"κι η Πρας με ενα μαντήλι, μας αποχαιρετά....."

Disclaimer: Αν κατα την διάρκεια του ποστ, ακουσετε κάτι να τρίζει, θα ειναι τα κόκκαλα του Διονύσιου Σολωμού.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πριν λιες μέρες καθως ανταλλάσαμε ήμεϊλ με κατι φιλους ετσι στα ξαφνικά κατι που ειπεν ο Άλλος Κυπραίος, εθυμησε το ποιημα "η ξανθούλα" του Σολωμού...σε 5 λεπτά επαραλλαξα το λιο ποτζει ποδα τζαι απαντησα στο ήμεϊλ με το εξης ποιημα το οποίο μοιραζομαι μαζι σας, γιατι επαραεγινα σοβαρή τωρα τελευταία τζαι μια πελλάρα ειναι απαραίτητη, ειδικά Κυριακή ημέρα! Λοιπον, πιάνω το σοβαρό μου υφος τζαι απαγγέλω.

Την είδα την Πρασινάδα,

την ειδα ψες αργά

που πήγε στο Ο'Χέαρ

για να πάει στο Κυπριστάν

Εστέκονταν οι φίλοι

με λυπη με χαρά

κι η Πρας με ενα μαντήλι

μας αποχαιρετα

Σ'ολιγο σ'ολιγάκι

δεν ήξερα να πω

αν εβλεπα το Πρασινάκι

ή της φράντζας τον αφρό

Κι αφού αφρος μαλλιού

εχαθην στο κενό

εδακρυσαν οι φίλοι 

εδάκρυσα και εγω.

Δεν κλαίω για την Πρασινούδαν

δεν κλαίω για τα μαλλιά

μον κλάιω για την τυροπιτα

που μου έταξεν απο παλιά

Δεν κλαίω για την Πρασιναδίτσα

με τα σγουρά μαλλιά

μον'κλαίγω για την πίτσα

που μου εζύμωσε μια φορα παλιά.

Τζαι μετα το κάψιμο αρκετών εγκεφαλικών κυττάρων, σας αφηνω με ενα γραμμα ενος πραγματικού ποιητή προς σε ενα άλλο πραγματικό ποιητη.

Γράμμα σ'εναν ποιητή
Στιχοι: Ν. Καββαδίας, Μουσική & Ερμηνεία: Δ. Ζερβουδάκης