"Ένας κόμπος η χαρά μου.........."

Τες τελευταίες μέρες εμπαστακώθηκεν ενας κομπος μες το στομάσhιην μου....Οι μέρες που εμειναν μετριούνται στο ενα χέρι...Πολλά τρεχάματα, πιεσμένο προγραμμα να τα προλάβω ουλλα....Την νυχτα πεφτω τζαι νοιωθω οτι ξυπνώ σε τρία δευτερολεπτα τζαι ξυπνω οσο κουρασμένη ημουν οταν επεσα.

Τα συναισθηματα αναμικτα τζαι bittersweet. Σκεφτουμαι την 19χρονη Πρασινάδα που ηρτεν στην Αμερική. Στην βάση παραμένει η ιδια, το μαλλι εν εξίσου φριζαρισμένο αλά Lion King.  Η Πρασινάδα που φευκει ομως εν πιο ωριμη, συγκροτημένη, αποφασισμένη, τζαι κυρίως πιο δυνατη. Νοιωθω ότι φεύκω πλήρης τζαι στην σωστή στιγμή στην ζωή μου. Απολαμβάνω τις τελευταίες μερες δαμέ παρα τα τοσα τρεχαματα τζαι το αγχος. To ποσο ευγνώμων ειμαι που ηρτεν η Πρασινομήτωρ  εν μπορώ να το εκφράσω....εκτος που την σωματική τζαι ψυχολογική υποστήριξη, εν ο συνδετικός κρίκος του τοτε τζαι του τωρά.....

 Τζαι επειδη με ρωτουν πολλοι πως είμαι τζαι πως νοιώθω, η απάντηση μου ειναι ο στίχος που εβαλα για τίτλο του ποστ.....