Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Μήνυμα απο ένα αναγνώστη

Αγαπητή Πρασινάδα,

.
.
.
.
.
.
.
.
.

Μη με ρωτήσεις γιατί σου τα λέω αυτά, γιατί ούτε εγώ δεν έχω την απάντηση. Ίσως γιατί είναι ευκολότερο, όσον αφορά κάποια θέματα να ανοιχτείς σε κάποιον άγνωστο παρά σε κάποιο δικό σου άτομο.

Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σου αυτά τα γεγονότα, και θα σε παρακαλούσα εάν είναι εφικτό, να το μοιραστείς και σύ μαζί με τους αναγνώστες σου.

Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου,
Ρ

----------------------------------------------------------------------------
Όταν ερωτεύεσαι την καλύτερη σου φίλη
 
Ήταν Ιούλιος όταν πήρα την απόφαση να της μιλήσω. Ένιωθα τόσο έντονα συναισθήματα, που δεν μπορούσα να πάρω κι άλλη αναβολή. Ηδη το είχα καθυστερήσει αρκετά. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένιωθα τόσο δυνατά συναισθήματα για κάποιο άτομο. Έτσι λοιπόν, μετά από αρκετές αναβολές κανονίζεται η πολυπόθητη συνάντηση… Δεν θυμάμαι να έχω νιώσει ποτέ ξανά τόσο αγχωμένος. Παίρνω βαθιές ανάσες και αρχίζω να εξωτερικεύω και να περιγράφω τα συναισθήματά μου. Ακολουθεί μια σιωπή, μια αμηχανία. Καμία ανταπόκριση, καμία απάντηση.. φεύγει με μάτια βουρκωμένα.


Μερικές μέρες μετά, βλέποντας τυχαία κάποιες φωτογραφίες από τα μαθητικά μου χρόνια στο δημοτικό, συνειδητοποίησα πως είναι και αυτή μέσα. Συνειδητοποίησα πως ήταν πάντα εκεί.. Την γνώριζα από τότε, χωρίς να της είχα δώσει ποτέ την απαιτούμενη σημασία, χωρίς να την θυμάμαι καν, έστω κ’ αν μικροί ήμασταν στην ίδια τάξη. Ξαφνικά αντιλήφθηκα πως ήταν παντού, στις σχολικές χορωδίες, στις συγκεντρώσεις, και πιο μετά την θυμάμαι να στέκεται μαζί με την κολλητή της στις στάσεις του λεωφορείου. Στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, στο λύκειο, όπου έγινε και η επίσημη γνωριμία, κι απ΄ όπου ξεκίνησε μια μακροχρόνια σχέση αμοιβαίας συμπάθειας και φιλίας. 8 χρόνια μετά, ήμασταν δύο πολύ καλοί φίλοι. Ίσως και κάτι παραπάνω.


Στη συνέχεια ακολούθησε ο στρατός και μετά οι σπουδές. Εγώ Κύπρο, αυτή στο εξωτερικό. Με όλους σχεδόν τους σχολικούς μου φίλους είχα χαθεί, εκτός από αυτή. Αυτή ήταν μέσα στα ελάχιστα άτομα που κράτησα επαφή.


