Μήνυμα απο ένα αναγνώστη

Αγαπητή Πρασινάδα,

.
.
.
.
.
.
.
.
.

Μη με ρωτήσεις γιατί σου τα λέω αυτά, γιατί ούτε εγώ δεν έχω την απάντηση. Ίσως γιατί είναι ευκολότερο, όσον αφορά κάποια θέματα να ανοιχτείς σε κάποιον άγνωστο παρά σε κάποιο δικό σου άτομο.

Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σου αυτά τα γεγονότα, και θα σε παρακαλούσα εάν είναι εφικτό, να το μοιραστείς και σύ μαζί με τους αναγνώστες σου.

Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου,
Ρ

----------------------------------------------------------------------------

Όταν ερωτεύεσαι την καλύτερη σου φίλη
 
Ήταν Ιούλιος όταν πήρα την απόφαση να της μιλήσω. Ένιωθα τόσο έντονα συναισθήματα, που δεν μπορούσα να πάρω κι άλλη αναβολή. Ηδη το είχα καθυστερήσει αρκετά. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένιωθα τόσο δυνατά συναισθήματα για κάποιο άτομο. Έτσι λοιπόν, μετά από αρκετές αναβολές κανονίζεται η πολυπόθητη συνάντηση… Δεν θυμάμαι να έχω νιώσει ποτέ ξανά τόσο αγχωμένος. Παίρνω βαθιές ανάσες και αρχίζω να εξωτερικεύω και να περιγράφω τα συναισθήματά μου. Ακολουθεί μια σιωπή, μια αμηχανία. Καμία ανταπόκριση, καμία απάντηση.. φεύγει με μάτια βουρκωμένα.

Μερικές μέρες μετά, βλέποντας τυχαία κάποιες φωτογραφίες από τα μαθητικά μου χρόνια στο δημοτικό, συνειδητοποίησα πως είναι και αυτή μέσα. Συνειδητοποίησα πως ήταν πάντα εκεί.. Την γνώριζα από τότε, χωρίς να της είχα δώσει ποτέ την απαιτούμενη σημασία, χωρίς να την θυμάμαι καν, έστω κ’ αν μικροί ήμασταν στην ίδια τάξη. Ξαφνικά αντιλήφθηκα πως ήταν παντού, στις σχολικές χορωδίες, στις συγκεντρώσεις, και πιο μετά την θυμάμαι να στέκεται μαζί με την κολλητή της στις στάσεις του λεωφορείου. Στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, στο λύκειο, όπου έγινε και η επίσημη γνωριμία, κι απ΄ όπου ξεκίνησε μια μακροχρόνια σχέση αμοιβαίας συμπάθειας και φιλίας. 8 χρόνια μετά, ήμασταν δύο πολύ καλοί φίλοι. Ίσως και κάτι παραπάνω.

Στη συνέχεια ακολούθησε ο στρατός και μετά οι σπουδές. Εγώ Κύπρο, αυτή στο εξωτερικό. Με όλους σχεδόν τους σχολικούς μου φίλους είχα χαθεί, εκτός από αυτή. Αυτή ήταν μέσα στα ελάχιστα άτομα που κράτησα επαφή.

