινεται το αυτοκίνητο μου σε αυτή την φώτο. Φαίνεται όμως μιας που μοιάζει σάικκο, η οποία κάθε μέρα παρκάρει, θωρεί το ξανά τζαι ξάνα, περιμένει περπατά λίο, ξαναγυρίζει τζαι θωρεί το τζαι μετά φεύκει...

Φακκούν μου οι αργόσχολοι στην δουλειά!

Στο δίκο μου επάγγελμα δεν έχουμε ούτε θυρωρούς ουτε λογιστές (βλέπε πρόσφατο ποστ της Σάικ), αλλα έχουμε το φαινόμενου του λαπ μάνατζερ ή λαπ τεκνίσιαν (Λ.Τ). Στην πλεοψηφία οι ΛΤ ειναι άτομα που έχουν ενα πτυχίο σε ένα κλάδο σχετικό με το ρισερτς του λαπ. Τιπικαλλι, πρέπει να κάνουν τις παραγγελείες για το εργαστήριο, να φροντίζουν για την ασφάλεια του εργαστηρίου και στο να συντηρούνται τα μηχανήματα. Συχνά βοηθουν τους ποστ-ντοκς (ελληνικά μεταδιδακτορικούς ερευνητές/συνεργάτες) και τους Πι Ειτς Ντι φοιτητές στα πρότζεκτς τους και μόνο οι πολύ έμπειροι έχουν μεγάλα προτζεκτς δικα τους.

Όπως κάθε εργαστήριο που σέβετε τον εαυτό του, έτσι και εμείς εχουμε και τον ΛΤ μας, ο οποίος ΦΑΚΚΑ ΜΟΥ!!!! Ενώ όλοι περνουμε μια χαρά, αυτος μας σπάζει τα νεύρα. Το λαπ μας έχει δύο γκρουπ, το κομπιουτασιοναλ γρουπ (το dark side) και το εξπεριμένταλ γκρουπ ( το bright side)  Τα δύο γκρουπς συναντιούνται μόνο δυο φορές την εβδομάδα στα μιτινγκς. Στο bright side που είμαι εγώ είμαστε 7 άτομα, 5 φοιτητες, μια ποστ-ντοκ (δηλαδή εγώ) και ενας ΛΤ.  Κάπου εδώ να σημειώσουμε όμως οτι ο πιο ακριβοπληρωμένος είναι ο ΛΤ!

Ο ΛΤ μας είναι ενας 32 χρονών που ήρτε στα 15 του στην Αμερική απο την ανατολική Ευρώπη και ακόμα γραμματική στα αγγλικά ενιξερει. Έχει ενα πτύχιο βιολογίας απο ένα μέτριο πανεπιστήμιο της πόλης και δουλεύει σαν ΛΤ 8 χρόνια, τα τελευταία 2.5 στο λαπ αυτό. Στο λαπ που έκανα το διδακτορικό μου δεν είχαμε ΛΤ και εκτος απο φοιτήτρια, ειχα και τον ρόλο του ΛΤ και της σεκρεταρή της καθηγήτριας μου. Όταν ήρτα σε στο λαπ που είμαι τωρά, μου έκαμε εντύπωση η έλλειψη οργάνωσης και ειδικά σε ένα τετοιο σχετικά επιτυχημένο εργαστήριο. Αμαρτία μου ξομολογημένη, τον ΛΤ δεν τον εσυμπάθησα απο την αρχή.....ένιξερω ρε παιδί μου, έφκαλε μου ένα αρνητικό βάιπ απο την αρχή. Μετά απο ένα μήνα έλειπε για μία εβδομάδα λόγω «ασθένειας». Όταν ήρτε πίσω λαλεί μου θέλω να κάμεις ακκάουντ να παραγγέλεις και εσύ πράματα για το λαπ  αμα λέιπω. Για μένα λόγω εμπειρίας, εν πολλά ευκολη υπόθεση και αρέσκει μου κιολας να γοράζω πράματα, ας έν τζαι για την δουλεία! Όταν του πείς να παραγγείλει κάτι, του πέρνει 7-10 μέρες ον αβερέιτζ. Για να παραγγείλει κάτι πρέπει να λέιψει τζαι μετά. Μια μέρα λαλεί μου γιατί επαραγγειλες το ταδε πράμα; Αφου έχουμε ακόμα. Λαλώ του έγω εν περιμένω να λειψει και μετά. Η γιαγιά μου ελάλεν μου ότι μόλις ανοίξει κάτι, ας πούμε υγρό πιάτον, αμέσως γοράζει σπέαρ! Σιγά-σιγά φτάσαμε στο σημείο να κάμνο εγώ το 90% τον παραγγελειων. Δεν παραπονιούμαι όμως γιατί προτιμώ να έχω παραπάνω δουλεία αλλα να ξέρω ότι τα έχω ολα αντερ κοντρόλ και να μεν περιμένω τον κάθε αργόσχολον.  Το τοπ ένι ότι αφήνει μου ο ΛΤ ποστ-ιτ με πράματα που θέλει να παραγγείλω!! Με τον τρόπο μου όμως τον βάζω στην θέση του και εγώ και οι άλλοι! Εν μεινίσκουμε πουκάτω!

