"Τα φάγαμε τα νιάτα μας σε γάμους και βαφτίσια"

 Η Μάνα πριν λίες μέρες έφραψε στο μπλογκ της για το νέο "τρεντ" που ονομάζεται "ειμαι κατά του γαμου" αλλά μετα οτι επερίπαιζα λούνουμαι το κανονικότατα! Μετά η συζήτηση εγινε πιο γενικά για τον γαμο. Τα γαμος/παιθκια/οικογένειες, εν ενα θεμα που στριφογυρίζει στο μυαλο μου τελευταία....αλλοπως εν της ηλικίας. Εσκεφτηκα οτι το κομμεντ μου θα φκει πολλά μεγάλο τζαι είπα καλυτερα να σας τα πρήσω που το δικό μου μπλογκ παρα σε αλλα ετσι ειπα να καταθέσω τζαι εγώ την ταπεινη μου γνώμη περι του θέματος.


Καταρχάς να σας πω οτι πιστεύκω ότι ούλλοι οι άνθρωποι εχουν ίσα δικαιώματα αρα τζαι ουλλοι οι άνθρωποι εχουν το δικαιωμα στο γάμο τζαι στο να παντρευτουν το ατομο που θέλουν είτε είναι του αντίθετου φύλου είτε του ιδίου. Οπως επίσης θεωρω οτι ο καθένας αν θέλει παντρεύκεται τζαι αν δεν θέλει δεν παντρευκεται. Άρα δεν ειμαι ουτε υπέρ, ουτε κατά του γάμου. Πιστευκω στο δικαιωμα του ανθρώπου να ζει την ζωή του οπως θέλει. Φτανει οι πράξεις του ατόμου να συμβαδίζουν με τες αποψεις τζαι όι να φάσκει τζαι να αντιφάσκει.



Πιστευκω οτι ο γαμος εν ενα γεγονός που συμβολίζει οτι τουτοι οι 2 άνθρωποι εχουν μια σχεση αγάπης, εμπιστοσύνης, σεβασμου τζαι θελουν να συνεχισουν την ζωή τους μαζι τζαι πιθανότατα να δημιουργήσουν μια οικογένεια. Οσοι το θεωρουν απλα μια επισημοποίηση τζαι τιποτε αλλο τζαι δεν θελουν να παντρευτουν φυσικά ειναι δικαίωμα τους. Τζεινο ομως που με εκνευρίζει ειναι οτι ο γάμος εκατάντησε να ειναι κατι που κατα κάποιο τροπο μπαινει στο βιογραφικο σου για να θεωρηθείς κοινωνικα αποδεχτός τζαι επιτυχημένος. Εκνευρίζει με το "Αδε την 40 χρονων τζαι εν ελευθερη η καημένη" ή το "εν πολλά καλο παιδί ο τάδε αλλα εν επαντρευτηκεν ποτέ". Τουτες εν αντιλύψεις αλλων εποχων τζαι εκνευρίζουν με!


Οπως σας ειπα δεν ειμαι ουτε κατα, ουτε υπερ του γαμου. Εν οπως νοιωθει ο καθένας. Ομως θα σας πω οτι ειμαι κατά του γάμου σε νεαρή ηλικία. Τωρα θα μου πεις, εν που εισαι (σχεδόν) 30 τζαι θελεις να δικαιολογήσεις το γεγονος οτι προς το παρον εισαι στο πρώτο ράφι πίστα. Νομίζω ομως οτι τουτο έν ισχύει. Θεωρω οτι σε μικρές ηλικίες, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων δεν ξέρει τι θέλει αρα δεν μπορεί να κατασταλάξει καπου. Ο ανθρωπος θεωρω πρεπει να αποκτήσει εμπειρίες που την ζωή γενικά, να ωριμάσει τζαι μετα. Αρα βάση του τούτου, οσο πιο μικρός παντρευκεσαι, τοσο πιο μεγάλη η πιθανότητα, ο γαμος να οδηγήσει σε διαζύγιο. Εν θεωρω οτι το να χωρίζεις υπο κοσμιες τζαι ανθρωπινές συνθηκες, εν κακο, αντιθέτως. Ενα πολιτισμένο διαζύγιο εν καλυτερο που ενα γαμο με δραματα, ειδικά αμαν υπάρχουν κοπελούθκια στην εξίσωση.


Έτσι ειπα να κοιτάξω τι λαλουν οι στατιστικές. Με βάσει το divorcerate.org οι αριθμοι δικαώνουν το τι ειπα που πάνω. Ο πρώτος αριθμός ειναι για της γυναίκες τζαι ο δευτερος για τους άντρες. Αρα (μάμα ακούεις;;;) οσο πιο μεγάλος παντρεύκεσαι τοσο πιο λιες εν οι πιθανότητες για να χωρισεις.

Under 20 years old	27.6%	11.7%
20 to 24 years old	36.6%	38.8%
25 to 29 years old	16.4%	22.3%
30 to 34 years old	8.5%	11.6%
35 to 39 years old	5.1%	6.5%

Όσον αφορά τι θέλω εγώ προσωπικά για τον εαυτό μου, θα σας πω οτι αν εβρω ενα αντρα που θα με εμπνευσει να μοιραστώ την ζωή μου μαζί του τζαι να καμουμε οικογένεια τοτε ναι θελω να παντρευτω. Τωρα τι γάμο τζαι έτσι θελω, τουτο εν θεμα που αποφασιζεις  με το έταιρο ήμιση. Εκνευρίζουμαι να ακουω γαμους που αρχιζουν με συμβιβασμο του ενος. Ενας γαμος απαιτει προ πάντων συμβιβασμό. Αλλά συμβιβασμο περιπου 50-50. Δηλαδη να συμβιβαζουνται τζαι τα 2 ατομα.

Υ.Γ. Ο τίτλος του ποστ ειναι απο το τραγούδι "Το σύστημα", στιχοι-μουσικη Σ. Κραουνάκης, ερμηνευμένο που την Α. Πρωτοψάλτη.