Ή περίοδος που μεσολάβησε ήταν περίεργη, ιδιόρρυθμη, παράξενη. Και αυτό γιατί υπήρχαν 2 φάσεις. Η 1η φάση συνέβαινε όταν περνούσαμε χρόνο μόνοι μας, δείχνοντας να θέλει και η ίδια να προχωρήσουμε και να εξελίξουμε τη σχέση μας σε κάτι πιο ισχυρό. Η 2η φάση συνέβαινε όταν ήμασταν ανάμεσα σε φίλους, δείχνοντας πως δεν τρέχει κάτι μεταξύ μας, κρατώντας κάποιες αποστάσεις ασφαλείας. Ήταν μια περίοδος που ήμασταν σε κάτι ενδιάμεσο, κάτι πολύ περισσότερο από καλοί φίλοι και κάτι πολύ λιγότερο από κανονική σχέση. Στην αρχή το καταλάβαινα. Θεωρούσα πως είναι λογικό να χρειάζεται χρόνο, ώστε να το σκεφτεί και να ξεκαθαρίσει τα συναισθήματα της. Είχα κάνει αρκετές τρέλες στη προσπάθεια μου να την κάνω να νιώσει άνετα. Ποτέ μου δεν άκουα τη λογική, κάνοντας πάντα αυτό που λέει η καρδιά. Ίσως αυτό να ήταν και το μοιραίο λάθος.
Περνούσε όμως ο καιρός, οι μέρες, οι μήνες, χωρίς να αλλάζει κάτι. Αρχίσαμε να εγκλωβιζόμαστε σε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση, πράγμα που άρχισε να με προβληματίζει και να με κουράζει. Αυτή έδειχνε να βολεύεται με τη κατάσταση, σε αντίθεση με μένα, που όσο περνούσε ο καιρός χωρίς να αλλάζει τίποτα, η κατάσταση αυτή άρχισε να με πνίγει. Έπρεπε να γίνει κάτι και σύντομα. Είχα την αίσθηση της όλης φάσης σαν μια αλυσίδα στο λαιμό μου, που όσο περνούσε ο καιρός με έπαιρνε όλο και πιο κάτω στο βυθό.


9 μήνες μετά, παίρνω ένα γραπτό μήνυμα που έλεγε πως θέλει να μείνουμε φίλοι, όπως είμασταν παλιά. Για μένα όμως, τίποτα δεν ήταν όπως παλιά. Όλα είχαν αλλάξει. Δεν μπορούσα να σβήσω όλα όσα ένιωθα και να γυρισω πίσω. Δεν μπορούσα να την δώ σαν μια φίλη. Τότε λοιπόν, με βαριά καρδιά, αποφάσισα να ακούσω τη λογική και να της πω πως πρέπει να ξεκόψουμε για λίγο, όπως και έπραξα. Στην αρχή δεν το δέχτηκε, δεν έκανε όμως και καμία ουσιαστική προσπάθεια για να το αποτρέψει. Όσο περνούσε ο καιρός, επιβεβαιωνόταν πως αυτή η απόφαση ήταν και η σωστή. Σκεφτόμουν πως εάν δεν ήθελε να με χάσει από τη ζωή της, όπως έλεγε, θα έκανε έστω και μια προσπάθεια για να με κρατήσει.


Δεν το έκανε όμως, και κάτι μου λέει πως ο λόγος που δεν το έκανε είναι γιατί και η ίδια το ήθελε αυτό, έστω και αν αρνιόταν να το παραδεχτεί.
Από τότε δεν την έχω συναντήσει ξανά, και σιγά σιγά χάσαμε κάθε επαφή. το τραγικό είναι ότι πάθαμε αυτό που και οι δύο φοβόμασταν και που προσπαθούσαμε να αποφύγουμε. Παρόλα αυτά, εύχομαι να είναι καλά και να περνά καλά όπου και να βρίσκεται. Κάτι μου λέει όμως πως αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου δεν έχει κλείσει οριστικά, κι αυτό γιατί δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να πούμε το τελευταίο αντίο.






Ο καλύτερος μου φίλος - Άδειασμα

 
Αγαπημένε μου φίλε, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν τα γνωρίζεις, και πολύ πιθανόν να μην τα μάθεις ποτέ.


