Το ψητό

Εχω ενα κόλλημα (οκέι εν πολλά που εχω αλλά δεν ειναι του παρόντος). Ποτέ, μα ποτέ, δεν καμνω ψητο μονο για μένα! Ναι θα ψησω κοτοπουλο στο φουρνο, ναι θα καμω σhιλια θκυο, αλλα ψητο με πατατες, κρεμμυδάκι, ντοματα, καροτα κτλ κτλ ποτε δεν εκαμα μονο για μενα. Βρισκω το λιο παθέτικ, λιο λυπηρο. Που πάεις κυρία μου να καμεις ψητο για σένα;;; Το ψητο εν φαϊ οικογενειακό ή για οταν έσhεις παρέα/φρεντς καμινγκ οβερ/γκομενο κτλ κτλ ή αν εισαι η "λατρεμένη" πεθερά της Αχάπαρης.

Σημερα χωρις να το σκεφτώ, εκαμα ψητο, (το οποίο ψηνεται ας γουί σπικ)! Νοιωθω μια υπερηφάνια! Μπραβο ρε Πρας που ξεπερνάς τα κομπλεξ σου ενα ενα! Γιου γκόου γκερλ!

Φυσικα μετα θα κατσω να φαω τζαι θα νοιωθω παθετικ που εν εχω σάμγουαν σπέσιαλ να μοιραστώ το ψητο μου....αλλα θα το ξεπεράσω....θα το βαλλω στα ταπεράκια μου τζαι θα το παρω στην δουλεια αυριο (τζαι μεθαυριο γιατι μαλλον επαράχεσα το με την ποσότητα).

Εν οπως το κυπριακο ασμα που ο τραγουδιστης αναρωτιέται "ποιά εν τζείνη η άξια που εν να την σιδερώσει;" τζαι αναφέρεται ασφαλώς στην βράκα του την τοοοοοοση. Το ιδιο επιγχείρημα ισχυει τζαι για το ψητο μου!! Εν ολιγοις, ζητείται άξιος!