Περιμένωντας την χιονοθύελλα

Σήμερα θα δουλέψουμε μισήν ημέρα τζαι αύριο το πιθανότερο να μεν έρτουμε καθόλου. Που σήμερα το απόγευμα ως αύριο το πρώι, υπολογίζουν ότι θα στιβαστούν 28 ίνζες σhιόνιν. Τζαι επειδή εν τα πάω καλά με τις ίντζες τζαι προτιμώ τα μέτρα τζαι τους πόντους, θα σας πώ ότι τούτο σημαίνει 70 πόντους! Τζαι για να λαλούν 70 πόντους πάει να πει, θα μας κάμει μάλλον σχεδόν 1 μέτρο!

Ο "Άρχων" είπεν καλύτερα να μεν έρτουμε αύριο. Άσε που οι άνεμοι θα φτάσουν τα 50 μίλια την ώρα (δηλαδή 80 χιλιόμετρα την ώρα!). Τζαι σκέφτουμαι το Γιάρις μου πάνω στο χάιγουέι με έτσι αέρα....αλλά είπαμε μάλλον θα μείνουμε σπίτι αυριο. Τώρα θα μου πεις, "σιγά το πράμα, μείνω σπίτι κόρη μου τζαι παρέτα μας". Έλα όμως που σε την άλλη Παρασκεύη έχω μίτινγκ τζαι θα θέλουν να δουν αποτελέσματα. Τζαι την άλλη Πέμπτη έχω να παρουσιάσω τζαι ένα πέιπερ στο γκρουπ μίτινγκ. Πεεεεεε....τζαι το σhειρότερο είναι ότι είμαι σε φάση που παν σχετικά καλά τα εξπέριμεντς τζαι θέλω να δω τι θα γίνει. Τέλοσπάντων μια χιονοθύελλα είναι θα περάσει.

Σήμερα το πρωί εσκουλίστηκα να φκώ έξω. Εφκαλα τζαι τα σκουπίθκια έξω γιατί μετα με το 1μ σhιόνιν, θα πρέπει να σκάψω την βεράντα για να τα πάρω. Εφόρησα το σακάκι το χοντρο που μοιάζει με κουίλτ τζαι φαίνουμε σαν τζείνο τον τυπά των Michelin. Ετύλιξα το σhάλι το χοντρό (που η Ξίπ λαλέι ότι μοιάζει με χαλί), καπέλο, μπότες τζαι γάντια. Φκάινω έξω που την πόρτα του διαμερίσματος. Απέναντι η πόρτα άλλου διαμερίσματος τζαι δεξιά ενα δωματιάκι με πλυντήρια/στεγνωτήρια. Τζαμέ εστέκετουν μια γεναίκα. Αχτένιστη, γύρω στα 60, με γυαλιά τον 80'ς τζαι νυχτικό σε στυλ κυπριακού σκέτς, λίο φοιτσάρικη μπορώ να πω. Λαλώ της "Χάι". "Καλημέρα", απαντά μου τζείνη στα ελληνικά. Οκ σκέφτουμαι κατανοητόν, εν ΓκρίκΤάουν δαμέ, αν τζαι κανένας δεν με επέρασεν ποττέ για "Γκρίκ". "Χάλια ο καιρος σήμερα" λαλώ της. "Ναι τα βλέπω απο το παράθυρο" λαλεί μου. Λαλώ της "και από το απογευμα θα γίνει χαλασμός και αύριο καλύτερα να κάτσουμε σπίτι". Λαλει μου "ναι, δεν πάω πουθενά". Λαλω της "εγώ είμαι η Πρασινάδα". Λαλει μου τζείνη" το ξέρω" τζαι εχαμογέλασεν μου πολλά γλυκά."Εγώ είμαι η Λίζα. Να προσέχεις εκέι έξω κορίτσι μου". Εχαμογέλασα της τζαι έφυα. Πρώτη φορά την θωρώ. Ελπίζω να με εκατάλαβε γιατί της εμίλησε για μένα ο σπιτονοικοκύρης τζαι όι γιατί εν σάικικ ή σάικκο!

Ένιγουει, να κάμουμε τζαι καμιά δουλειά πριν πιασει το μπλίζαρντ. Εν εγίνετουν ας πούμε να περιμένουμε κάτι άλλο αντί για χιονοθύελλα. Να περιμένουμε τον Γκοντό; Οί καλύτερα, γιατί τζείνος εν ήρτεν ποττέ. Έστω τους βαρβάρους; τούτοι τουλάχιστον  θα "ήσαν μιά κάποια λύσις".

Τελικά τώρα που σκέφτουμαι τα όπτιονς, καλύτερα χιονοθύελλα.


UPDATE: Τρίτη 11μμ. Είμαστε εγκλωβισμένοι σπίτι μας! Οι δρόμοι εκλείσαν, τα πάντα εφριζάραν. Στον παραλιακό δρόμο ετούμπαρε λεωφορείο τζαι εμείναν ούλλοι τζαμέ τζαι μερικοί εγκαταλείπουν τα αυτοκίνητα τους γιατί έλειψεν τους η πεζίνα....
 Ευτυχώς εσχόλασα η ώρα 2 τζαι επρολάβαμε με το Βούιν να ερτουμε στο διαμέρισμα μου, αν τζαι μιαν απόσταση 25 λεπτών επήρεν μου 2 ώρες να την κάμω. Άυριο εκλείσαν τα πάντα. ΑΝ φκούμε έξω, ΑΝ λέμε, θα ένι μετά το μεσημέρι! Πάντως εμέις εφάμεν τον τραχανάν μας με το χαλλουμούδιν του τζαι εμαιρέψαμεν τζαι για αύριο!