Μητέρα, φίλη μου παλιά....

Όταν ειχα δει τοτε ολοκληρη την συνέντευξη εσυγκινήθηκα. Στο αποσπασμα που ακολουθει εδωκα πάνω του πριν λίες μέρες σαν εκαμνα πλέιλιστ στο γιουτουπ τζαι εξαναθυμήθηκα την πολλά όμορφη εκπομπή.

Με αφορμή το θέμα ειπα να μοιραστώ μερικές σκέψεις/απόψεις μαζι σας. Στο αποσπασμα Χαρούλα εκφραζει απολυτα και την δική μου γνώμη περι του θέματος. Εγω ίσως μιλώ εκ του ασφαλούς γιατι δεν ειμαι βιολογική μάνα, γιατί για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν με σκεφτηκα ως μάνα τζαι γιατί οπως ειπα σε ενα παλιο ποστ, πιστευω οτι ειμαι απο τους ανθρωπους που το μητρικό ενστικτο θα το νοιώσω οταν μου εμπνεύσει την δημιουργία οικογένειας ενας αντρας τζαι οχι απλα το γεγονος οτι πρεπει να γινω μάνα για καποια δική μου ματαιοδοξία. Τζαι τουτο λαλώ το εγω που είμαι ενα ατομο που μου φκαίνει πολλά το "μαμαδιστικο". Είμαι περιποιητική, υπερπροστατευτική τζαι τζεινο που λαλούν στα αγγλικά caring. Πιστευω οτι αν υοθετήσουσα ποτέ μωρό δεν θα το εχω ΣΑΝ  δικό μου, αλλα θα ΕΙΝΑΙ δικό μου. Το να μεγαλώσεις ενα μωρο που δεν εχει οικογένεια για οποιοδήποτε λόγο, εν κάτι ιερό. Φυσικά δεν κρίνω καμια γυναίκα ή ζευγάρι που προσπαθουν γιατι θελουν να εχουν δικο τους βιολογικό μωρο. Ο κάθε ενας εχει το δικαίωμα να επιλέγει οτι θέλει στην ζωή του, ειπα το πολλές φορες.

Επίσης με αφορμή το θέμα τζαι επειδή συζητιέται δαμέ στην Αμερική συχνα, θέλω να πω οτι ειμαι υπέρ της υποθεσίας απο ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Θεωρω οτι το να μεγαλώνει ενα μωρο με δύο ατομα που το αγαπουν τζαι το φροντίζουν εν πολλά πιο σημαντικο παρά να μεγαλώνει ενα μωρό χωρις οικογένεια γιατι ετσι ορίζουν τα στερεότυπα της κοινωνίας.

Ενιγουέι εν θα μακρυγορήσω, ουτε ειχα σκοπο να γραψω κανένα ποστ αμφιλεγόμενο ή για να το παίξω ταχα προοδευτική ή για να φκάλω τα εσώψυχα μου ή για να εκκεντρίσω την Πρασινομήτωρ που θέλει να γινει γιαγιά. Απλά εγραψα μερικές σκέψεις που εκαμα οσον εβλεπα τουτη την πολλά ανθρωπινη στιγμή της αγαπημένης μου τραγουδίστριας.


Νανουρισμα του Μάνου Λοίζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου.




Υ.Γ. Ο τίτλος του ποστ εν δανεικός απο το ομωνυμο τραγούδι της Χαρούλας σε στίχους και μουσική της ιδίας. Αφιερωμένο στην Πρασινομήτωρ που ειναι η πιο παλιά μου φίλη! :)