Λάιφ ιν Σάιπρους (5)

Σε κάποια φάση τοτε που έκαμνα το διδακτορικό (τω καιρώ εκείνω ενα πράμα, λες τζαι ειμαι 100 χρονών), ημουν στα μαχαίρια με εναν άλλον τυπά στο εργαστήριο που ηταν 1 χρονο πιο μπροστά που μένα. Στην αρχη ειχαμε φιλικές σχέσεις αλλα οσο εμένα το πτυχιο τζαι οι έρευνα επροχωρούσαν καλά τζαι τζείνου επιαίναν κατά διαόλου, τοσο χειρότερα εγινουνταν τα πράματα μεταξύ μας. Για τον συγκεκριμένο τυπο νομίζω εγραψα κάποτε ολοκληρο ποστ-κατεβατό. Οπως τζαι να'χει το πράμα, σε κάποια φάση εν εμιλιούμασταν καν. Εμένα τουτο το πράμα ενοχλούσεν με, εν ενοιωθα καλα να ειμαι στην δουλειά ουλλη μέρα τζαι να πρεπει να ειμαι συνέχεια με καποιον τζαι να μεν μιλιούμαστε. Επηρεαζεν πάρα πολλά την ψυχολογία μου τζαι γενικα την ατμοσφαιρα στο εργαστήριο. Γενικά εν ημουν συνηθισμένη σε ετσι καταστάσεις.

Σε κάποια φάση οταν το εσυζητούσαμεν με την καθηγήτρια μου, λαλεί μου "ξέρεις το μικρό μας εργαστήριο εν κάπως σαν μικρόκοσμος της κοινωνίας. Υπάρχουν πολλοί που δεν μπορούμε να τα εβρουμε μαζί τους τζαι που να μας κάμνουν την ζωή δυσκολη. Μεν το αφήνεις να σε στεναχωρεί, απλα δε το σαν μια εμπειρία που θα σε βοηθήσει να αναγνωρίζεις  τέτοιους ανθρώπους τζαι θα σε μάθει πως να τους αντιμετωπίζεις, τζαι έτσι θα κρατάς τις ισορροποίες σου". Εγω τότε εσκέφτουμουν οτι επροσπαθούσεν να μου χρυσώσει το χάπι που λέμε τζαι ότι εν τακτική παρηγοριάς στον άρρωστο.

Στην διάρκεια των σπουδών μου τζαι της μετέπειτα εμπειρίας μου στον χώρο, ειδα αρκετό ανταγωνισμό τζαι επρεπε να χειριστώ διάφορες καταστάσεις που δεν ηταν και οι πιο ευχάριστες. Νοιώθω ομως οτι που τουτα ουλλα απέκτησα πολλές γνώσεις για τον επιστημονικό  κόσμο γενικά.....για τα ωραία του χώρου αλλά τζαι για τα όχι τόσο καλά τζαι οτι τζεινα που μου ελάλεν η καθηγήτρια μου εν η πικρή αλήθεια της ζωής, οσο τζαι να μεν μας αρέσκει.

Προχτές πάνω σε μια κουβέντα στην δουλειά, κάποιος μου είπε οτι "εσένα δαμέσα είτε θα σε αγαπήσουν είτε θα σε μισήσουν". Ειπα του οτι συμφωνώ τζαι αρχισα σιγά σιγά να το κατανοώ τζαι να το βλέπω τζαι νομίζω θα γυρει η ζυγαριά προς το δευτερο.  Που την μιαν εν θέλεις να εισαι η καινουρια που ήρτεν που τες Αμερικές τζαι νομίζει ότι θα αλλάξει τον κόσμο, αλλά τζαι που την άλλην εφέραν σε για να φέρεις νέες ιδέες και προπτικές.  Καμιά φορά η γραμμή που χωρίζει τούτα τα δύο εν πάρα μα παααααρα πολλά λεπτη, ειδικά επειδή εγώ ειμαι ενας ίσιος ανθρωπος τζαι λαλώ τζείνο που εχω να πω χωρίς να του βαλλω ντεκόρ, γκλίττερ τζαι φρου φρου και αρώματα.

Πολλά πράματα παν καλα. Σαν ονειροπαρμένη που είμαι νοιώθω οτι ρε παιδί μου με πολύ κόπο τζαι δουλειά κάτι θα καταφέρω τζαι εγω κάτι, έστω μικρό, μες τουτο τον "τόπο πον καμένο που εν θωρεί ποτέ δροσhιάν". Που την άλλη νοιωθω οτι υπάρχει τζαι ενα συστημα που με βλέπει με καχυποψία που την πρώτη μέρα, του στυλ σιγά ας πουμε που ηρτεν τούτη τωρά τζαι νομίζει εν Αμερική δαμε! Η δουλειά στην Κύπρο εν μεγάλο στοίχημα. Εν σαν το γιοφύρι της Αρτας που εσυ θέλεις να χτίσεις κάτι αλλα το συστημα λειτουργά λιον εναντίον σου. Ταυτόχρονα ομως, τουτο το ίδιο  σύστημα εν γεμάτο τζαι με ανθρώπους που εχουν πολύ όρεξη τζαι ιδέες τζαι ευτυχώς συναναστρέφουμε με 2-3 που τούτους στην δουλεια.

Πιστεύκω ότι στην Κύπρο λόγω μικρού πληθυσμού, μερικά φαινόμενα τζαι καταστάσεις φαντάζουν πιο μεγάλα απο ότι ειναι στην πραγματικότητα. Καμια φορά ξεχνουμε οτι μπορεί να ειμαστε πρώτοι στο χωριό αλλά στην πόλη να ειμαστε τελευταίοι.

Γενικά εν μεγάλο challenge το επιστημονιλίκι στην Κύπρο γιατι γενικά σε πολλά επίπεδα εν πολλά πιο αντίξοες οι συνθήκες. Σημερα εν μια μέρα που τζεινες που ερκουμαι σπίτι τζαι αντιλαμβάνομαι το ποσο μεγάλο εν το τσάλλεϊντζ της Κύπρο. Σήμερα ομως εν τζαι μια μέρα που έρκουμαι σπίτι με ενα ακόμα πιο τεράστιο πείσμα για να τα καταφέρω. Για ενα παραξενο λόγο ο βαθμός δυσκολίας με γοητεύει τζαι κάμνει με να θέλω να προσπαθώ ακόμα παραπάνω. Εσκέφτουμουν το σαν οδηγουσα να ερτω σπίτι οτι ίσως η Κύπρος να εν σαν το σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Τζαι τούτο το πράμα, κατι μέρες σαν τούτη, πορώνει με ακόμα παραπάνω! Μπορεί μια μέρα να καταφέρω να το λύσω, μπορεί απλά να το αφηκω μισοτέλειωτο τζαι να πω σικκιμέ, μπορεί απλά να γυρισω σελίδα. Ελπίζω ομως πως οι μέρες μου θα συνεχιστούν σαν την σημερινή τζαι να φκω ενας δυνατός λύτης!