Εκείνη την περίοδο είχαν συμβεί διάφορα περιστατικά τα οποία με είχαν επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μπορώ να πω πως αν δεν ήταν η ποιο δύσκολη, ήταν από τις ποιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου. Μια περίοδος που ήθελα και είχα ανάγκη, το λιγότερο από τα πιο δικά μου άτομα, να είναι δίπλα μου και να με στηρίξουν. Πολλές φορές είσαι με την ιδέα πως οι πραγματικοί φίλοι στις δύσκολες στιγμές φαίνονται, κ’ εκεί τρώς ένα ισχυρό χαστούκι που δεν πρόκειται να το ξεχάσεις ποτέ για το υπόλοιπο της ζωής σου.


Εκεί που περνάς μια δύσκολη φάση και περιμένεις από τον καλύτερο σου φίλο την στήριξή του, τη συμπόνια του, εκεί που περιμένεις να είναι δίπλα σου, να σε βοηθήσει, να σε καταλάβει, ο ίδιος πιάνετε από ένα λάθος το οποίο είχες κάνει τη συγκεκριμένη περίοδο και ξαφνικά επιλέγει να το χρησιμοποιήσει ως τον λόγο, ως την κύρια αιτία, έτσι ώστε να δώσει τέλος σε μια παιδική, μακροχρόνια σχέση ισχυρής φιλίας.


Σου έρχεται μια κεραμίδα στο κεφάλι. Στην αρχή λες πως δεν είναι δυνατό, δεν μπορεί, είναι μια φάση που θα περάσει και θα ξεχαστεί. Είσαι με την ιδέα πως στο τέλος η παρεξήγηση θα λυθεί και όλα θα γίνουν όπως ήταν πριν. Αποφεύγεις να το πιστέψεις. Είναι αυτό που λέμε «το πρώτο σοκ». Με την απόσταση όμως που δημιουργείται και βλέποντας τις προσπάθειες επανασύνδεσης που κάνεις να καταλήγουν στο κενό, βλέποντας πως ότι και να κάνεις, ότι και να πεις δεν υπάρχει ανταπόκριση, βλέποντας τις γέφυρες επικοινωνίας να γκρεμίζονται η μια μετά την άλλη, αρχίζεις να το συνειδητοποιείς. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η απόφαση έχει παρθεί.


Ένα χρόνο μετά, αρχίζεις να το χωνεύεις και να συμβιβάζεσαι. Αλώστε, πρέπει να το αφήσεις πίσω και να προχωρήσεις με τα καινούρια πλέον δεδομένα. Σκέφτεσαι ότι το άτομο που περίμενες να σε καταλάβει και να σε στηρίξει, αντί αυτού, στεκόταν στη γωνία περιμένοντας να αρπάξει την ευκαιρία την κατάλληλη στιγμή, έτσι ώστε να απαλλαγεί από την παρουσία σου. Απογοήτευση; Δεν ξέρω πώς να περιγράψω με λέξεις αυτό το συναίσθημα.


Στη πορεία αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι το λάθος σου, μάλλον δεν ήταν η πραγματική αιτία, αλλά η αφορμή για να παρθεί η απόφαση. Η αιτία ποια ήταν; Γιατί πάρθηκε αυτή η απόφαση; Γιατί δεν σου δόθηκε καν η ευκαιρία να επανορθώσεις; Διάφορα ερωτήματα περιτριγυρίζουν το μυαλό. Ερωτήματα που θα μείνουν αναπάντητα. Ερωτήματα που ίσως και να μην έχουν καμία σημασία.

24 σχόλια:

  1. Εγώ να πω εδώ ότι πραγματικά παιδιά, τα παραπάνω για άλλη μιά φορά δικαιώνουν τον κανόνα: Άντρες και γυναίκες δεν μπορούν να είναι (μόνο) φίλοι. Ναι, γνωστοί και "παρέες" μπορούν να είναι, αλλά στο επίπεδο αυτό φιλίας δε γίνεται απλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πίσω λοιπόν στο αιώνια θέμα........που ακομα δεν εχω καταλήξει αν συμφωνω ή οχι. :-))))))))