Ή περίοδος που μεσολάβησε ήταν περίεργη, ιδιόρρυθμη, παράξενη. Και αυτό γιατί υπήρχαν 2 φάσεις. Η 1η φάση συνέβαινε όταν περνούσαμε χρόνο μόνοι μας, δείχνοντας να θέλει και η ίδια να προχωρήσουμε και να εξελίξουμε τη σχέση μας σε κάτι πιο ισχυρό. Η 2η φάση συνέβαινε όταν ήμασταν ανάμεσα σε φίλους, δείχνοντας πως δεν τρέχει κάτι μεταξύ μας, κρατώντας κάποιες αποστάσεις ασφαλείας. Ήταν μια περίοδος που ήμασταν σε κάτι ενδιάμεσο, κάτι πολύ περισσότερο από καλοί φίλοι και κάτι πολύ λιγότερο από κανονική σχέση. Στην αρχή το καταλάβαινα. Θεωρούσα πως είναι λογικό να χρειάζεται χρόνο, ώστε να το σκεφτεί και να ξεκαθαρίσει τα συναισθήματα της. Είχα κάνει αρκετές τρέλες στη προσπάθεια μου να την κάνω να νιώσει άνετα. Ποτέ μου δεν άκουα τη λογική, κάνοντας πάντα αυτό που λέει η καρδιά. Ίσως αυτό να ήταν και το μοιραίο λάθος.
Περνούσε όμως ο καιρός, οι μέρες, οι μήνες, χωρίς να αλλάζει κάτι. Αρχίσαμε να εγκλωβιζόμαστε σε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση, πράγμα που άρχισε να με προβληματίζει και να με κουράζει. Αυτή έδειχνε να βολεύεται με τη κατάσταση, σε αντίθεση με μένα, που όσο περνούσε ο καιρός χωρίς να αλλάζει τίποτα, η κατάσταση αυτή άρχισε να με πνίγει. Έπρεπε να γίνει κάτι και σύντομα. Είχα την αίσθηση της όλης φάσης σαν μια αλυσίδα στο λαιμό μου, που όσο περνούσε ο καιρός με έπαιρνε όλο και πιο κάτω στο βυθό.

9 μήνες μετά, παίρνω ένα γραπτό μήνυμα που έλεγε πως θέλει να μείνουμε φίλοι, όπως είμασταν παλιά. Για μένα όμως, τίποτα δεν ήταν όπως παλιά. Όλα είχαν αλλάξει. Δεν μπορούσα να σβήσω όλα όσα ένιωθα και να γυρισω πίσω. Δεν μπορούσα να την δώ σαν μια φίλη. Τότε λοιπόν, με βαριά καρδιά, αποφάσισα να ακούσω τη λογική και να της πω πως πρέπει να ξεκόψουμε για λίγο, όπως και έπραξα. Στην αρχή δεν το δέχτηκε, δεν έκανε όμως και καμία ουσιαστική προσπάθεια για να το αποτρέψει. Όσο περνούσε ο καιρός, επιβεβαιωνόταν πως αυτή η απόφαση ήταν και η σωστή. Σκεφτόμουν πως εάν δεν ήθελε να με χάσει από τη ζωή της, όπως έλεγε, θα έκανε έστω και μια προσπάθεια για να με κρατήσει.

Δεν το έκανε όμως, και κάτι μου λέει πως ο λόγος που δεν το έκανε είναι γιατί και η ίδια το ήθελε αυτό, έστω και αν αρνιόταν να το παραδεχτεί.
Από τότε δεν την έχω συναντήσει ξανά, και σιγά σιγά χάσαμε κάθε επαφή. το τραγικό είναι ότι πάθαμε αυτό που και οι δύο φοβόμασταν και που προσπαθούσαμε να αποφύγουμε. Παρόλα αυτά, εύχομαι να είναι καλά και να περνά καλά όπου και να βρίσκεται. Κάτι μου λέει όμως πως αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου δεν έχει κλείσει οριστικά, κι αυτό γιατί δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να πούμε το τελευταίο αντίο.





Ο καλύτερος μου φίλος - Άδειασμα
 
Αγαπημένε μου φίλε, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν τα γνωρίζεις, και πολύ πιθανόν να μην τα μάθεις ποτέ.

Εκείνη την περίοδο είχαν συμβεί διάφορα περιστατικά τα οποία με είχαν επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μπορώ να πω πως αν δεν ήταν η ποιο δύσκολη, ήταν από τις ποιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου. Μια περίοδος που ήθελα και είχα ανάγκη, το λιγότερο από τα πιο δικά μου άτομα, να είναι δίπλα μου και να με στηρίξουν. Πολλές φορές είσαι με την ιδέα πως οι πραγματικοί φίλοι στις δύσκολες στιγμές φαίνονται, κ’ εκεί τρώς ένα ισχυρό χαστούκι που δεν πρόκειται να το ξεχάσεις ποτέ για το υπόλοιπο της ζωής σου.

