Ας συζητήσουμε - Απάντηση σε ένα κόμμεντ

Εν εξαναέκαμα ποστ που βασίζεται σε ενα κόμμεντ, αλλα ειπα να το κάμω γιατι εν αφορμή να πω μερικά πράματα.

Το κομμεντ ηταν ενα που τα τελευταία σε τουτο το ποστ δαμε, οπου ανακοινωσα τον επαναπατρισμό μου τζαι ήταν ανωνυμο. Τωρα θα μου πεις κόρη μου μα θα ασχοληθείς με ενα ανώνυμο κόμμεντ;; Ενεν οτι θα ασχοληθώ με το κομμεντ αυτο καθ'αυτό, απλά θελω να το χρησιμοποιήσω ως αφορμή για να πω μερικές αποψεις μου. Για να μεν βουράτε να εβρετε το κομμεντ, το κάμνω πέιστ δαμε για ευκολία. 

Apogoiteftika alitheia pou sena. Pisteva mesa pou tes grafes sou oti i agapi sou gia tin erevna tze tin epistimi en polla pio megali pou to saratgi tis xenithkias. Eida mesa apo sena oti mporouses na kameis ti diafora san kypria epistimonas kai na men symvivasteis me tin epistrofi se mia koinonia pou troei ta paidia tis. Makari na eixamen ouloi tis efkaireies pou sou dothikan gia na allaksoume kati:( 

Καταρχάς ουτε θέλω να δικαιολογηθώ για την αποφαση μου, ουτε τίποτε. Δεχομαι τα "αρνητικά" κομμεντς οπως δέχουμαι τζαι τα θετικά. Απλά θελω να επεξηγησω το πως βλέπω τα πράματα εγω ετσι πέρνω το κόμμεντ ως αφορμή.

Η αγάπη μου για την ερευνα τζαι την επιστήμη καμία σχέση δεν έχει με το σαράτζιην της ξενιθκιάς. Την δουλειά μου δεν την θεωρώ δουλειά....για μένα το επιστιμονιλίκκιν εν τρόπος ζωής, εν τρόπος σκέψης, εν φιλοσοφία ζωής που ουδεμία συγκριση δεν εχει με τουτο που ονομάζεται σαράτζιην της ξενιθκιάς ετσι την συγκριση δεν θα την σχολιάσω καν γιατι δεν υφίσταται.

Εζησα όλη μου την ενήλικη ζωή στην Αμερική. Ξέρω οτι δαμέ μπορώ να ζήσω, ξέρω οτι δαμέ μπορώ να επιτυχω ακομα παραπάνω στα επαγγελματικα. Στην αρχή ηταν ενα ονειρο, τωρα πλεόν το εχω υλοποιήσει σε ενα αρκετά μεγάλο βαθμό. Δεν κλειω την πορτα στην Αμερική τζαι γενικά στο εξωτερικό. Ευτυχως η δουλεια μου το επιτρέπει τουτο το πράμα. Η ζωή μου όμως θέλω να ειναι αποτέλεσμα των επιλογών μου. Ως τωρά η Αμερική ηταν η επιλογη μου. Εν ενοιωθα αρκετά ετοιμη ή ώριμη για να δοκιμάσω κάτι αλλο. Τωρά ομως νοιώθω. Το αν θα ζήσω την ζωή μου εκτος της χώρας μου θέλω λοιπον να ειναι επιλογη μου. Τζαι ετσι εφτασα στο ερώτημα, πως ξέρω οτι το εξωτερικό εν η επιλογή μου αν δεν ζησω τζαι αν δεν δουλέψω στην χώρα μου;;;. Γιατί να την αποκλείσω χωρίς να της δώσω μια ευκαιρία;; Ετσι τωρά που εβρέθηκε τουτη η δουλεια, που δεν με υποτιμά εμένα τζαι τις ικανότητες μου, αποφάσισα να την δεχτώ.  Δεν είναι ενας συμβιβασμός μονο τζαι μονο για να ερτω Κυπρο, το ξεκαθαρίζω. Στις θέσεις που θα ήταν συμβιβασμός, δεν εκαμα ποτέ καν αιτηση. Ηθελα να ερτω Κύπρο αλλα ειχα τζαι τα δικά μου στανταρτς.