      Διαγραφή
    2. Εν ένα θέμα για το οποίο εσκέφτουμουν να γράψω και να πω την άποψη μου. Και κάοτε μπορει και να το κάμω. Για μένα μπορεί να υπάρξει φιλία μια χαρά.Μπορεί όχι από την αρχή αλλά μελλοντικά μπορεί

      Διαγραφή
    3. Εν θέμα που θέλει μεγάλη ανάλυση τζαι ειναι και υποκειμενικό αναλογα και με τις εμπειρίες του κάθενος μας! :)

      Διαγραφή
  2. Πρασιναδα μου ευγε για τουτη την δημοσιευση.Συγγραφεα της αναρτησης τουτης...λες μεγαλες αληθειες!Για το "αδειασμα" απο τον "φιλο" ειναι σιγουρο οτι αφορμη ζητουσε για να φυγει.Μπορει ομως να ηταν και τοσο "λιγος" που στα δυσκολα σου να μην ειχε ουτε την ορεξη ουτε την επιθυμια να σου σταθει.Τωρα για το πρωτο θεμα τι να σου πω?Ολα μπορει να φταινε αλλα και τιποτα!Καποτε ο "λαθος" χρονος...ο εγωισμος...η φοβια...η αμηχανια...και σιγουρα τα διαφορετικα "θελω" ...οδηγουν εκει που φτασατε εσεις.Ειναι κριμα σχεσεις ζωης να φτανουν σε αδιεξοδα.Κριμα και αδικο...ομως μην κλαις για εναν ερωτα χαμενο...ανεκπληρωτο...μην μεινεις "εκει"...για την φιλια ναι...να κλαψεις...αυτο ειναι που ποναει πιο πολυ.Σου ευχομαι τα καλυτερα...κρατα γερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι σίγουρη οτι ο συγγραφέας θα πάρει το μήνυμα σου! Να΄σαι καλα!! :))))))))))))

      Διαγραφή
  3. Φίλε συγγραφέα του πιο πάνω κειμένου,

    Για τη φίλη, δείχνω μια μικρή κατανόηση γιατί από τη στιγμή που δεν το έβλεπε να προχωρά, βρέθηκε ξαφνικά σε μια κατάσταση που ό,τι κι αν έκανε ήταν λάθος: να δώσει δικαίωμα στο να ελπίζεις ενώ δεν νοιώθει το ίδιο; να συνεχίσει να είναι το ίδιο όπως πριν και να αρχίσεις να νοιώθεις ότι σε αγνοεί, κατάσταση η οποία όπως είπες σε έπνιγε και σε κούρασε; ή να αποτραβηχτεί και να εξαφανιστεί (όπως τελικά έγινε) και να νοιώθεις ότι πέταξε τα δικά σου αισθήματα στα σκουπίδια; Φίλοι αντίθετου φύλου υπάρχουν πολλοί - στη δική μου ζωή τουλάχιστον. Φίλοι αντίθετου φύλου που να παραμένουν φίλοι αν και ο ένας έχει εκφράσει (τονίζω το εκφράσει) ερωτικά αισθήματα προς τον άλλο, λυπάμαι αλλά νομίζω δεν υπάρχουν. Μην παρεξηγηθώ: από τη στιγμή που τα ένοιωθες, πολύ καλά έκανες και τα είπες - στη ζωή δεν γίνεται να προχωρούμε με απωθημένα. Αλλά, εξακολουθώ να καταλαβαίνω και τη δική της θέση.

