Με καλεί η πατρίδα!

Με καλεί η πατρίδα αγαπητέ αναγνωστη! Με διαπερνά ενα ρίγος συγκίνησης! Εν εφτασα να πατήσω το πόδι μου σε τουτη την μαρτυρική (ενα δάκρυ πέφτει, κλαψ) νησο, τζαι η πατρίδα με εκάλεσεν!  Αλλόπως κρατά μου το που 12 χρόνια ελάλουν οχι στο κάλεσμα της! Αν ισχύει τζείνο που ειπεν ο Κένεντυ "μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σου για σένα αλλα τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πατρίδα σου", τοτε το λιγότερο που μπορω να κάμω είναι να ντυθώ τζαι να σαστώ τζαι να πάω να κάμω το καθήκον μου!

Το πρώτο κάλεσμα ήρτεν πριν 12 χρονια. Η απάντηση μου ήταν "Σορρυ αγαπητή πολιτική μου άμυνα, αλλα ακόμα ειμαι μαθήτρια". "Νο προμπλεκ αγαπητή Πρας, κατανοητον, ιδου ενα χρονο αναστολη." Στον ένα χρονο εξαναεπιασα προσκληση. Ειπα της πάλε σορρυ αλλα με καλεί η επιστήμη τζαι μεν το πάρεις προσωπικά, αλλα θα την προτιμήσω. Πάλε ειπεν μου δεκτόν και κατανοητόν τζαι εδωκεν μου 4 χρονια αναστολή για να αφοσιωθώ στο στοχο μου. Τέσσερα χρονια μετά ξαναπιάνω προσκληση. Λαλώ της "μανα μου σε ρε, εκτιμώ το οτι δεν με ξεχνάς, αλλα η επιστημη με καλεί για ακομα λια χρονια γιατι θέλω να γινω διδάκτωρ" Οκέι λαλεί μου ελα ακόμα 4 χρόνια αναστολή αλλα ο,τι πάθεις εν που την κελλέ σου.

Μετά λαλεί μου "ετέλειωσες τζαι εν να έρτεις οξά;;;" Ειπα της "οξά, γιατί εν να δουλέψω τζαι λιο....""Οκέι" λαλει μου, "τελικά τραβα τα τζαι εσένα ο οργανισμός σου!" Που τοτε εθυμάτουν με κάθε Δεκέμβρη τζαι εγώ κάθε Δεκέμβρη εδιουν της δικαιολογητικά οτι λειπω τζαι η σχέση μας εσυνεχισεν να είναι τυπου "μακριά και αγαπημένοι".

Αλί αλί και τρισαλί ομως! Σημερα το πρώι η Πρασινομήτωρ ελαβεν σμς στο κινητο της (εκοψαν τα γράμματα αλλοπως για να γλυτωσουν κανένα ευρώ που τες κόλλες είπαμεν εσhει κρίση!) οτι ειμαστεν η πολιτική αμυνα τζαι καλούμεν την Π. Πρασινωτού να παρουσιαστεί στα γραφεια μας (την ώρα που ο κοσμος δουλευκει φυσικα τζαι δεν μπορεί να έρτει αλλα εμας εν μας κοφτει).  Τουτη την φορά δεν θα της πω σορρυ! Στα πλαίσια του "Πράσινου Επαναπατρισμού" θα πάω να την γνωρίσω!! Ελπίζω τα 12 χρόνια που με επερίμενεν να αξιζαν τον κόπο τζαι να μεν πέσω που το μάτι της μόλις με γνωρίσει που κοντά. Τζαι ελπίζω να βλέπει τζαι τζεινη το θέμα χιουμοριστικά οπως εγώ γιατι εν το γλυτώνουμε το κοψοφλεβικό μαρτύριο!