Αποφράδαι ημέραι

Διανύουμεν τις μέρες που ειμαι ετοιμη να «περιοδεύσω» όπως το τσιρκο! Θελω να φάω τα πάντα τζαι νευριάζω με το παραμικρό. Νοιωθω ότι θα μεινω για πάντα στο ραφι μαζι με ένα σκυλάκι για συντροφιά….νοιωθω ότι ειμαι μια πασhιά ασhημη που κανένας δεν θα γυρισει να με δει. Νοιωθω ότι τα πάντα εν ματαιότης ματαιοτήτων. Θωρω σκυλάκια που ψαχνουν σπιτι που το φέισμπουκ τζαι θελω να τα υοθετήσω ουλλα! Μια λεπτη κλωστη με χωρίζει από το να λουθω τα κλάματα ανα πάσα στιγμή! Το μονο πράμα που με καμνει να νοιωθω καλυτερα είναι καμια σοκολάτα τζαι κανενα ετσι λιξιό! Νευριαζω με τα πάντα τζαι ειμαι όπως την χύτρα ταχυτητας που πιάνει φουλ δουλεια τζαι ξικαπνίζει!

Στην Αμερική τις δυσκολες μέρες ετουτες, εκλεινουμουν στον εαυτο μου. Απεφευγα τα πολλα παρε-δωσε τζαι ετρωα τζαι κανενα λιξιο για φαρμακο! Στην Κύπρο τουτο εν δυσκολο εώς ακατόρθωτο. Αρα πρεπει να βρεθει  μια λύση. Να φευκω 3-4 μερες τον μήνα τζαι να πιαινω σε ένα χωρκό στα βουνά παρέα με μια τσέντα σοκολάτες, εν γινεται! Να σπάζω στο ξυλο κανενα ηλιθιο που καμνει βλακείες σαν οδηγα, εν γινεται γιατι θα με κλεισουν μέσα. Πνιουμαι!

Σκεφτουμαι ότι μετα τουτα ουλλα τα βάσανα, θα ερθουν οι αγιες εκεινες μέρες οπου θα νοιωθω ότι ειμαι μια θεογκόμενα. Ότι στο ραφι δεν θα μεινω τζαι αν μεινω εν γιατι πεφτω πολλή σε ουλλους τζαι ο,τι εν τζεινοι που χανουν!! Σκεφτουμαι ότι οσα νοιωθω τωρα, ενεν εγω που τα νοιωθω αλλα εν οι ορμόνες μου που κάμνουν πάρτυ. Σκεφτουμαι ότι ενεν το βυζί μου που φταίει που πετασσετε που το σουτιεν αλλά εν οι ορμόνες που το κυριεύουν τζαι βουρά το καημένο να φυει!

Οποια μου τολμήσει τζαι αφήσει κομμεντ, ότι τζεινη δεν νοιωθει τιποτε τζαι ότι ουτε νοιωθει την περιοδεια της, να ξερει θα υποστει πολλές συνέπειες τζαι να μεν πει ότι δεν την επροετοιμασα!

Πάω να δω αν εμεινε σοκολατα που τζεινη που εφερεν η συνάδελφος που ηρτεν που τις διακοπες, περκει φκάλουμεν την μέρα.