Εκεί που περνάς μια δύσκολη φάση και περιμένεις από τον καλύτερο σου φίλο την στήριξή του, τη συμπόνια του, εκεί που περιμένεις να είναι δίπλα σου, να σε βοηθήσει, να σε καταλάβει, ο ίδιος πιάνετε από ένα λάθος το οποίο είχες κάνει τη συγκεκριμένη περίοδο και ξαφνικά επιλέγει να το χρησιμοποιήσει ως τον λόγο, ως την κύρια αιτία, έτσι ώστε να δώσει τέλος σε μια παιδική, μακροχρόνια σχέση ισχυρής φιλίας.

Σου έρχεται μια κεραμίδα στο κεφάλι. Στην αρχή λες πως δεν είναι δυνατό, δεν μπορεί, είναι μια φάση που θα περάσει και θα ξεχαστεί. Είσαι με την ιδέα πως στο τέλος η παρεξήγηση θα λυθεί και όλα θα γίνουν όπως ήταν πριν. Αποφεύγεις να το πιστέψεις. Είναι αυτό που λέμε «το πρώτο σοκ». Με την απόσταση όμως που δημιουργείται και βλέποντας τις προσπάθειες επανασύνδεσης που κάνεις να καταλήγουν στο κενό, βλέποντας πως ότι και να κάνεις, ότι και να πεις δεν υπάρχει ανταπόκριση, βλέποντας τις γέφυρες επικοινωνίας να γκρεμίζονται η μια μετά την άλλη, αρχίζεις να το συνειδητοποιείς. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η απόφαση έχει παρθεί.

Ένα χρόνο μετά, αρχίζεις να το χωνεύεις και να συμβιβάζεσαι. Αλώστε, πρέπει να το αφήσεις πίσω και να προχωρήσεις με τα καινούρια πλέον δεδομένα. Σκέφτεσαι ότι το άτομο που περίμενες να σε καταλάβει και να σε στηρίξει, αντί αυτού, στεκόταν στη γωνία περιμένοντας να αρπάξει την ευκαιρία την κατάλληλη στιγμή, έτσι ώστε να απαλλαγεί από την παρουσία σου. Απογοήτευση; Δεν ξέρω πώς να περιγράψω με λέξεις αυτό το συναίσθημα.

Στη πορεία αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι το λάθος σου, μάλλον δεν ήταν η πραγματική αιτία, αλλά η αφορμή για να παρθεί η απόφαση. Η αιτία ποια ήταν; Γιατί πάρθηκε αυτή η απόφαση; Γιατί δεν σου δόθηκε καν η ευκαιρία να επανορθώσεις; Διάφορα ερωτήματα περιτριγυρίζουν το μυαλό. Ερωτήματα που θα μείνουν αναπάντητα. Ερωτήματα που ίσως και να μην έχουν καμία σημασία.

Κυρίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιαααααααααα

Όταν κάτι ολοκληρώνεται, κάμνω πάντα ένα μικρό ή μεγάλο απολογισμό. Άξιζεν το κόπο;;; Τι αποκόμισα εγώ ως άνθρωπος είτε σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδο;;

Σήμερα ολοκληρώθηκαν τα μαθήματα για το πρώτο τρίμηνο. Τον Γενάρη οι φοιτητές θα γράψουν το τελικό γραπτό για το μάθημα τζαι μετά θα αρχίσει το επόμενο τρίμηνο, οπού θα διδάσκω ξανά το ίδιο μάθημα (τζαι πιθανόν ακόμα ένα).

Πριν αρχίζω το μάθημα, σχεδόν ούλος ο περίγυρος μου επροσπαθούσεν να με πείσει να μην ελπίζω σε κάτι, τζαι ότι οι φοιτητές ενεν καλοί, τζαι να μην έχω προσδοκίες, τζαι γενικά άκουα πολλά αρνητικά πράματα. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία όμως τζαι όπως πάντα θέλω να έχω την δική μου γνώμη μετά από δική μου εμπειρία.

Να μεν τους κόψεις τον πληθυντικό! Θα πάρουν αέρα! Δεν θα σε παίρνουν στα σοβαρά! Έκοψα τον τον πληθυντικό. Με εξαίρεση 2 ατόμων, οι άλλοι συνεχίζουν να με αποκαλούν κυρία. Αέρα δεν επήρεν κανένας τζαι νομίζω με παίρνουν στα σοβαρά.