Κάθε νέος που έρκετε στο εργαστήριο, ο Άρχων (βλέπε πρίβιους ποστ) βάλλει τον ΛΤ να τον βοηθα. Πέρσι τον Γενάρη, ήρτε ένα παιδί (5ο έτος φοιτητής του Πι Ειτς Ντι ) του απο το  νταρκ σάιντ στο μπράιτ σάιτ να κάμει κονφερμ κάτι κομπιουτασιοναλ ρισαλτς με εξπέριμεντς. Ο  Άρχων έιπεν του ΛΤ να τον βοηθήσει. Ο ΛΤ έκαμεν τα θάλασσαν!! Μετά απο ένα μήνα το παιδί (πάει ΜΙΤ ποστ-ντοκ σε ένα μήνα) ήρτεν σε μένα και ερώτησεν με αν μπορώ να τον βοηθήσω εγώ να μάθει την δουλεια. Του έιπα φυσικά ναι. Το παιδί αυτο τωρά τα πάει μια χαρά και με κάθε ευκαιρία μου λέει ευχαριστώ και φροντίζει πάντα να μου τα λέει μπροστα στον ΛΤ και ο ΛΤ νευριάζει και το χαιρόμαστε!

Ο ΛΤ μας έχει και κόμπλεξ!. Κάθε τρείς και λίγο πετασσει μας ενα «Γιου σι; Γιου τοντ νιντ έι Πι Ειτς Ντι!»  Κάθε 2 εβδομαδες, ο Άρχων, ο ΛΤ και εγώ πάμε σε ενα μιτινγκ με ένα άλλο γκρουπ που συνεργαζόμαστε. Το άλλο γρουπ φέρνει και αύτο ενα ποστ-ντοκ και ενα ΛΤ. Ο ΛΤ του άλλου γκρουπ  εν το δεξί χέρι του ποστ-ντοκ και τον βοηθά και δειχνουν μας κάθε φόρα πολλά καλα αποτελέσματα. Εμάς  του δικόυ μας ΛΤ ο Άρχων του διά δικά του πρότζεκτς. Εγώ  παρουσιάζω κάθε εβδομάδα τα αποτελέσματα μου, και ο ΛΤ θα μας δείξει 1 σλάιντ κάθε 1.5 μήνα, τζαι τζείνο με το ζόρι!  Τωρά πότε προλάβει θα μου πέις, αφου έρκετε όποτε του κατεβεί;  Άσε που μπορεί μερικές μέρες να μεν εμφανιστεί καν και να μην το πει του  Άρχοντα!

Όυλλοι εφτασαμεν στο αμην! Σκεφτόμαστε να τα πουμε του Άρχοντα ενα χεράκι γιατί αυτος με τις 1-2 ώρες που περνά μαζί μας δεν τα βλέπει όλα αυτά. Συν τοις αλλοις ο μαστρος κατέχει που το ρισερτς οφ δε νταρκ σάιντ και εν μπορεί να κρίνει μερικά πράματα. Ο Άρχων ξέρει λίγα που τούτα τα περιστατικά, αλλά εν ττου νάις να τον απολύσει. Ούλλη μέρα δεν κάμνει τίποτε και αμαν εμφανίζεται ο Άρχων κάμνει πως δουλέυκει!