Το να κάμει κάποιος την διαφορά εν σχετικό. Μπορεί να μεινω για πάντα εχτός τζαι να μεν κάμω ποτέ την διαφορά. Μπορεί να ερτω τζαι να την κάμω τζαμε. Εν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για την δουλειά που θα έχω, αλλα ειναι μια θέση που αν δουλεψω σκληρά μπορώ να κάμω την διαφορά, εστω τζαι μικρή. Θέλω πάντα οταν κοιτάζω πισω στην ζωή μου να ξέρω οτι πάντα εκαμα οτι καλυτερο εμπορούσα, εδωσα ευκαιρίας τζαι πάνω απο ολα ημουν δίκαιη. Δικαιη με τους αλλους αλλά τζαι με τον εαυτό μου τζαι τις επιλογές μου.

Η Κυπρος τρώει τα παιδιά της αλλά τα παιδιά της εχουν τζαι τζείνα ενα μεγάλο μέρος της ευθύνης. Εβαρέθηκα να ακουω πάντα το γνωστό "φταίουν οι άλλοι τζαι όι εμεις". Ενα κλισέ λέει be the change you want to see in the world τζαι το πιστευκω. Η κοινωνία είναι ενα συνολο ανθρώπων. Μονο ενα αλλάξει ενα μεγάλο ποσοστό των μονάδων θα αλλάξει τζαι η κοινωνία τζαι θεωρώ οτι για την "κατάντια" της Κυπρου ούλλοι μας φέρουμε ευθυνη, ο καθένας στο μερίδιο που του αναλογεί βέβαια.

Τουτο το "μακαρι να ειχαμε ουλλοι τες ευκαιρίες που σου εδώθηκαν για να αλλαξουμε κάτι" εν τζαι τουτο στα πλαίσια του μοτίβου "φταίουν οι άλλοι, εμεις όχι.  Αν δεν επιανα υποτροφία να ερτω Αμερική, εν θα εμπορουσα να σπουδάσω. Η υποτροφία εν ηρτεν να με έβρει. Εκυνηγησα την. Εκατσα εξετάσεις, ημουν άριστη μαθήτρια κτλ. Το ιδιο τζαι οσα ακολουθησαν μετά στην ζωή μου. Εν μου εχαριστηκε ποτέ κάτι. Οσα εκατάφερα εν με τους κόπους μου τζαι που το γεγονός οτι εσυναντησα ανθρωπους στην διαδρομή που επιστέψαν σε μένα τζαι στις ικανότητες μου. Γι'αυτό δεν δέχομαι το "εν μου εδόθηκαν ευκαιρίες", οσο σκληρό τζαι αν ακουεται. Το να "κλαίω την μοιρα μου" δεν το ανέχομαι ουτε σε επαγγελματικό ουτε σε προσωπικό επιπεδο.

Επίσης θέλω να πω οτι το να κάτσουμε να κατηγορούμε "ου μα η Κύπρος εν χάλια, ου μα η Κύπρος εν το ένα, εν το άλλο, κτλ κτλ" εν πολλά ευκολο. Στην ζωή μετρουν οι πράξεις. Be the change you want to see in the world. Don't expect to see the change happen by sitting on your chair at home.

Πιστευκω οτι εν αντιλήψεις οπως αυτη που εκφράζει ο/η ανώνυμος/η στο  κομμεντ που εμποδίζουν την αλλαγη στην Κύπρο. Εν θα πω οτι πιστευκω οτι θα αλλάξω τον κόσμο, ουτε οτι θα φερω την επανάσταση, αλλα θα πω οτι θα προσπαθήσω οσα καλα μου εμαθε η Αμερική να τα εφαρμόσω στην νέα μου θέση. Αν τα καταφέρω να καμω εστω κατι μικρο, για μενα θα εν όνειρο ζωής, αν δεν τα καταφέρω, θα τα πακετάρω τζαι θα ερτω πισω δαμε που ναι εν πιο ευνοϊκές οι συνθηκες. Τουλάχιστον ομως θα ξέρω οτι εκαμα οτι εμπορουσα.