Έκοψα τον τον πληθυντικό. Με εξαίρεση 2 ατόμων, οι άλλοι συνεχίζουν να με αποκαλούν κυρία. Αέρα δεν επήρεν κανένας τζαι νομίζω με παίρνουν στα σοβαρά.

  

Ένα μικρό γκρουπ φοιτητών αποφάσισε να πάρει μερικά πράγματα στα χέρια του. Επίαν τζαι ερωτήσαν την υπεύθυνη του τμήματος αν γίνεται να προσφέρουν ένα που τα επιλεγόμενα μαθήματα (που προς το παρόν υπάρχει στα  χαρτιά μονό) το επόμενο τρίμηνο γιατί θέλουν να πιάσουν ακόμα ένα μάθημα μαζί μου. Η υπεύθυνη τους είπεν γίνεται, φτάνει να μαζευτούν αρκετοί μαθητές όπως προνοούν οι κανόνες για να δημιουργηθεί η τάξη. Έτσι λοιπόν τωρα άρχισαν να ρωτούν τους συμφοιτητές τους αν θέλουν να πιάσουν ακόμα ένα μάθημα με μένα. Χαίρομαι που ερκουνται τζαι ρωτούν με συμβουλές για τα μελλοντικά τους σχέδια, χαίρομαι όταν με ρωτούν για πραματα που παίρνουν το μάθημα ένα βήμα πιο πάνω

Στην αντίπερα όχθη έχουμε τους φοιτητές που τζαι θαύμα να γίνει την ημέρα της τελικής εξέτασης, πάλε θα κοπούν τζαι θα με δουν μπροστά τους το επόμενο τρίμηνο. Έχουμε επίσης τους φοιτητές που κουτσοπερνούν, έχουμε τους φοιτητές που παραπονιούνται για κάθε τι τζαι έχουμε τζαι τους φοιτητές που απλά δεν τους κόφτει.

 

Νοιώθω ικανοποιημένη με τον εαυτό μου. Είδα πραματα που θεωρώ τα έκαμα καλά, τζαι είδα άλλα που θέλουν βελτίωση. Το επόμενο τρίμηνο θα κάμω αλλαγές να διορθώσω πράματα που θεωρώ ότι μπορώ να τα κάμω διαφορετικά.

Στόχος μου κάθε φορά που πατώ μέσα σε μια αίθουσα διδασκαλίας είναι να είμαι προσιτή σε όλους τους φοιτητές άλλα ταυτόχρονα να καταλαβαίνουν ότι εγώ ηγούμαι του μαθήματος. Ενιξερω αν τα καταφέρνω αλλά προσπαθώ. Ήταν μια εμπειρία που την ευχαριστήθηκα τζαι χαίρομαι που θα την επαναλάβω.

Υ.Γ. Τούτο το μακρόσυρτο "κυρίιιιιιιιιιιαααααααααααααα" εν θα το συνηθίσω, ουτε θα το συμπαθήσω ποτε!

Μπλογκεροπάζαρα!

Πρασινωτές ιν άξιον

Τυχαία αυτό το Σαββατοκυρίακο, ο φίλτατος συμπλογκερ και συναγωνιστής Ινβίκτους και η γυναίκα του και οι κοπέλες Πρασινωτές, θα βρισκονται στο ιδιο μέρος. Στο δρόμο που χάραξε ο συναγωνιστής με το σημερινό του ποστ και σας ενημερώνω ότι η μιά ομάδα θα είναι παρούσα το Σάββατο και η αλλη την Κυριακή. Την περασμένη φορά που επήραμε μέρος επεράσαμε πολλά ωραία ετσι ειπαμε να ξαναζήσουμε αυτη την εμπειρία μαζι και με την μπέιμπι σις που θα έρθει απο τα ξένα. Η Πρασινομητωρ ακομα δυσκολεύκετε με το πόδι της, αλλα θα ειναι εκει εκ μέρους της οι δημιουργίες της.