Η λύση ομώς είναι οτι τον αγνοουμε και δεν ασχολουμαστε μαζι του! Οταν έλειπε 1 μήνα το καλοκαιρι γιατί επαντρεύτηκε, είπεν μας, αν με θέλετε, πιάστε με τηλεφωνω . Εμεις δεν τον επιάσαμε και οταν ήρτε πισω, είπεν μας με ενα κυστημένο ύφος, μα εν με εχρειαστήκετε; Στο κάτω κάτω ο καθένας κάμνει την δουλεία του και σε 1-2 χρονια μαξ εγώ θα φύγω έτσι εν αξίζει να ασχολούμαι. Α!!! Μιας και ανάφερα τον γάμο του, να πω επίσης ότι 3 μέρες μετά τον γάμο, εφορίσαν τα γαμπριάτικα και τα νυφικα και επίαν στο βοτανικό κήπο της πολης και ευκάλαν βιντεο! Το τρας νέισιον τις Δρακουνας με το βίντεο ήταν ένα τίποτε μπροστά σε αυτό του ΛΤ!! Η νύφη να κρατά ομπρέλλα απο τούλι και λουλούδια και να περπατούν αμέριμνοι και να μυρίζονται λουλούδια! Σκέφτουμε να πω κανενός κομπιουτερα φρομ δε νταρκ σάιτ, να με βοηθήσει να κάμουμε υποκλοπή και να το στειλω της Δρακούνας. Αλλά εν με πιάσει εν να εν πολλά φανερό, γιατι ποιος άλλος ξέρει ελληνικά δαμε;

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Περί μαγειρικής

Την μαγειρική την λατρεύω! Αρέσκει μου πάρα πολλά να κάμνο και φαγιά αλλα και γλυτζιστικά. Κάμνω απο πίτσες-φρομ-σκρατς μέχρι φασόλια γιαχνί. Απο καπ-κείκς μέχρι πουρέκκια του χαλλουμιού και της αναρής. Από γεμιστά μέχρι τσιζκέικ. Οκέι κανέι νομίζω γιου κετ δε πικτσερ. Αν δεν έκαμνα την δουλειά που κάμνω, θα ήθελα να ασχολούμουν με την μαγειρική. Όι σεφ τζαι έτσι, αλλα να ειχα ενα κατάστημα που να πουλα όλα τα πράγματα που θα έκαμνα. Κάθε μέρα θα έκαμνα και διαφορετικά πράματα και καθε λίγο θα έφτιαχνα και κάτι καινούριο. Ίσως μετά από πολλά χρόνια όταν αφυπηρετήσω να το κάμω.

Την πρώτη φορά που θα κάμω κάτι, ακολουθώ πιστά την συνταγή. Μετά την παραλλάσω και την φέρνω στα μέτρα μου. Τα παραπάνω πράματα ομως που ξέρω, τα κάνω χωρίς συνταγή. Ας πουμε πουρεκκια, ενιξέρω να σου πω συνταγή αλλά πάντα πετυχένο τα. Μου έδειξε η γιαγιά μου πως γίνουνται και οταν ερώτουν για ποσότητες, ελάλεν μου «η σωστές μαείρενες συγκόφκουν με το μάτι». Οι φίλες μου εκνευρίζονται, θέλουν ας πούμε συνταγες ελιόπιττας τζαι λαλώ τους, συνταγές εν έχω, ελάτε να σας δείξω! Με περιφάνια έχω να πώ ότι μια Αμερικάνα φίλη μου κάμνει με μεγάλη επιτυχία ελιοπιττα και φατζίν μουτζέντραν!