    Τώρα για το φίλο, λυπάμαι και πάλι που το λέω αλλά ποτέ δεν ήταν πραγματικός φίλος, ίσως να είχες μπερδευτεί λόγω της οικειότητας που δημιούργησαν η στενή παρέα και τα πολλά χρόνια. Για μένα ο ορισμός του πραγματικού φίλου είναι να καταλαβαίνει τα λάθη σου, να έχει την άνεση να σου πει τι τον ενόχλησε αλλά να σου το συγχωρεί πριν καν απολογηθείς. Οι πραγματικές φιλίες αντέχουν σε χρόνια, λάθη, τσακωμούς και αποστάσεις όπως οι κατσαρίδες μετά από πυρηνική έκρηξη. Φυσικά δεν ξέρουμε και πόσο χοντρό ήταν (στα δικά του μάτια τουλάχιστον) το λάθος, οπότε δεν μπορώ να δοκιμάσω να καταλάβω τη δική του θέση.

    Σε κάθε περίπτωση, σου εύχομαι καλή συνέχεια και καλή δύναμη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σόρρυ που εν να το χαλάσω και εν να το κάμω μακάβριο αλλά, ελπίζω τούτο να ήταν απλά ένα μήνυμα μες την μελαγχολία και όι μήνυμα αυτοκτονίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενιξερω τον αναγνωστη περαν την ανταλλαγη λίγων ήμειλ, αλλα πιστευκω απλα εν εξιστορηση γεγονότων της ζωής του με μια δοση μεγαλης μελαγχολίας.

      Πιστευκω ο ιδιος διαβάζει και θα απαντησει αν θελει στα κομμεντς σας ο ιδιος.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητή γατούλα,
      θα ήθελα να ρωτήσω… στο συμπέρασμα για το μήνυμα αυτοκτονίας πως κατέληξες; :p

      Διαγραφή
  5. haha...prasinada...nomizw bgazeis afto stous anthrwpous... na theloun na poun kapoia pramata kapou xwris kat anagki na kamoun blog...

    kai egw eskeftika na kamw blog alla pou tin alli lew... ma ti na kamw blog kai na grafw oulli mera gia tes skepseis mou kai ta problimata mou? en katathliptiko... oulloi oi alloi bloggers grafoun gia xaroumena pramata... hahah

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχα ε τι να σου πω! Στειλε μου τα σου τα δημοσιευσω τζαι σενα αν δεν θελεις να καμεις μπλογκ! :)))

      Διαγραφή
  6. Αγαπητοί commenters,

    Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα σχόλια και τις απόψεις σας. Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι αυτά τα δύο περιστατικά έγιναν σε εντελώς διαφορετικά χρονικά διαστήματα και ήταν δυο ισχυροί «πάτσοι» στη πορεία της ζωής μου, που νομίζω πως με έκαναν να ωριμάσω απότομα. Δύο γεγονότα που με έκαναν να αντιληφθώ πως α) τίποτα στη ζωή δεν γίνετε τυχαία και β) αυτό που λένε πως «ότι θέλεις το μπορείς» δεν ισχύει στη περίπτωση των σχέσεων, είτε αυτή είναι ερωτική είτε φιλική.
    Επίσης θα ήθελα να αναφέρω ότι, παρά την κατρακύλα που έφαα στην 1η περίπτωση, συνεχίζω να πιστεύω στη φιλία μεταξύ των δύο φύλων, αλλά με προϋποθέσεις. Και αυτό γιατί όπως λέει και η φίλη Emily, φίλοι αντίθετου φύλου υπάρχουν πολλοί…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Agapite,

    Swstes oi skepseis sou. Na prosthesw omws, epidi kai gw mesw patswn kai empeiriwn orimasa, oxi katanagki erotikes...lio pou oulla basika... esi pisteueis to "oti theleis to mporeis" isxiei se alles periptoseis? epidi egw den to pisteuw... nomizw to exei o kathe anthrwpos, exei dunati thelisi i den exei... i einai aisiodoksos i apaisiodoksos... i eite ton ekaman oi katastaseis...

    Episis, nomizw pws den einai thema fulou, opws den einai kai thema ethnikotitas, ratsas, i xrwmatos, i glwssas. Einai thema anthrwpou kai xaraktira. Apla.