Το σπίτι μας της νύχτες μετατρέπεται σε ενα μικρό "εργαστήριο μπλεχτων". Το σημαντικό ειναι οτι εμείς περνούμε τέλεια φτιαχνοντας τα πράματα τζαι καμνωντας τα ουλλες μαζί παρέα!!


Υ.Γ. Ο πιστός και ενθερμος συμπαραστάτης μας.....εμεις δουλευκουμε τζαι τζεινος ροχαλίζει βέβαια, αλλα τουτα εν λεπτομέριες.

Αντικείμενο 2 για την Δημοπρασία του Σίκρετ Σάντα ΙΙΙ

Ο Σίκρετ Σάντα προς το παρόν αριθμεί 10 συμμετοχές. Επίσης ως τωρά εχω μαζέψει απο μπλογκερς €130 για τον Σύνδεσμο Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια,και τους ευχαριστώ παααααααααρα πολύ!!!!!!!!!!

Η καλή Σαμαρίτισσα της μπλογκόσφαιρας, εχει μια φίλη που εκαμε αυτό το χαριτωμένο παιδικό σκουφάκι το οποιό θέλει να δωρίσει για τον σκοπο του Σίκρετ Σάντα. Η αρχική τιμή είναι €8. Οποιος ενδιαφέρεται να αφήσει κόμμεντ ή να στείλει ήμειλ ή σε μένα (prasinada@gmail.com) ή στην Σαμαρίτισσα (samaritissa@gmail.com).

 Μην ξεχνάτε οτι στις 14 του Δεκ λήγει η προθεσμία των συμμετοχών στον Σίκρετ Σάντα ΙΙΙ.

Mαρμελάδα Μόσφιλο

Μόλις εβαλα την δική μου απόπειρα και τις περιπέτειες μου με την μαρμελάδα, στα Ιστομαγειρέματα. Κλίκ χίαρ.

Σίκρετ Σάντα ΙΙΙ - Σημαντική ανακοίνωση

Μετά απο απαίτηση του κοινού, επανέρχονται και φέτος, στον δρόμο που χάραξε ο Σίκρετ Σάντα ΙΙ, οι εισφορές μέσω Paypal. Καντε κλικ στο "Donate"  στα δεξιά του μπλογκ. Oσα λεφτά μαζέψουμε θα τα χρησιμοποιήσω για να αγοράσω τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για τον Σύνδεσμο  Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένια. 

Πέρσι καταφέραμε να μαζέψουμε €600 με τα οποια αγορασα τρόφιμα, απορρυπαντικά, καθαριστικά, πραγματα για παιδιά κτλ τα οποία πήρα σε 3 φάσεις στο συνδεσμο. Ηταν τοσο μεγάλο το ποσο που πηγα 3 φορές ετσι επαιρναν απο εμας πράγματα μέχρι τον Μάρτιο!!! Για παραπάνω πληροφορίες καντε κλικ στο tag Σικρετ Σάντα στο τέλος του ποστ για να δείτε τα περσινα ποστ.

Αρα ο Σίκρετ Σάντα, μετα απο εισηγήσεις πολλών μπλογκερ και φίλων θα γίνει οπως πέρσι. Δηλώνετε συμμετοχή μέχρι της 14 του Δεκέμβρη. Πέρσι είχαμε 49 συμμετοχές! Φέτος μέχρι τωρα εχουμε 6. Μπορείτε να καμετε οικονομική εισφορά χωρις να συμμετέχετε αλλα και να συμμετέχετε χωρις να κάνετε εισφορα. Δεν υπάρχει ελάχιστο ποσο για εισφορα. Ο καθε ένας ο,τι μπορεί και οτι θέλει.

Χρονοδιάγραμμα:

- Μέχρι το Σάββατο 14  Δεκεμβρίου μπορείτε να δηλώνετε συμμετοχή στον Σικρετ Σάντα στο prasinada@gmail.com

- Κυριακή 15 Δεκεμβρίου θα σας στείλω το ονομα του/της μπλόγκερ στον/στην οποιο/α θα κάνετε το ποστ-δώρο

- Δημοσιεύουμαι τα ποστς-δώρα απο τις 22-24 Δεκεμβρίου!