Όταν ήμουν μαθήτρια, η γιαγιά μου εκαμνε πουρέκκια, δάκτυλα, κούπες, κτλ με την κουμέρα και γειτόνισσα της κατα παραγγελεία για παρτυ. Η γειτόνισσα σιγα σιγά εμεγάλωσε και επαρέτησεν τα. Η γιαγιά εσυνέχισε να κάμνει ραβίολες του χαλλουμιού. Σιγα σιγα μεγάλωσε και η γιαγιά. Μια μέρα λαλεί μου, αντι να τα παρετίσω, εν έρκεσε να με βοηθάς θκύο απογεύματα την εβδομάδαν και να μοιράζουμε τα κέρδη; Εγώ άλλο που δεν ήθελα! Να κάμνω ζυμαρι και να το ανοίγω με τζείνη την μηχάνη με το χερούλι!  Εβάλλαμε και το ράδιο, η γιαγιά ήξερε όλα τα σουξέ της εποχής! Και ενώ οι συμμαθητές μου του ιδιωτικού, επιαίναν Ιταλίες για σόππινγκ σπρι, εγώ έφκαλα μέχρι 70 λίρες τον μήνα (λέιτ 90'ς)  απο την «επιχείρηση»  γιαγιά. Μετα ήρτα για σπουδές και αρρώστησε και η γιαγιά. Από αυτή την γιαγιά έμαθα να κάμνω διάφορες ζύμες, πουρέκκια, δάκτυλα.  Από την άλλη μου την γιαγιά την Πρασινάδα που ήταν και θα είναι πάντα απο τα πιο ξεχωριστά ατομα στην ζωή μου, έμαθα να κάνω άλλα φαγία, πατάτες «τουρλού» τηγανιτες με πιπερις, κρεμμύδι, ντοματα, χαλλούμι και αυγά και το αγαπημένο μου, ντοματες με αυγά και χαλλούμι!


Ιδού και ντοκουμέντα.


Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Άρχων

Άρχων αποκαλώ τον μάστρον μου. Εφκάλαμεν του τούτο το παρατσούκλι με την Ξιππασμένη γιατί το μικρό του όνομα θα μπορούσε κάλλιστα να ένι όνομα ενός πραματουθκιού που τον Άρχοντα τον Δακτυλιδιών (όι πως είδαμε ποττέ τις ταινίες). Ο Άρχων είναι από τους πιο έξυπνους ανθρωπους που εγνώρισα. Ένεν τυχαία που έφτασε ως δαμέ που έφτασε. Καθηγητής πανεπιστημίου, εγινε φουλ προφέσσορ απο ασσίσταντ προφέσσορ σε χρονο ρεκορ! Εργασιομανής ως τζαμέ που εν πάει! Πιστεύκει όμως ότι δεν δούλεψε ούτε μια μέρα στην ζωή του γιατί οπως λαλεί “If you love your job, then it’s like you never worked a day of your life!” Τζαι εγώ αγαπώ, λατρεύω την δουλεία μου άλλα θέλω και την άδεια μου κάθε τόσο για να πάω στο «χρυσοπράσινο φύλλο»! Συν τοις άλλοις, ο Αρχων συμπαθεί με (και νομίζω με θεωρεί και πιο έξυπνη από ότι είμαι στην πραγματικότητα) και μου έχει δώσει τοοοοόση ελευθερία στην δουλεία που δεν ξέρω τι να την κάνω τόση ελευθερία! Είμαι και η μοναδική γύναικα στο γκρουπ και έτσι χαιρω και καποιας άλφα μεταχείρισης. Για παράδειγμα αμα χρησιμοποιά κατα λάθος το εφ γουόρντ μπροστά μου, ζητά μετά συγνώμη και είπε και στους υπόλοιπους ττου γουότς δέαρ λάνγκουειτζ μπροστά μου!

