Λάιφ ιν Σάιπρους (4)

Τα «λάιφ ιν Σάιπρους» αρέσκει μου να τα γράφω. Πάντα όμως υπάρχει ένα δίλλημα. Αν γραψω κανένα με παραπονα περι χρυσοπράσινου φύλλου θα ακουστώ αρνητική, πράμα που δεν είμαι. Αν γραψω κάτι σε στυλ «σαν την Κύπρο εν εσhει», τοτε θα ακουστώ «τρελλή και αλλοπαρμένη» που λαλεί και το λαϊκό ασμα. Ετσι τα «λάιφ ιν Σάιπρους» μεν τα βλέπετε μεμονομένα, να τα βλέπετε ως συνολο.

Με την δουλειά ειμαι ευχαριστημένη τζαι νομίζω το οφείλω κυρίως στον «μάστρο» μου, που ενώ ακομα χτιζουμε την σχέση μας, εχουμε πολλά κοινα. Ειμαστε πλάσματα της λογικής, εχουμε θελω να πιστευω χιούμορ, εχουμε θετικότητα ενώ ειμαστε και ρεαλιστές ταυτόχρονα τζαι κυρίως κουβαλουμεν τζαι οι θκυό μας τουτο το στυλ σκέψης της αμερικάνικη σχολή τζαι του αμερικάνικου εκπαιδευτικού συστήματος. Χωρις να μιλουμε ιδιαίτερα για πολύ ωρα, εχουμε μια επικοινωνια. Εχει μου μια εμπιστοσυνη που συνεπάγεται με ελευθερία, χωρις να με ξέρει ακομα καλα τζαι εκτιμώ το αφάνταστα.

Το να αλλασεις ήπειρο τζαι από το να ζεις μονη σου σε μεγαλούπολη ερκεσαι στο να ζεις στην Λευκωσία με τους γονεις, την μπέιμπι σις τζαι ένα χαριτωμένο τετράποδο που λατρεύω, εν μεγάλη αλλαγή. Σε αντιθεση με τους άλλους του σπιθκιου δεν σικκιρτώ ευκολα γιατι  τούτη η ζωή εν κατι  που για μένα δεν είναι δεδομένο γιατι τοσα χρονια δεν το εζουσα που κοντα. Εν θα διαρκέσει για καιρο το να ζω με τους γονεις ετσι το απολαμβάνω οσο μπορώ γιατι εχει πολλά θετικα. Ποτε δεν μου αρέσκει να «ζητώ» που τους ανθρώπους κατι παραπάνω από ότι μπορουν να δώσουν, δεχομαι τον αλλον όπως είναι τζαι πράττω αναλόγως , τζαι ετσι θελω να πιστευκω ότι βοηθω στο να κρατιούνται οι ισορροπιες. Τουτο εν κάτι που νομίζω με εμαθε η Αμερικη οπου ζεις την ζωή σου όπως θέλεις τζαι αφηνεις τους αλλους να πράξουν το ίδιο.

Το μονο που με ενοχλεί λιο είναι το ευρήτερο σόι (όχι ολοι αλλα πολλοι). Ναι ειμαστε συγγενείς, ναι αγαπώ σας γιατι εμεγάλωσα μαζι σας αλλα εν σημαινει ότι πρέπει να συμφωνώ μαζι σας ή ότι χρειαζουμαι την έγκριση σας για οτιδήποτε ή ότι ρε παιδι μου ταιριαζουμε τζαι σαν χαρακτήρες. Δυστυχως τα «σογια» στην Κυπρο εν πολλά κουτσομπολικα τζαι καμια φορά ξεπερνούν τα ορια…….τουλάχιστον ξεπερνούν τα όρια της δικής μου αντοχής. Δεν με απασχολεί πως σπαταλά τα λεφτά της η μια ανηψιά, τζαι τι κάμνει η άλλη….Ο καθενας εν υπολογος μονο στον εαυτό του. Η ζωή μου σε αφορά ως τζαμέ που σου επιτρέπω να σε αφορα.  Μην μου μουρμουράς ο,τι μαειρεύκω τες νυχτες τζαι «αμαν τουτος ο παπάς σου που θέλει φαί την νυχτα». Η απάντηση μου « ευτυχώς ενεν εσυ που θα του μαειρέψεις!!  Ερωτησεν με τζαι ειπα του θα του μαειρέψω γιατί αρεσκει μου, αρα το πρόβλημα ποιο ενι;;». «Ε που ταλαιπωρήσε με ιδιοτροπίες» τζαι το αποστομωτικό που μένα « Αφου ειπα εν με πειράζει. Τζαι στο κατω κατω τζαι ιδιοτροπια να ενι, ο καθενας μας εχει τις ιδιοτροπιες του. Να θωρουμε τες δικές μας πριν σχολιάζουμεν των αλλων». Ετσι ενι…θέτω τα όρια μου τζαι σιωπουν γιατι αντιλαμβάνονται ότι δεν τους παίρνει παρακάτω.

Νομιζω οσοι εζησαμε στο εξωτερικό πολλά χρονια, ξερουμε να εκτιμουμε την Κυπρο παραπάνω αλλά τζαι τα σικκιρτίσματα πληγώνουν μας ακόμα παραπάνω. Για εμάς τιποτε ενεν δεδομένο. Τζαι χρειάζεται θετικότητα. Συχνα συναντώ ατομα που μου λαλουν «μα τι ηρτες Κύπρο κτλ κτλ». Σε έναν πολλά αρνητικό τυπο, απαντησα «εισαι πολλα αρνητικός, τζαι εγω τωρα χρειαζομαι θετικότητα, γι’αυτό θα σε παρακαλουσα να μην το συνεχίσεις». Φυσικα θα ειπεν μεσα του «μανα μου τουτη εν πελλη» αλλα ποσώς με ενδιαφέρει! Γενικα επικρατει μια νοοτροπια στην Κυπρο του στυλ αν σε μειώσω θα νοιωθω εγω ανώτερος τζαι δεν κατανοούν οτι τουτο εν απλα κομπλεξ.

Περνώ καλα γιατι νομίζω επιλέγω να περνώ καλα! Ειμαι θετική, εχω όρεξη για να κάμω πράματα τζαι νομιζω τουτο εν το σημαντικο. Για οσους εσας που σκεφτεστε να μετακομισετε Κυπρο τζαι φοάστε, θα σας πω ότι τζεινο που εκαταλαβα τους 2.5 μηνες που ειμαι πίσω εν ότι την ζωή μας εμεις την χτιζουμε όπως θέλουμε ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. Θετουμε τα όρια μας, επιλεγουμε τους ανθρώπους που θελουμε στην ζωή μας, βλεπουμε αισιοδοξα την ζωή, σκεφτουμαστε πάντα ότι οποιαδήποτε αποφαση ηταν δική μας, ειμαστε δαμέ που ΕΠΙΛΟΓΗ και ότι για τα αρνητικά δεν κλαιουμε την μοιρα μας, αλλα καμνουμε ότι μπορουμε για να αλλάξουμε οσα δεν μας αρέσκουν.