    Egw exw konta mou, 1 kopela kai 1 antra filous. Kai to agori mou, pou ok, leitourgei kai san kollitos pou den emporoun na euxithw gia kati kalutero.

    Alla me ti fili mou terkazoume. Epikoinwnoume. Kai to idio einai kai o antras kollitos. Apla en diaforetika fula toutoi oi 2 pou den kamnei diafora. Apla o kollitos en tha sizita gia dietes, foremata ktl. Alla mappa pame kai oi 3 mazi. Ekatalaves? en touti i diafora.

    Twra ok, gia parea ktl, exeis tous gnwstous sou, en na paeis na pieis ton kafe sou to poto sou... ok ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασικά, ναι… πιστεύω πως όταν αυτό που θέλεις εξαρτάται από εσένα και όχι τρίτους, άμα το θέλεις, το πιστεύεις και το παλεύεις θα το καταφέρεις.

      Επίσης κατάλαβα ότι με τη πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι αλλάζουν... Άλλοι προς το καλύτερο και άλλοι όχι. Αλώστε τούτος είναι και ο σκοπός της εξέλιξης του ανθρώπου. Δλδ, ένα άτομο σήμερα δεν είναι το ίδιο που ήταν πριν 5 χρόνια, και δεν θα είναι το ίδιο μετά που άλλα 5.

      Κοιτάζοντας πίσω, βλέπω πως κ΄ εγώ με τον φίλο μου ταιριάζαμε. Είχαμε επικοινωνία αλλά και όλα όσα χρειάζονται για να διατηρηθεί μια φιλική σχέση. Έχω όμως την αίσθηση πως δεν είναι το ίδιο άτομο που ήταν παλιά, γι΄ αυτό και καταλήξαμε εδώ.

      Διαγραφή
    2. Axx ekseliksi... twra irtes sta xorafkia mas. ;-) Thewrw ton eauto mou Darviniko mexri aidias... eimai biologos kai polu proud of it! :-D Opws emathame stin ekseliksi mia basiki arxi einai oti ta erethismata tou periballontos einai pou allazoun ton athrwpo kai paizoun rolo stin ekseliksi opws kai o agwnas gia epibiosi kuriws, giati o antagwnismos opws kai sta zwa einai o idios kai stous anthrwpous akrivos... gia ena piato fai. 'H gia lia ekatomuria... Ama allakseis ti leksi fai me oti theleis, terkazei! Bl. survival of the fittest. Episis, i ekseliksi ginete apo genia se genia sinithws. :-)


      inta kala... spania mou dinete i eukeria na pw touta pou kserw... :-D

      Sumfwnoume se touta pou leeis nai... apla isws kapoies fores uparxoun kapoia empodia pou isws katafereis na ta peraseis i den katafereis... analoga...

      Διαγραφή
  8. [en na kamw blog je kanei alopos... hahahah]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. o Theos pou se fwtise.

      p.s. sto thema filias antra-gynaika, oute egw pistevw oti yparxei. PANTA o enas exei kanei estw tin skepsi. An den eisai esy, en o allos.

      Διαγραφή
    2. so what? εν κακο να εχει γινει η σκεψη; εν ξερω αν ειμαι ανωμαλος ή ψυχακιας αλλα εχω φιλες αρκετες τζιε εχω σκεφτει πολλες φορες οτι εν ωραιες εμφανισιακα, τζιε ωραια τυπακια τζιε θα ταιρκαζαμε υπο αλλες συνθηκες. με καποιες εσυζητησαμεν το τζιολας, αλλα ως τζιαμε. που το να το σκεφτει ο νους ως το να καμει το κλικ η καρδια τζιε να καψουρευτεις/ερωτευτεις εσιει πολλην αποσταση.
      τον παραγοντα σεξ αφηνω τον εξω

      Διαγραφή
  9. http://erathiagr.blogspot.se/2013/03/worldventures.html?m=1

    ΑπάντησηΔιαγραφή