'Οσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος

Εξενιτεύτηκα στην Αμερική, ακριβώς ενα μήνα πριν την 11 Σεπτεμβρίου 2001. Την επόμενη μέρα και για πολλές μέρες, το πρώτο πράμα που εκαμνα οταν εξύπνουν ειναι να κοιτάζω εξω που το διαμερισμα μου για να δω αν εν ακόμα στην θέση του το Σίαρς Τάουερ (που μετά την πτώση των πύργων ηταν το πιο ψηλό κτίριο στην Αμερική, τζαι ουτε 10 λεπτά με τα πόδια που το διαμέρισμα μου). Εθυμουμουν την εποχή που ημουν μιτσιά με τον πόλεμο του Κόλπου (οντως τουτα ουλλα εν κόλπα) που εκουβάλαν ο παπάς μου γάλα μακράς διαρκείας τζαι μακαρόνια γιατι ποτέ δεν ξέρεις.

Τωρά ξυπνώ κάθε πρωί τζαι κοιτάζω τις ειδήσεις για να δω αν υπάρχουμε ακόμα.

Το "Γυρίζω τις πλάτες μου στο μελλον" του Τσακνή σαν τραγουδι πάντα με εκνευριζε γιατι πάντα ελεγα οτι αν γυρισουμε τις πλάτες μας το μελλον τότε ειμαστε χαμένοι απο χέρι. Το αντιθετο πρέπει να κάμουμε. Θα κρατήσω ομως μια φράση που το τραγούδι "να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται" το οποίο ευχομαι να πράττουμε.

Εν δυσκολο να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας γιατι η μοίρα μας εν στα χέρια ατόμων που κάθε αλλο παρα σε υποληψη έχουμε. Νομίζω τουτο εν το πιο εκφοβιστικό. Οτι δηλαδή για εμας αποφασίζουν αλλοι στους οποίος εγώ προσωπικά εχω μηδαμινή εμπιστοσύνη. Τζαι δεν εννοώ την κυβέρνηση μόνο, εννοώ τους εχοντας εξουσία γενικα. Το θέμα δεν είναι τα €100 τα δικά σου ή τα €200 ή τα €5000. Το θέμα είναι the collapse of the economy. Ειμαι σε τζείνους που πιστευκουν οτι εν η νοοτροπία του απλώνω το χέρι μου πιο μακριά απο ότι μπορεί να φτάσει, η απληστία, ο συμφεροντολογισμός τζαι πολλά αλλα που μας έφεραν ως δαμέ.

It's the end of the world as we know it. To μόνο που εύχομαι ειναι ενα τέλος το οποίο θα ακολουθήσει μια νέα αρχη την οποία ελπίζω να κάμουμε ως σοφοτεροι.