Γιατί εγώ έτσι ξέρω να ξεπερνώ τες δυσκολίες

Τουτο το μπλογκ εξεκίνησα το γιατί ήθελα να έχω κάπου να λαλώ τον πόνο μου, τες τσόφτες μου, τα μικροπράματα της καθημερινότητας μου,  τα αστεια μου, τες ιστορίες μου, τι με προβληματίζει, τι με απασχολεί, τζαι γενικά ότι μου κατεβεί τζαι θέλω να το μοιραστώ. Στην πορεία εκατάλαβα ότι αρέσκει μου να γράφω τζαι επορόθηκα λίον παραπάνω. Τουτες τες μέρες επαραμέλησα το, εν ασχολήθηκα παρά μόνο για λίο τζαι να σας πω την αλήθκεια επεθύμησα το.

Τες τελευταίες μέρες παρακολουθω τζαι εγώ τα γεγονότα τζαι ενημερώνουμε, νευριάζω, στενοχωρκούμαι, σικκιρτώ, σχολιάζω, λαλώ την άποψη μου κτλ. Εν είμαι ουτε οικονομολόγος, ουτε πολιτικός επιστήμων, ούτε οτιδήποτε σχετικό, ουτε έχω ιδιαίτερο ταλέντο στο να τα λαλώ ωραία . Απλά λαλώ την άποψη μου με βάση τα όσα μου λαλεί η λογική μου τζαι σαν άτομο που θέλω να πιστεύκω έσhει λιον νουν τζαι που ποτέ εν ασχολήθηκε με κομματα  κτλ. Ποτέ μου δεν επία σε διαδήλωση ουτε σαν μαθήτρια ούτε τίποτε γιατί εν έβρισκα τον λόγο. Τουτες τες μέρες όμως θα επίαινα τζαι εγω γιατί εν καιρός να σταματήσουμε σαν λαός να τζοιμουμαστε τον ύπνο του δικαίου. Ευχομαι να οδηγησει κάπου το όλο πράμα τζαι να φκει τζαι κάτι θετικό που μέσα σε τουτη την τραγωδία. 

Μπορεί να ακουστεί κλισhέ, αλλά πιστεύκω μια κοινωνία για να αλλάξει νοοτροπία ξεκινά που τον κάθε ένα μας ξεχωριστά. Να σταματήσουμε να πιστευκουμε τι μας λαλούν τζαι να παπαγαλίζουμε, τζαι να χρησιμοποιουμεν τον νουν μας για να σκεφτούμαστε. Εν όπως ένα πείραμα στην δουλειά μου (σόρρυ εν μπορώ να μεν την αναφέρω). Αν πιάσεις κάποιον τζαι κάτσεις τζαι δείξεις του λία πράματα τζαι πεις του τα τζαι σhίλιες φορές, σε κάποια φάση κουτσα-στραβά εν να μάθει μηχανικά να κάμνει ένα απλο πείραμα για παράδειγμα. Ο πραγματικός επιστήμονας όμως εν τζείνος που το κάμνει το πείραμα, το αναλύει, το κατανοεί τζαι αν δεν λειτουργά, ξέρει να έβρει λυσεις τζαι να δοκιμάσει να το κάμει να δουλέψει, να έσhει άποψη, αλλά να εν ανοιχτός να αναθεώρήσει αμαν τα αποτελέσματα φκάλουν άλλα συμπεράσματα, τζαι να ακολουθει μιαν λογική τζαι ταυτόχρονα ένα ενστικτο για το τι να περιμένει ως αποτέλεσμα. Το ίδιο πιστευω ισχυεί τζαι για την ζωή. Πρέπει να σκεφτούμαστε, να αναλύουμε, να αξιολογουμε μια κατάσταση τζαι να έχουμε άποψη που να εν δική μας τζαι όι κάποιου άλλου.