Ένιγουει, το ππόιντ είναι οτι επιβεβαιώνει την θεωρία του ότι οι έξυπνοι είναι και ιδιόρυθμοι εντ/ορ ιδιόμορφοι. Στην δουλεία έρκετε με το ποδήλατο, βρέξει χιονίσει (και μιλώ κυριολεκτικά). Ξαπολά το ποδήλατο στο γραφείο του, το οποίο είναι ένα αχούρι και συχνά κυκλοφορεί στους διαδρόμους και στο εργαστήριο με το σκουτεράκι! Και όταν λέω σκουτεράκι εννοώ τζείνο το πραματούιν που πατάς πάνω με το ένα πόδι και με το άλλο κάμνεις ταχύτητα, και κρατας με τα χέρια ενα χερούλι. Σκέφτου πάνω στο σκουτεράκι ενα τύπο μεσαίου αναστήματος, με γυαλιά στρογγυλά Τζον Λένον αλλα πιο μεγάλα και χρυσά (όου γιές, μπιλίβ ιτ!). Προτιμά να κάθετε μαζί μας ως κοινός θνήτος παρά να εν κλεισμένος στο γραφέιο του και βάλλει μας και Παντώρα (όι τους φουρνους - που καλή τους ώρα έτρωα μιαν τασσινόπιττα τωρά- αλλά τον ονλάιν ντου ιτ γιουαρσέλφ ραδιοσταθμό). Το τοπ οφ δε τοπς του είναι αμα μας τραγουδά το χοτέλ Καλιφόρνια με την «φωνούλα» του!

Ενώ είναι τζει-που-γκικ, είναι και πολλά αθλητικός τύπος και μάλιστα αρκετά γυμνασμένος! Με κάτι αλλους δαμέ στο πανεπιστήμιο εκάμαν ομαδα μάππας, και μάλιστα είναι και ο παίχτης κλειδί πολλές φορές! Σύχνα τις Δευτέρες έρκετε καταφατσελομένος απο το ματς της Κυριακής. Περιττον να σας πω ότι στο μουντιαλ, δεν εχασε κανένας μας ούτε ενα ματς! Αμαν έπαιζε η Γιου Ες Έι, εκλέιαν το κονφερενς ρουμ και εθωρούσαν το ματς που το προτζέκτορ.
Στην δουλέια μας παρέχει καφέ και καθε Δευτέρα στο γρουπ-μίτινγκ μας παρέχει και λαντς. Το ψυγείο έχει πάντα μπύρες όλων τον είδων, χαουέβερ γουί καν όνλι ντρινκ άφτερ φάιβ!

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Κυριακή στην δουλειά

Δουλεία και σήμερα! Έχω παρουσίαση αύριο και έτσι επέρασα το γουικέντ στο εργαστήριο. Ο καιρός έχω εν χάλια, 13 βαθμοί Κελσίου και φύσα ένας πελλοαέρας που πέρνει τα πάντα, άρα τζαι να μεν εδούλευκα σίουρα εν θα ήθελα να πάω πούποτε.

Όταν ήταν η Ξιππασμένη στην Αμερική είχαμε συμφωνήσει ότι άμαν εβάλλαμε μουσίκη δυνατά, τότε έπρεπε να ήταν κάτι που αρέσκει και στις θκύο μας. Στο αυτοκίνητο για παράδειγμα, είχαμε διάφορα σι ντι, μερικά κοινά και μερικά αμα είμουν μόνη μου στο αυτοκίνητο. Έτσι τωρά που έφυε η Ξιπ, ακούω τα δίκα μου...σήμερα η πόρωση της ημέρας είναι αυτή.




Ενώ άλλοι θέλουν να παν Αθήνα να δουν Πλούταρχους και Ρέμους και Ζήνες και ξέρω γω τι, εγώ θέλω να παω στον Χαρούλη!

'Ατε πίσω να τελειώσω το ππάγουερ ππόιντ για να πιαίνουμε τζαι σπίτι σιγά σιγά.

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Σάββατο στην δουλεία

Σήμερα επήα με φίλους για λαντς και μέτα ήρτα στο εργαστήριο. Μέτα που λίην ώρα εφύαν οι άλλοι θκυό που ήταν δαμέ τζαι έμεινα μόνη μου. Ούτε στα διπλανά εργαστήρια ύπηρχεν κάνενας τζαι αφού δεν θα ένοχλούσα κανένα, έκαμα ενα πλέιλιστ με τα ορχιστρικά του συμπατριώτη μας Σταύρου Λάντσια και έδωκα με τα μούτρα στην δουλέια. Ήταν η τέλεια παρέα!  Είπα να μοιραστώ μαζί σας ενα απο τα αγαπημένα μου πριν φύω να παω σπιτί. Εντζόι!!!!



Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

The Big Prasinada Theory

Κάθε πρωί στις 6 κτυπά το ξυπνητήρι του κινητού. Πατώ σνουζ και στις 6:09 ξανακτύπα. Ξαναπατώ σνουζ. Στις 6:18 ξανακτύπα και αναγκαστικα πρέπει να σηκώθω. Αν αρκήσω στην δουλειάν δεν θα μου πει κανένας τίποτε γιατί έχουμε φλέξιπολ ωράριο. (‘Οι εν είμαι ο μάστρος!). Το πρόβλημα ομώς είμαι εγω! Αν δεν έχω ρουτίνα και ενα συγγεκριμένο πρόγραμμα, δεν φκάλω δουλεια! 8 φεύκω που σπίτι και ως τις 8:45 ειμαι δουλειάν. Τι κάμνω που τις 6:18 ως τις 8; Μια ιεροτελεστια, που αν χαλάσει, νοιωθω οτι δεν θα πάει καλά η μέρα μου! Θα κάμω το μπάνιο μου με την ησυχία μου, θα δω τα η-μειλ μου (τωρα με το αι-φοουν θώρω τα και πριν καν συκώθω που το κρεβάτι!), θα θκιαβάσω μπλόγκς κτλ, και το πιο μαστ, θα κάμω καπήρες με τύρι και χαμ! Πριν επαναπατριστεί η Ξιππασμένη, έκαμνα της τζαι τζεινης, αλλά τωρά αναγκαστικά τρώω καπήρες μόνη μου λύνοντας σταυρόλεξο (που τζείνα τα ΤΕΣΤ και ΓΡΙΦΟΣ που μου έστειλαν από Κύπρο). Μπάι δε γουέι, θέλω την τοστιέρα που ειχε ο Ινβίκτους σε πρόσφατο ποστ, αλλά θα την πιάσω οταν θα έχω κάποu να αφίνω μηνύματα.8:45 είμαι η πρώτη στην δουλειάν και απολαμβάνω την ησύχια. Στην δουλειάν εχώ παλε ρουτίνα, δηλαδή κατα τις 10 θα καμω καφέ, lunch κατά τις 1, στις 3 αλλο καφέ κτλ κτλ...και αν όλα παν καλά θα σχολάσω ως τις 7.


Ο λόγος που τα γράφω τουτα, είναι γιατι εψες, μετά από αρκετά επεισόδια Μπιγκ Μπαγκ Θιορι, συνειδητοποίησα ότι ίσως (λέμε ίσως) να πάσχω από ενα μάιλντ σύνδρομο Sheldon. Όι ότι είμαι φανατική καθαριότητας ή της τάξης, απλά ρε παιδί μου αρέσκουν μου τα πράματα να έχουν μια σειρά. Με την Ξιππασμένη όταν ειμασταν μιτσιές και την Πελλαμένη αργότερα (γιατι κτύπω της και κάτι χρόνια) είχαμε η κάθεμιά μας θέση στο καναπέ, στο αυτοκίνητο, στο τραπέζι της κουζίνας, στο τραπέζι τις κουζίνας της γιαγιάς κτλ κτλ. Μετά στην Αμερική η κάθε μια είχε την θέση της στον καναπε, στο τραπέζι της κουζίνας κτλ. Της Ξιππασμένης και της Πελλαμένης αρέσκουν τους πολλά οι αλλαγές. Εμένα παλε όι. Ουτε συνήθειες αλλάζω, ουτέ χώρους, ουτε τίποτε. Οι μεγαλύτερες αλλαγες ήταν σε κίλα ανα διαστήματα, και πριν ενα χρονο που έκοψα τα μαλλιά μου. Και συν τοις άλλοις, ειμαι και σάεντιστ οπως τον Sheldon καλή ώρα (αλλα ντοντ γορι, εν επιασα το Ππι Ειτch Ντι στα 16), ασε που με την Ξιππασμένη και με αλλες φίλες/συναδελφισσες κάμνουμε συνέχεια σαινς τζόουκς. Τελικά ίσως το σύνδρομο Sheldon να μεν ένι τόσο μάιλντ στην περιπτωση μου. Λαλείς να χρίζω παρακολούθησης από ειδικό;