Zητείται Ελπίς

Η καθηγήτρια με την οποία εκαμα το διδακτορικό μου ειπεν μας μια φορά το εξης πολύ σοφό. «Πριν φκειτε στους διαδρόμους να φωνάζετε εύρηκα τζαι να πιστέψετε ότι τα αποτελεσματα των πειραμάτων σας θα σας οδηγήσουν σε ένα βραβείο Νόμπελ, επαναλάβετε τα πειράμα τζαι βεβαιωθείτε ότι δεν εκαμετε κανένα λαθος ή ότι τελοσπάντων κάτι εν επιε καλα.»

Τον τελευταίο καιρό καμνω συνέχεια τέθκοια ριάλιτι τσεκς. Όχι για τα πειράματα (λέμε τώρα) στην δουλειά αλλα για κοινωνικά θέματα. Μπας τζαι εγώ κάμνω λάθος;;; Μπας τζαι ειμαι εγω η περίεργη, η παράξενη τζαι ιδιοτροπή;;;; Μπας τζαι εγω τζαι οι αλλοι 1-2 στην γειτονιά ειμαστε οι περιεργοι που μαζεύκουμε τα κακά των σκύλων μας γιατί το λογικό είναι να αφήνουμε τον τόπο να γεμωσει;;; Μπας τζαι το νορμάλ είναι να πετάσσεις τα ψυχούθκια που το σαντουιτς σου χαμέ όπως τον ένα συγκατοικό μου στο γραφείο τζαι εμεις οι αλλοι που προσέχουμε είμαστε παρανοϊκοί;;; Μήπως το γεγονός ότι τηρώ τον ΚΟΚ σημαίνει είμαι παλαβή τζαι οι άλλοι ουλλοι τέρατα ευφυϊας;;;

Προχτές επια σε ένα «συνάδελφο» να μου δώσει κάτι δειγματα. Ειχα την τύχη να πέσω σε φάση «προσφοράς»! Εδωσεν μου και δείγματα και δωρεάν συμβουλές!! Γιατί εγω ειμαι μικρή και αμυαλη! Που να ξέρω κατι τόοοοοοοοοσο δύσκολο! Ειχα του πει βέβαια ότι εκαμα οσα ελάλεν τζαι παραπάνω αλλα επέμενε να μου δείξει τον τρόπο του. (Σημείωση ο τρόπος του χρονολογείται στην εποχή του χαλκού). Όταν εφτασε μετά από 1.5 ώρες στο συμπέρασμα που έφτασα εγω σε 30 λεπτά εκηρυξεν λήξη τζαι ειπεν μου ότι δεν ξερει τι να κάμω μετα αλλα οποτε θέλω να μιλησουμε. (Μαρούσκα το εβιάν).

Πριν κάτι μέρες σαν επερνα το μωρό μου περίπατο, επεσαμε σε ένα εμφανίσιμο νεαρό με την σκυλίτσα του. «Αχά» λαλώ που μέσα μου! «Πρας εν η ευκαιρία σου να ζήσεις μια Παπακαλιατική ιστορία ή εστω μια ταινία που επιασεν (σχετικά) πάτο». «Αφησ’τον να της κοντέψει» λαλεί μου, να παίξουν». Σημειωσει το μωρό μου ηταν 5-6 φορές πιο μετάλος της σε μέγεθος. «Λαλώ του μα εν πολλά μικρούλα ετσι σιγά σιγά θα τον αφησω.» «Αφησ’΄τον να της κοντέψει γιατι επηρεν πολλήν αέρα τωρα τελευταία τζαι πρέπει καποιος να την βάλλει στην θέση της». Εκαμα πως ταχα εγέλασα. Η σκυλίτσα εφοηθηκεν το γλυκο μωρό μου τζαι επιαν την τζαι εφύασειν.  Λία βήματα πιο κάτω τζαι αφου εφυεν το τυπας, ηβραμεν τα φρεσκοχεσμένα κακά της κατά τα αλλα συμπαθέστατης σκυλίτσας. Τζαι τότε η Παπακαλιατική ιστορία μου εμετρατρέπηκε σε βαλς με 12 θεούς.(Μαρούσκα ζάναξ!)

Παρανοώ! Παραλογίζομαι! Τζαι έχω τζαι PMS!! Aαααααααααχ!!Ξυπνά ο Σαμαράκης μέσα μου τζαι θέλει να βάλλει αγγελία «Ζητείται ελπίς»!  Οσο ζω ελπίζω και οσο ελπίζω απελπίζομαι κ. Αντώνη μου.  Οσον τζαι να καρτερούμεν μέραν νυχτα, αέρας εν θα φυσησει ποτέ σε τουτο τον τόπο. Θα μείνει μόνιμα καμμένος! Τζαι στο ερώτημα «πότε θα κάνει ξαστεριά» η απάντηση κ. Ξυλούρη μου είναι ποτέ!