Στην ζωή ούλλοι έχουμε περάσει τζαι καλά τζαι άσhημα. Ο χρόνος απαλύνει τα κακά της ζωής τζαι ακόμα τζαι αν καείς, για να συνεχίζεις να ζείς, πρέπει να ξαναγεννηθείς που τες στάχτες σου, τζαι ελπίζω τούτο το να γίνει με την τωρίνη κατάσταση.


Θυμούμαι όταν επέθανε η γιαγιά μου η Πρασινάδα, η οποία ήταν τζαι πάντα θα ένει απο τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους στην ζωή μου, που την πεθυμώ ακόμα όπως την πρώτην ημέρα , την επόμενη μέρα επία σχολείο κανονικά. Ήταν τζαι μάλιστα η  Δευτέρα που μόλις ανοίαν τα σχολεία μετά το Πάσχα τζαι είχα πρωί πρωί είχα διαγώνισμα χημείας. Επία κλαμμένη τζαι άγρυπνη τζαι έκαμα το τζαι δεν είπα τίποτε του καθηγητή. Για τζείνα τα 40 λεπτά του διαγωνίσματος εσυγκετρώθηκα τζαι εν τέλει έπιασα 97%. Ο καθηγητής μετά όταν το έμαθε, είπεν μου κόρη γιατί εν μου το είπες να το κάμεις άλλη μέρα. Είπα του απλά εν ήθελα.


Τωρά που το βλέπω σε βάθος χρόνου τζαι ξέρω τζαι καλύτερα τον εαυτό μου, εκαταλαβα γιατί το έκαμα τουτο τζαι άλλα πολλά παρόμοια. Εν γιατί για τζείνα τα 40 λεπτα ήμουν αλλού. Ο νους μου εσκέφτετουν μόνο τζείνα που εθώρεν πάνω στην κολλά. Έκαμεν μου καλο γιατι έστω για λίο εσταμάτησεν ο νους μου να σκέφτεται τα άσhημα, τζαι σκέφτοντας το προχτές εκατάλαβα εκαμα ανάλογα πράματα πολλές φορές σε δύσκολες περιόδους. Έχω το τζαι σαν άνθρωπος όμως το να μπορώ να ελέγχο την συγκέτρωση τζαι τες σκέψεις μου. 


Για τούτο το λόγο αποφάσισα ότι το μπλογκ τουτο θα επανέλθει στην κανονική ροή του. Την άλλοτε πελλάρικην, την άλλοτε σοβαρή. Όι γιατί εν έχω σεβασμό τζαι εν με επηρεάσαν όσα έγιναν. Αντιθέτως, είπα σας τα τζαι πιο πάνω τζαι στο προηγούμενο ποστ. Η ροή θα επανέλθει γιατι επέσαν μου πολλά τζαι χρειαζούμε να ξεφύγουμε τζαι λίο, τζαι μαζί με τα 12-ωρα που χτυπώ στην δουλειά, θέλω τζαι εγώ κάτι να ξεσκάσω. Να πω καμια τσοφτα, να ευθυμήσω λίο τζαι σιγά σιγα να το ξεπεράσουμε τούτον (εννοείτε χωρίς να το ξεχάσουμε τζαι χωρίς να σταματήσουμε να το παλεύουμαι ο καθένας όπως μπόρει). Απλά γιατί εγώ έτσι ξέρω να ξεπερνώ τες δυσκολίες.


Έτσι για αρχή να σας πώ ότι την άλλη εφτομάδα έρκετε η αρφή μου η Ξιπ τζαι τέλος του μήνα η Πρασινομήτωρ τζαι η Πελλ τζαι για τούτο σhαίρουμε πάρα πολλά γιατί επεθύμησα τες! Να κάτσουμε να μιλούμε ούλλες με τες ώρες, να περάσουμε χρόνο μαζί τζαι να με περιποιηθεί τζαι να με "κακομάθει λίον η μάμμα μου!